Showing posts with label αυτισμος. Show all posts
Showing posts with label αυτισμος. Show all posts

Επιστροφή με συμπάθειες


 Όπως γράφει η Μαριλένα, φίλη και παλιά blogger στις αυτιστικοβόλτες δεξιά, "Πάντα με συγκινεί όταν ένας άνθρωπος που θαυμάζω αποκαλύπτει τη δική του προσωπική σχέση με την αναπηρία." Εμένα προσωπικά περισσότερο οι άνθρωποι που έχουν προσωπική σχέση με τον αυτισμό αλλά σίγουρα αναπτύσεται ακόμα πιο ισχυρός δεσμός μεταξύ εμού και του άλλου προσώπου. Ειδικά αν είναι συγγραφέας ή μουσικός και βιβλία και μουσική με συνοδεύουν. 

Η Μαριλένα σε ένα πόστ στο facebook αναφέρεται σε κείμενα των Ian Rankin (2)και Nick Hornby για τα παιδιά τους με αυτισμό. 

Συμπάθειες και οι δύο και στέκομαι σε αυτούς, αναφέρει και άλλους στο ποστ, γιατί με σύνδεαν και αλλά μαζί τους πριν μάθω για τα παιδιά τους. Με τον Rankin ότι είναι Σκωτσέζος, μένει στο Εδιμβούργο όπου πέρασα 8 χρόνια και οι ιστορίες του Rebus (που δεν έχω διαβάσει όσο θα ήθελα) διαδραματίζονται εκεί. 

Αλλά η μεγαλύτερη συμπάθεια, ίσως γενικά σε συγγραφέα, είναι για τον Nick Hornby. Έχει γράψει το High Fidelity, που παραμένει η πιο αγαπημένη ταινία και το δεύτερο βιβλίο του ήταν το  Fever Pitch για την, σχεδόν εμμονική του υποστήριξη και επίσης μεγάλη μου αγάπη, την Arsenal. Το βιβλίο με το οποίο έμαθα για τον γιο του είναι αυτό που φαίνεται στην φωτογραφία που περιέχει 12 ιστορίες (11 φίλων του και μία δικιά του) και τα έσοδα πήγανε στο Treehouse, ένα πρώτυπο σχολείο για αυτισμό στο Λονδίνο όπου φοιτούσε ο γιός του. Βιβλίο που παραμένει από τα πιο ωραία δώρα που έχω πάρει.

Ακολούθησαν το 31 songs που παρουσιάζει τραγούδια που τον έχουν σημαδέψει και πώς συνδέονται μαζί του. Αν και έχω δει μόνο τις ταινίες ωραία είναι και τα About a boy και Long Way Down.

2 Απριλίου - Παγκόσμια μέρα ευαισθητοποίησης για τον αυτισμό

 Παγκόσμία μέρα ευαισθητοποίησης για τον αυτισμό σήμερα...

Πριν ένα χρόνο θα είμασταν Αθήνα για να γιορτάσουμε την συμμετοχή μας, με το ΚΗ, στο τουρνουά bowling για ΔΑΦ.
Τον τελευταίο χρόνο έχω δει τον Άλκη 4 φορές από κοντά και 2 από τα κάγκελα. Μερικές ακόμα στα κλεφτά, λόγω δουλειάς, από κοντά ή μακριά για 3-4 λεπτά.
Όταν δεν είμαι στα καλύτερα μου, η επαφή μας άνθιζε. Είναι το χάπι που με κάνει να νοιώθω καλύτερα. Σε κατασκηνώσεις, σε περάσματα από Λάρισα, παντού.
Έτσι και αυτή την βδομάδα όταν τον ακούω δουλεύοντας πηγαίνω και τον κατασκοπεύω. Με αυτόν τον τρόπο και η φωτογραφία από ψηλά.
Μου γνώρισε τον αυτισμό, μου έμαθε την δουλειά μου. Δουλειά στην οποία γνώρισα τους περισσότερους φίλους που έχω τώρα, Ανθρώπους που αποκτήσαμε τόσο βαθιές σχέσεις που τις θεωρώ οικογενειακές. Στην δουλειά γνώρισα - πρώην - σχέσεις μου. Βασικά γνώρισα περισσότερο εμένα, μου έδωσε νόημα στη ζωή. Είναι μια βαλίτσα που προχωράμε μαζί. Ένα οικογενειακό κειμήλιο που κρατάω μαζί μου.
Lift my days, and light up my nights
----------------------------------------------------------------------
Κειμενάκι παλιότερο και ελαφρώς πειραγμένο... (από δω)
Απόγευμα καλοκαίρι...μια κλασσική μέρα στο ζεστό σπίτι μου, βόλτα νωρίτερα για περπάτημα και τώρα ξαπλωμένος στον καναπέ.
Όταν γύρισα από την βόλτα μου είπανε ότι θα έρθει ο “Β”. Έχω συνδέσει αυτό το όνομα με ένα πρόσωπο που έρχεται κάποιες φορές. Μεγαλώσαμε μαζί, μείναμε στο ίδιο δωμάτιο λίγα χρόνια και μετά απλά στο ίδιο σπίτι.
Τα τελευταία χρόνια σε όποια πόλη μένω έρχεται και με βλέπει και μέχρι πριν λίγα χρόνια πηγαίναμε και διακοπές μαζί. Σε κατασκηνώσεις ή σε camping, Αίγινα, Λεπτοκαρυά, Παντελεήμονα.
Κάποιες φορές έρχεται συχνά, 1-2 φορές την βδομάδα και κάποιες φορές έρχεται 1 φορά σε έξι μήνες. Έρχεται κάθεται μαζί μου μια – μιάμιση ώρα και φεύγει, σπάνια πάμε βόλτα και με αυτοκίνητο.
Είχα να τον δω και τώρα έξι μήνες. Βέβαια 2-3 μήνες πριν ενώ ήμουνα ξαπλωμένος στον καναπέ και πάλι ψιλοκοιμόμουνα, είμαι σίγουρος ότι τον είδα μπροστά μου ή μήπως τον ονειρεύτηκα. Αλλά όχι είμαι σίγουρος τον είδα μπροστά μου. Πάντως όταν ξύπνησα, τον έψαξα και δεν τον βρήκα πουθενά.
Σήμερα τον άκουσα να με φωνάζει από μακριά. Ήρθε με το ποδήλατο του, μπήκε μέσα, με φίλησε και για ακόμα μια φορά όπως κάνουμε τόσα χρόνια άρχισε να με γαργαλάει....
25.07.07

Δαίμονας μικρός, Θεός μεγάλος

Πάνε 13 μήνες από το τελευταίο ποστ και δεν ξέρω πόσοι μέχρι το επόμενο.
Μία μέρα που μας βρήκε ξανά στους δρόμους γύρω από το υπουργείο υγείας. Τον τελευταίο χρόνο μας βρήκαν αρκετές γύρω και κάποιες μέσα στο υπουργείο σε μία συμβολική κατάληψη του χώρου που είχε κρατήσει 2 βδομάδες. Περισσότερα εδώ και εδώ.

και όπως θα δει κάποιος από σήμερα δεν έχει αλλάξει κάτι.

Πριν λίγες μέρες έγινε μία συναυλία στη Λάρισα για τα 10 χρόνια του ξενώνα Ελευθερία για άτομα με αυτισμό που είναι ο αδερφός μου. Τραγουδηστής ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και άνοιξε την συναυλία το σχήμα του Μουσικού Σχολείου Λάρισας, Καλειδοσκόπιο.
Το τραγούδι που έχω ανεβάσει το έχει γράψει ένας μπαμπάς παιδιού με αυτισμό και ήταν η πρώτη φορά που παιζόταν.

τι θελει τι γυρεύει ... κανένας δεν τον ξερει ... είναι ένας δαίμονας μικρός - θεος μεγάλος



Η Μαρια & γω (updated)

Maria Y Yo

Για ταινίες με θέμα τον αυτισμό...αυτιστικοταινίες για να είμαι politically correct...έχω μιλήσει αρκετά τελευταία...here and there...

Σημερα εμαθα οτι στο Φεστιβαλ Ντοκυμαντερ Θεσσαλονικης, θα παιχτει το Maria Y Yo.

Εδώ είναι η παρουσίαση της ταινίας, και θα παιχτεί Κυριακή 13 Μαρτίου στις 3μισή το μεσημέρι και Δευτέρα 14 Μαρτίου στις 6 το απόγευμα και οι δύο προβολές στην αίθουσα Φρίντα Λιάππα.

Στην προβολη της ταινίας θα είναι και ο Félix Fernández de Castro, ο σκηνοθέτης της ταινίας.


Ξεχαστe οτι γραφω πριν
Το φεστιβαλ ντοκιμαντερ Θεσσαλονικης εχει ειδικο αφιερωμα: Ετσι Ειμαι: Ανατρέποντας Προκαταλήψεις με αρκετές ταινίες να μιλάνε για την διαφορετικότητα, ειδική αγωγή και αυτισμό. Το πρόγραμμα των ταινιών είναι εδώ

Everything I say is true, even when I don't say a thing.




Ο τιτλος του ποστ ειναι απο ενα διαλογο, απο την ταινια Ben X. Η φωτογραφια και το trailer ειναι επισης απο την ταινια.

Η προπροηγουμενη βδομαδα μεσα σε ολα ηταν και αυτιστικοβδομαδα. Ειδα το Ben X, το Black Balloon (πολυ κλαμα- το περισσοτερο βουβο- και σκεψεις για ολα τα προηγουμενα χρονια. Φοβερη ταυτιση με τον Thomas). Ειδα και το Mozart & The Whale, καλό αλλά έχοντας δει τα αλλά δύο.. χάνει...

Ειδα και το Κελι 211. Αξιζει απιστευτα, ειδικα επειδη δεν ειχα δει ουτε καν το trailer και δεν ειχα ιδεα τι θα γινοταν.

Τα torrents απο τις ταινιες που αναφερονται εδω
Ben X - http://isohunt.com/torrent_details/51298230/ben+x?tab=summary
Black Balloon - http://isohunt.com/torrent_details/78463665/black+balloon?tab=summary
Mary & Max - http://isohunt.com/torrent_details/137124041/Mary+Max+2009+DVDRip?tab=summary
Maria Y Yo - http://thepiratebay.org/torrent/5827860/Maria_Y_Yo_DVDRip_Spanish_Ac3_2010
Ocean Heaven - http://thepiratebay.org/torrent/5831285

After Rain Man.

Σε αυτο θα με καταλαβουν μαλλον οι γονεις παιδιων με αυτισμο που μπαινουν εδω...

Αν πρωτοπουνε οτι το παιδι τους εχει αυτισμο, η απαντηση θα ειναι συχνα, "ααα σαν αυτον στο Rain Man", αυτο γινοτανε περισσοτερο παλιοτερα.

Μια καταπληκτικη οντως ταινια, με απιστευτες ερμηνειες βασικα απο τον Dustin Ηοffman σαν αυτιστικο και τον αδερφο του τον Tom Cruise. Αν και δινει μια καλη περιγραφη ενος τυπικα αυτιστικου ατομου, σε ολους σχεδον μενει η ικανοτητα με τους αριθμους και τα χαρτια. Δεν θα ηθελα να ξερω ποσοι γονεις θα προσπαθησαν να κανουν το ιδιο με τα παιδια τους τοτε....

Απο τοτε εχουν βγει και αλλες ταινιες...
Μια ελληνικη, "Η ζωη μου με τον Αλκη" του Δημητρη Κολλατου - την οποια ψαχνω να βρω για να ξαναδω...
Προσφατα βγηκαν...

Mozart and The Whale


The Black Balloon


Προσφατα ανακαλυψα αλλες τρεις ταινιες, μια απο Ισπανια, μια απο Αυστραλια και μια απο την Κινα

Η πρωτη, το Maria Y Yo - H Μαρια και γω, ειναι βασισμενη σε ενα comic που εβγαλε ενας γνωστος Ισπανος σκιτσογραφος, ο Miguel Gallardo, για αυτον και την κορη του. Το κομικ ειχε μεγαλη επιτυχια και ο Felix Fernandez de Castro, το εκανε ντοκυμαντερ με τον Miguel Gallardo και την κορη του Maria να παιζουν σε αυτο. Το μεγαλυτερο μερος της ταινιας ειναι για την προσπαθεια τους να πανε απο την Βαρκελωνη που μενει η Μαρια με την μητερα της στα Καναρια νησια για διακοπες και πως αλληλεπιδρα με τους τουριστες η Μαρια. 


και το trailer της ταινιας



Απο Ισπανια υπαρχει και το Yo, También - Και εγω, για καποιον που μολις εχει τελειωσει το πανεπιστημιο και στην πρωτη του μερα στην δουλεια, ερωτευεται, η διαφορα απο τα συνηθισμενα ειναι οτι ο Daniel εχει συνδρομο Down. H ταινια ειναι σχεδον βιογραφικη του πρωταγωνιστη της (Pablo Pineda) ο οποιος εγινε ο πρωτος ανθρωπος στην Ευρωπη με συνδρομο down που πηρε πτυχιο πανεπιστημιου.

Η δευτερη ταινια, Mary and Max,ειναι φτιαγμενη απο πλαστελινη και μιλαει για μια κοπελα, 8 χρονων, στο μακρινο 1976 στην ακομα πιο μακρινη Αυστραλια που μενει σε ενα χωριο και δεν εχει φιλους παρα μονο ενα μικρο κατοικιδιο. Αποφασιζει να ψαξει να βρει εναν φιλο στην Αμερικη για να αλληλογραφει, μεσα απο εναν τηλεφωνικο καταλαγο διαλεγει τυχαια τον Max Horowitz, εναν 46χρονο που μενει μονος του σε ενα διαμερισμα με μοναδικη παρεα διαφορα κατοικιδια. Αρχιζουν να επικοινωνουν με γραμματα και να βοηθουν ο ενας τον αλλο στα διαφορα προβληματα τους. Καποια στιγμη ο Max μπαινει στο νοσοκομειο και του γινεται διαγνωση οτι εχει συνδρομο Asperger και Mary το βαζει σκοπο να τον βοηθησει....



Η τριτη ταινια Ocean Heaven, μιλαει για εναν πατερα και τον 22χρονο αυτιστικο γιο του, τον μεγαλωνει μονος του καθως εχει χασει την γυναικα του 14 χρονια πριν. Η ταινια μας δειχνει πως αντιμετωπιζει τα διαφορα καθημερινα προβληματα και το πως προσπαθει να εκπαιδευσει τον γιο του σε καθημερινες δραστηριοτητες. Τον ρολο του πατερα εχει ο Jet Li γνωστος απο ταινιες πολεμικων τεχνων στον πρωτο του δραματικο ρολο.




αφιερωμενο ποστ σε καποιον που εφτασε τα αντα αυτη την βδομαδα...

In love...

Τρεις λογοι που αγαπαω τα αυτιστικουλια μου


Στην ταξη μπαινει ενα παιδακι (που τον λενε Βαγγελη). Τον ρωτανε αν τους ξερει ολους και απανταει ναι. Εγω ειμαι το καινουργιο προσωπο στην ταξη.Οποτε του ζητανε να μας χαιρετησει ολους παιδια και εκπαιδευτες, 5-6 ατομα. Τους χαιρεταει οντως ολους και φτανωντας σε μενα κολλαει. Του κανουν prompt να ρωτησει πως με λενε, του απανταω Βαγγελης και πανικοβλητος φωναζει...Δεν ειμαι εγω, δεν ειμαι εγω, δεν ειμαι εγω!!!

Αλλο παιδακι...Εχει τα χερια ψηλα. Τους λες κατω τα χερια και σκυβει και ακουμπαει το πατωμα με τα χερια του...Σωστατος!! :)

Κυριακη απογευμα βολτα με παιδακι Μοναστηρακι, Θησειο, Πλακα περπατημα για 2 ωρες απιστευτο γελιο και παιχνιδι και σε καποια φαση που περασε ο κυριος με τα μπαλονια πηδαει και τα χτυπαει... :-)

Back at my best!!! :)

Autism teaches us to help others at all costs. It shows us how to improve on their lives and on our own lives without invasion and judgement. It helps us to understand that changing the person is not the goal of our endeavors. Autism also teaches us to find both the beauty and the humour in the 'quirky' little behaviours that we all have.
(Flanagan 2001)

Στα ξαφνικα οι μερες γιναν μωβ γιναν blue, γιναν γκρι κι η βροχη πλεει σταχτη με καπνους κι οι ωρες δεν περνουν γιναν blues κανουν ντουζ!!!! (Στα Ξαφνικα., Xaxakes)






Ποτέ δε ρώτησες πως είναι το τίποτα.


Πριν λιγο με πηραν οι γονεις απο το παιδι που δουλευω τα απογευματα. Δυσκολη μερα. Για αυτους και για το παιδι. Το ΣΚ το ιδιο... Φευγωντας σκεφτομουνα οτι βγηκε κατι καλο απο το ολο τρεξιμο σημερα. Με δεχτηκε πρωτη φορα διπλα του και να τον ντυσω χωρις επεισοδια.
Στο τηλεφωνο το βραδυ μου ζητησαν να παρω αδεια λιγων ωρων απο την πρωινη δουλεια να παρει ο πατερας αυριο εισαγγελικη αδεια/παρεμβαση (δεν θυμαμαι πως λεγεται). Υποθετω για εντονη επιθετικη συμπεριφορα και να κλειστει σε ψυχιατρικη κλινικη. Τα πραγματα στην πρωινη οπως παντα παραξενα. Θα μου δωσουν?

Ειρωνεια. Αυριο το πρωι ειχαμε συζητηση στην δουλεια για το αν παρουμε το παιδι. Ημουνα ο μοναδικος που το ηθελα και ας εχανα τα απογευματινα και ειχα συνταξει λιστα με επιχειρηματα.

:'(

Προς αυτιστικομανες και πατερες...

και σε οποιον αλλον μπορει να βοηθησει....
Στην δουλεια εχουμε το εξης παιχνιδι...


φωτο παρακαλω...


















το οποιο στα καλα του...ειχε καμια 30 "τριχες"... Χρησιμος ενισχυτης για τα παιδια...στερεοτυπωντας...Απο την χρηση ομως ξεμαλλιαστηκε...

Θα μπορουσε να μοιαζει ετσι...

Στην δουλεια παντως το λεμε Πον- Πον...γιατι ψηλοθυμιζει..

Στα Jumbo δεν το βρηκα...αν και θελω να ξαναψαξω...

μπορει να βοηθησει κανεις, που μπορει να υπαρχει????

αμοιβη δινεται...κατοπον συννενοησης...

Sunshine Boy

Αυριο στο Φεστιβαλ Ντοκυμαντερ Θεσσαλονικης στις 10 στην αιθουσα ΣTAYPOΣ TOPNEΣ εχει αυτο το ντοκιμαντερ για τον αυτισμο.

Εν κατακλειδι


Δεν ειναι καποια πραγματα που θελεις να κανεις αλλα δεν...

Καποια πραγματα που θα εκανες στα 15 σου αλλα οχι σιγουρα οχι στα 30 σου.

Που κωλωνεις να τα κανεις γιατι...τι θα πουνε οι γυρω σου.

Αλλα το εχεις σκεφτει και ισως να το εχεις δει και σε ταινια.

Αλλα σε αυτη την ηλικια....πως...????

Και ερχεται μια μερα...σαν την σημερινη...

Που ξυπνας, μπαινεις στο λεωφορειο, μπαινεις στο μετρο περπατας μεχρι το σχολειο. Βρισκεις το παιδι σου...παιζεις baseball, εστω και χωρις ροπαλο απλα κλωτσοντας την μπαλα (greek invention). Μπαινεις στο τμημα ενταξης, κανει καποιες δραστηριοτητες και αφου τελειωσει και το διαλλειμα και το μαθημα μπαινεις στο αυτοκινητο να σας πανε στο ποιο κοντινο σταθμο του μετρο.

Κατεβαινετε κατω, μπαινετε μεσα, και ενω ο συρμος γεμιζει χωνεστε σε μια γωνια μπροστα στην πορτα. Ο μικρος να βλεπει απο το παραθυρο και εγω σαν ασπιδα απο τον κοσμο που μας πιεζει. Η τσαντα παραφουσκωμενη σαν το καβουκι μας. Προστασια...Σαν καποιο σταθμο ο συρμος αδειαζει. Ο μικρος ποτε γυρναει και κοιταει εμενα και παιζει με τα κορδονια απο την κουκουλα του φουτερ μου, ποτε γυρναει και κοιταει εξω. Διπλα στην πορτα, υπαρχει και το θυροτηλεφωνο σε περιπτωσεις κινδυνους. Ειναι μεταλλικο πλαισιο, διατρητο για να περναει ο ηχος. Το εχει βρει παιχνιδι και ανεβοκατεβαιζει τα δαχτυλα παιζωντας. Ο συρμος ξεκιναει και ξαφνικα κανει την κινηση και κατεβαζει το φρενο. Ενας κοκκινος μοχλος πανω απο το θυροτηλεφωνο. Ο συρμος σταματαει αποτομα...

Σιγουρα εγινα σαν ωριμασμενο ντοματακι...Σαστισα, κοιταξα τον μικρο. Δεν γυρισα να δω αν με κοιτανε, απλα περιμενα να ακουσω καποιον να μου φωναζει. Οι τριγυρω αναριωντουσαν τι γινεται και καποιοι ειπανε οτι το εκανε το παιδακι! Μετα απο 2-3 λεπτα (που μπορει να ηταν και δευτερα...) το μετρο ξεκινησε για τον επομενο σταθμο. Εκει οι πορτες μεινανε για πολυ ωρα ανοιχτες, ξαφνικα περασαν 2-3 ατομα με walkie-talkie κοιτωντας τα βαγονια. Εμεις ειχαμε καθισει ηδη στις αδειες πλεον θεσεις. Σηκωθηκα και τους ειπα οτι εγινε...και ευτυχως ενημερωθηκαν μεταξυ τους και δεν μου ειπανε κατι.

Το χρωμα επανηλθε στο κανονικο αλλα τουλαχιστον ο μικρος ειχε εκπληρωσει ενα ονειρο μου!!!!!!!!!

Παζάρι προσφοράς στη Λάρισα


Παζάρι προσφοράς αγαπημένων αντικειμένων οργανώνει για ένατη συνεχή χρονιά ο Σύλλογος Γονέων Κηδεμόνων και Φίλων Ατόμων με Αυτισμό στη Λάρισα, σε χώρο που προσφέρθηκε για το σκοπό αυτό , στην οδό Κούμα 9 συνεχίζοντας την προσπάθειά του για ανάπτυξη δραστηριοτήτων που στηρίζουν τα άτομα με αυτισμό και τις οικογένειές τους. Με ιδιαίτερο ενθουσιασμό και αγάπη...
οι φίλοι των παιδιών με αυτισμό αναλαμβάνουν την οργάνωση του παζαριού και καλούν νέους φίλους να στηρίξουν αυτήν την προσπάθεια. Όσοι επιθυμούν και αντέχουν να αποχωριστούν αγαπημένα αντικείμενα (βιβλία, cd, παιχνίδια, διακοσμητικά, κ.λ.π.) μπορούν να τα προσφέρουν στο σύλλογο για τα “παλιά αγαπημένα”.
Το παζάρι θα λειτουργήσει από την Τετάρτη 21/10/2009 έως και το Σάββατο 31/10/2009 από 10:00 π.μ. έως 22:00 μ.μ. στην διεύθυνση Κούμα 9. Πληροφορίες στο τηλ: 2410-613112

Θεατρο

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Τίτλος: ΑΠΑΤΗΤΑ ΝΕΡΑ Το έργο καταγράφει την καθημερινότητα και κανονικότητα ιδιαίτερων ανθρώπων: ενός αυτιστικού, μιας σχιζοφρενούς, ενός κατατονικού και μιας καταθλιπτικής. Μπορούν να συνυπάρχουν το ίδιο ομαλά ή μη, με όλους εμάς ...τους "κανονικούς" ανθρώπους, απλά δεν το γνωρίζουμε. Ημέρες και Ώρες:20/9 στις 22.00 και22/9 στις 21.45στο Θέατρο Altera pars ΚΑΙ 23/9 στις 20.30στην ΤΕΧΝΟΠΟΛΗ στο Γκαζι



Ειμαι σε περιοδο αλλαγης, αυτο σημαινει πολλα ή καθολου post...

Ι'm b(l)ack....

Πηγα ηρθα...
καηκα και βράχηκα...

Ολα γινανε γρηγορα, εμεινα μονο 1μιση μερα με τους φιλους μου που ειχα να δω απο 6 μηνες μεχρι ενα χρονο και ισως να κανω και ενα χρονο παλι.
4 γεματες μερες που νοιωθω οτι κρατησανε παραπανω, μεχρι και μηνα. Προλαβα να δω την κοπελα μου, να δωσω (3ωρη παρακαλω) συνεντευξη, να δω τα δυο αδερφια και τους δυο γονεις σε δυο πολεις, να γνωρισω καινουργιους ανθρωπους που ηξερα (δυο blogger που έχοντας αλλαξει απειρα MB κειμενου μεταξυ μας, επιτελους βρεθηκαμε), τον παντρεψαμε, χορεψαμε στην βροχη και εκανα 5 ωρες με αυτοκινητο Λαρισα-Αθηνα (ατιμο μποτιλιαρισμα και εργα στην Εθνικη), και αλλες 15 ωρες να ερθω απο Αθηνα (ατιμο κενο μεταξυ πτησεων).

Μου ελειψαν οι μαθητες μου.

Τρια βιντεακια, τα εχει κανει ενας μαθητης, τα μοντελα ειναι δικα του, η μουσικη δικια του επιλογη και μονο η μετατροπη των εικονων σε βιντεο εγινε με καθοδηγηση.
Ειναι ο πιο "δυσκολος", με την περισσοτερη επιθετικοτητα, την πιο δυσκολη κοινωνικη προσαρμογη (λογω μεγαλης ευαισθησιας στους ηχους και ειδικοτερα στις φωνες μωρων.)


326*

(Συνεχίζοντας το προπροηγουμενο ποστ) Η τελευταια φορα ηταν την προπροηγουμενη Τριτη, πηρα ενα μαιλ απο μια φιλη μου. Πριν λιγο καιρο ενω ηταν αρρωστη και διαλυμενη απο το αγχος (ειναι του club) και κλεισμενη στο σπιτι, βρηκε την οργανωση 'Handicap International'. Εκανε αιτηση για ενα εθελοντικο προγραμμα δεκα ημερων στην Ρουαντα. Δεν περιμενε να την δεχτουν γιατι περιμενε να διαλεξουν Βρεττανους. Ο οργανισμος εχει ως βαση το Λονδινο. Στο προγραμμα θα συμμετεχουν 15 ατομα (δασκαλοι ή ατομα με εμπειρια σε ειδικη αγωγη), το ονομα του προγραμματος ειναι Inclusion Rwanda και ο σκοπος τους ειναι να δουλεψουν με τοπικους δασκαλους και παιδια με αναπηριες στα σχολεια και να ανταλλαξουν ιδεες για την ενταξη των παιδιων. Πληρφοριες για το προγραμμα υπαρχουν εδω. Αν και το κοστος συμμετοχης ειναι υψηλο 1500 λιρες, τα περισσοτερα χρηματα προσπαθει να τα μαζεψει ο καθενας με sponsorship κατι που ειναι πολυ διαδεδομενο στο εξωτερικο. Παραπανω εξοδα, ως προσωπικα, τα 8-9 εμβολια που πρεπει να κανει καποιος κλπ κλπ...Θελω παρα πολυ να κανω αιτηση για κατι παρομοιο του χρονου.

Θελω να ευχαριστησω παρα πολυ την υπευθυνη της Doko Films που εχουν κανει το βιντεακι για το περσινο προγραμμα που επικοινωνησε με την Handicap International και πηρε την εγκριση (καθως και την Handicap International που εδωσε την εγκριση) για να ανεβασω το βιντεο στο blog και για τον χρονο της για να τα ανεβασει στο vimeo ωστε να μπορεσω να τα παρω.

Inclusion Rwanda Pt1 from justin rhodes on Vimeo.


Inclusion Rwanda Pt2 from justin rhodes on Vimeo.




326 λεπτα για να ακουστει το ερχομαι απο το Εξτερ στο Κιμπαλι πρωτευουσα της Ρουαντα!

Μεγαλη βδομαδα

Εμοιαζε με την μεγαλυτερη βδομαδα της ζωης μου. Η βδομαδα πριν της διακοπες.
Σαββατο δουλεια για να καλυψω καποιες βαρδιες σε εναν ξενωνα της εταιριας, με πολλα χλμ περπατηματος γιατι επρεπε να κανω ψωνια με εναν μαθητη μου για τις εκδρομες στο βουνο.
Κυριακη (που νομιζα οτι ηταν Σαββατο), επειδη ηταν η πρωτη μερα χωρις δουλεια. Car boot sale. Χωραφια που με ενα συμβολικο ποσο των 5 λιρων, μπαινεις με το φορτηγο/αυτοκινητο σου και απλωνεις την πραματεια σου και το χωραφι μετατρεπεται σε ενα απεραντο παζαρι. Μου θυμισε Μοναστηρακι και τα στοκαδικα στον Βαρδαρη. Τωρα που το σκεφτομαι επρεπα να ειχα βγαλει φωτογραφια το χωρο αλλα προτιμησα αφου κανω την βολτα στο παζαρι να κανω μια βολτα στο χωρο τριγυρω, με τετοια θεα
το μονο που μπορουσα ηταν να καθισω στην ακρη του γκρεμου και να ακουω το κυμα να σκαει και τα παιδια να παιζουν με τα σκυλια τους. Πρωτη φορα που πετυχαινω την θαλασσα στο ελαχιστο της (μεγιστη αμπωτη) και φαινεται τελεια, ειναι και η πρωτη φορα που ειχε τοσο κοσμο. Beautiful.

Δευτερα δουλεια 9 με 9, Lakes (Lake District)και η Ullswater.
Δυστυχως εμεινα με εναν μαθητη που δεν ηθελε να κανει τον περιπατο μας. Τον ειχε υποσχεθει στον παππου του αν και δεν ηθελε να τον κανει και με την σκεψη του τι ειχε να περπατησει, παραιτηθηκε. Την Πεμπτη που ειχαμε γενικο meeting, ειχαμε πει οτι εχει αρχισει να εχει και αλλα προβληματα, ψυχολογικα και αυτοπεποιθεσης και περιμεναμε να δουμε πως θα αποφασισουν να τον βοηθησουμε.
Στον περιπατο ηταν η πρωτη φορα που φοβηθηκα μετα απο πολυ καιρο. Πριν ακομα αποφασισουμε οτι θα περπατησουμε λιγο και μετα θα γυρνουσαμε και ενω τον πιεζαμε εγω και ο Howard να προχωρησει και του λεγανε και απο πιο ψηλα (ειχανε προχωρησει) οι υπολοιποι οτι μπορει να κανει τον περιπατο και ειμασταν σε ενα μονοπατι με 1 μετρο πλατος και απο κατω μια πλαγια 30-40 μετρων, ο μαθητης αρχισε να μιλαει σε κατι χορτα, να τους λεει να μην τον κοιτανε και κρατωντας το μπαστουνι της πεζοποριας, να τα χτυπαει με μανια στριφογυριζωντας το στον αερα με ορμη. Σε καποιες τετοιες περιπτωσεις ειναι που μου ερχεται στο μυαλο ποσο χαιρομαι σε κατασκηνωσεις οταν συνεργαζομαι καλα με καποιον και ενω πρεπει να επικοινωνησεις και να συννενοηθεις δεν πρεπει να μιλησεις αλλα ταυτοχρονα να αποφασισεις σε δευτερα. Θυμηθυκα και ποσο δυσκολο ειναι να πρεπει να εχεις ενα απαθεστατο βλεμμα, χωρις φοβο, τρομο και αγωνια για να μην το καταλαβει ο αλλος και ποσο με επηρεαζει και στην προσωπικη μου ζωη που συχνα νοιωθω σαν τον Σταροβα στο Λαζοπουλο, χαλλλαρα!!! Κλεισιμο παρενθεσης. Να σκεφτομαι οτι θα φαω το μπαστουνι στο κεφαλι και θα γινω κατι σε scarface, τελικα του μιλησαμε και ηρεμησε.

Καποια στιγμη αργοτερα μας ειπε οτι πλεον εχει υψοφοβια. Πλεον γιατι περυσι ειχαμε ανεβει μαζι στην ψηλοτερη κορυφη και ηταν και ο μοναδικος μαθητης που ηθελε να ερθει. Κατεβηκαμε την πλαγια με τον μαθητη να κραταει εναν ιμαντα απο τον ορειβατικο του ενος απο μας και εμας να τον εχουμε sandwich για να εχει στηριξει αν στραβοπατησει. Το δευτερο ατομο, εγω συνηθως, ημουνα διπλα του σε οποια δυσκολα σημεια για στηριγμα και καποιες φορες στο πλαι ακροβατωντας για να μην κοιταει κατω τον γκρεμο. Αποτελεσμα, ο μαθητης αρτιμελης και εγω με εναν στραμπουληγμενο αστραγαλο που με ενοχλει ακομα σχεδον ενα μηνα μετα.

Τα θετικα ηταν η θεα. Η' ανοθεα, αυτη ειναι πινακιδα αυτοκινητου που βρηκα εκει, το θεωρω μεγαλη συμπτωση για να ειναι τυχαιο, οτι διαβαζεται ανω θεα και ηταν και στο βουνο.



και το οτι φαγαμε σε pub.



Ξεχασα οτι τον πεισαμε να περπατησει λιγο, λεγωντας του οτι να ανεβουμε μεχρι ενα πλατωμα να βρουμε τους αλλους και να κανουμε τις αλλαγες στον σακους (νερα, φαρμακα, τροφιμα, πρωτες βοηθειες κλπ) και να κατεβουμε να παρουμε το βαν και να περιμενουμε τους υπολοιπους. Η θεα παρεμεινε φανταστικη και απο κατω.




Η μερα τελειωσε με ενα σκασμενο λαστιχο στο κολλεγιο και αλλαγη...

Για διαλλειμα.... Πως θα σας φαινοτανε να κατεβαινατε απο μια εκδρομη απο το βουνο και μεγαλη βολτα και να συναντουσατε 3 νεαρους να συζητανε.
"Ειμαι σιγουρος οτι τους εχουν δολοφονησει. Γιατι να μην φυγουμε? Ποιος ο λογος να τους περιμενουμε αφου δεν θα βρουμε τα πτωματα. Θελω να γυρισω πισω και δεν με νοιαζει για τους αλλους."
Αυτα ακουγανε μια μητερα και οι δυο κορες της περνωντας απο μπροστα μας και ενω περιμεναμε τους υπολοιπους οι οποιοι ειχανε αργησει. Τι θα σκεφτηκανε?


Ο ιδιος μαθητης ενω την επομενη γυρνουσαμε απο το κολυμβητηριο.
Ειχαμε μιλησει λιγο πιο πριν, για το πως ολοι μας με την αλλαγη του εκπαιδευτικου προγραμματος εχουμε χασει βαρος και ειμαστε πιο γυμνασμενοι και καλυτερα απο υγεια. Επισης οτι πρεπει να προσεχουμε τι τρωμε. Ολοι αυτη η συζητηση εγινε γιατι ειναι αρκετα υπερβαρος, οι γονεις του, του λενε οτι θα μπορει να βρει μια δουλεια που να μην κουραζεται, που δεν θα χρειαζεται να φοραει στολη (το μισει) και που μπορει ακομα να γινει θελει ηθοποιος ή τραγουδιστης. Αν τον ρωτησει καποιος τι θελει να γινει, η απαντηση ειναι δισεκατομμυριουχος, αυτος ειναι και ο λογος που θελει να γινει τραγουδιστης ή ηθοποιος. Οποτε εκει που προχωρουσαμε με ρωτησε
- "Αφου πρεπει να χασω βαρος, γιατι μου ειπες να μου παρεις παγωτο?"
- "Ποιος εγω?"
- Ναι, μου ειπες "θελω ενα" και "θελεις και συ ενα?"

Δεν ειχαμε μιλησει για 2-3 λεπτα πριν απο αυτο, και ξερωντας τι εχω πει το φανταστηκε.

Μετα αρχισε να με ρωταει για τα "απαγορευμενα". Του αρεσει να μιλαει για θανατους και καταχρησεις απο αλκοολ και ναρκωτικα. Του φαινεται ενας φανταχτερος κοσμος και ετσι συνδεεται και το να θελει να γινει ηθοποιος και τραγουδιστης. Εχει μια ιδιαιτερη συμπαθεια στον Heath Ledger (πεθανε απο χαπια και αλκοολ αν θυμαμαι) κ Oliver Reed (πεθανε απο αλκοολ). Προσπαθουσα να το κανω να συζητησουμε κατι αλλο αλλα ματαια και στο τελος του ειπα οτι αν συνεχισει θα τον αγνοησω οποτε για 10 λεπτα με σκουντουσε στον ωμο κ ελεγε το ονομα μου συνεχεια και εγω αρχισα να φτανω στα ορια μου. Το αποκορυφωμα της μερας ηταν που ενας συναδελφος του εδωσε την βιογραφια του Hitler (εχει και ενα κολλημα με τον Valkirie).

Τεταρτη εκδηλωση για τους γονεις, και αυτο ειναι το πιο αμηχανο μου, να πρεπει να φαινομαι καπως για τους γονεις. Συνηθως πιστευω οτι κανω καλα την δουλεια μου αλλα και απο την μητερα μου σε σχεση με τον αδερφο μου ξερω οτι οι γονεις εχουν πολλες φορες παραλογες απαιτησεις. Ειχαμε και λιγο προσωπικο την συγκεκριμενη φορα οποτε πολυς πανικος και τρεξιμο. Το βραδυ ετοιμασιες για διακοπες και σε mode διακοπων πλεον, το ιδιο και την Πεμπτη. Παρασκευη με την μιση μερα με αδεια, ημουνα ηδη αλλου. Κολυμβηση για να τελειωσει η μερα, πισω στο κολλεγιο και Κ Α Λ Ε Σ Δ Ι Α Κ Ο Π Ε Σ ! ! ! ! ! ! ! !

2 Απριλίου Παγκοσμια Ημερα Ενημερωσης Για Τον Αυτισμο.



Δεν ξερω τι να γραψω...

Απλα οτι ελπιζω να ειναι τα πραγματα καλυτερα στο μελλον? Στο μελλον (γιατι στο μελλον δεν θα ειμαστε εδω αλλα θα ειναι τα παιδια/αδερφια/συγγενεις μας), αλλα ειναι και αυτοι που το μελλον τους ειναι τωρα και δεν εχουν κατι... να δωσουν στα παιδια τους.

Καλυτερα να διαβασει καποιος τι λενε οι γονεις.

http://gasbird.blogspot.com/
http://partyfor5.blogspot.com/
http://autismos.blogspot.com/
και στην ετικετα "Αυτισμος" που εχω.
(update....) Τυχαια βρηκα αυτο... και μου αρεσε απιστευτα πολυ.
και τα προβληματα τους, αλλα ισως και περισσοτερο τις χαρες τους.
Ενα πραγμα που εμαθα ειναι ποσο πολυ μπορεις να χαιρεσαι με μικροπραγματα.

Αφιερωμενο ποστ στους μαθητες μου και τους συναδελφους μου. Στους τρεις blogger απο πανω, αλλα περισσοτερο στα παιδια τους. Στην μητερα μου αλλα περισσοτερο στον αδερφο μου που εμαθε τι ειναι αυτισμος (χαζο αλλα νοιωθω τυχερος) και οσους φιλους με εχουν βοηθησει σε κατασκηνωσεις και σε δυσκολες οικογενειακες αυτιστικοστιγμες.

Everybody hates a tourist...

τραγουδανε οι Pulp στο Common People...

Οι περισσοτεροι μαθητες θα τραγουδουσανε....Everybody hates a numeracy/mathematics teacher... Σε ποιον αληθεια αρεσουνε τα μαθηματικα στο σχολειο?

Και ετσι αρχισε το βασανο μου...

Αυριο ειναι στην Αγγλια η Red Nose Day. Οργανωνεται απο την φιλανθρωπικη οργανωση Comic Relief. Για την ιστορια η βασικη αρχη της οργανωσης ειναι "η αρχη της χρυσης λιρας" οτι καθε λιρα που δινεται για φιλανθρωπια και ξοδευεται στα φιλανθρωπικα εργα. Ολα τα λειτουργικα εξοδα, οπως μισθοι υπαλληλων, καλυπτονται απο σπονσορες ή απο τους τοκους των ποσων στις τραπεζες που περιμενουν να διοχετευτουν σε φιλανθρωπικα εργα.

Η Red Nose Day ειναι καθε δυο χρονια και εσοδα υπαρχουν απο τηλεμαραθωνιο, πωληση διαφορων αντικειμενων οπως η μυτη που φαινεται πιο πανω, διαφορα t-shirts και διαφορα events.
Το σλογκαν ειναι "Do something funny for money" ("Κανε κατι αστειο για λεφτα")

Δεν ξερω ποσα πουλανε μπρελοκ, κονκαρδες και μυτες παντως βγηκανε κατι μπλουζες με τους Beatles, με την Madonna και με καποιους παλιους Αγγλικους κωμικους. Πηρα αυτη με τους Beatles
και πριν δυο βδομαδες που την ξαναψαξα ειχε τελειωσει. Δεν την βρηκα ουτε στο ιντερτετ ουτε σε καποιο μαγαζι... Σε ολες τις φωτογραφιες εχει ζωγραφιστει στον καθενα μια κοκκινη μυτη.

Ξαναγυρναω στο προβλημα...

Με εθελοντισανε...να με...gunge...δεν υπαρχει μεταφραση στα ελληνικα αλλα ειναι να σε λουζουνε με διαφορα απαισια υγρα. Εδω και μερες οι μαθητες ερχοντουσαν και με ρωτουσανε...
"Σου αρεσει το spaghetti?"
"Σου αρεσει το custard?"
"Σου αρεσει το ζελε?"
"Σου αρεσουν τα δημητριακα?"
"Χρησιμοποιεις σαμπουαν?"

Η ερωτηση γινοταν γιατι στο "υγρο" θα υπαρχουν ολα αυτα και το μιγμα εχει δημιουργηθει εδω και μερες οποτε θα εχουνε χαλασει και λιγακι.... :-(

Δεν ξερω τι αλλο εχει μεσα. Το ειχα δει την Δευτερα και ειχε μονο δημητριακα (porridge) και ζελε πορτοκαλι. Μυριζε ωραια, φαινοτανε απαισιο...

Οποιος με αγαπαει τοσο, θα πληρωνει μια λιρα για να λουζει εμενα ή μια αλλη κοπελα που εχει αναλαβει πλεον το κομματι μου.

Θα με δειτε συντομα.... :-(

Wish me luck...