Βολτα στην Αθηνα

Πρωινο 25ης, με βαρυ κεφαλι απο το προηγουμενο βραδυ και καταναλωση ρακομελων με συναδελφους και φιλους. Δεν ειχα και πολυ ορεξη λογου πονοκεφαλου. Αρκετα πραγματα να γινουν για την δουλεια και το τηλεφωνο να χτυπαει για χρονια πολλα απο τις 10. Προσχεδιο στην μερα, χαλαρωση στο σπιτι και καμμια μπυρα το βραδυ.

Στις 11 τηλεφωνο απο ενα φιλο για ευχες. Ειχαμε να βρεθουμε καπου 10 χρονια, Ιταλια ο ενας και Βρεττανια ο αλλος. Βρεθηκαμε πριν εναμιση χρονο για ενα ποτο και εκτοτε απο τον Σεπτεμβριο το παλευαμε.

"Θα ειμαι κεντρο σημερα, να βγαλω φωτογραφιες για ενα βιντεο που πρεπει να φτιαξω."
Χωρις να προλαβει να ρωτησει αν δεχομαι να του κανω παρεα, κανω μπανιο και ερχομαι να σε βρω...

Η βολτα ξεκινησε απο την κορυφη της Λυκαβηττου κατεβαινωντας την, και μετα την Αμερικης. Στην παλια Βουλη (ιστορικο μουσειου - Αγαλμα Κολοκοτρωνη), πλατεια Καρυτση, αξιζει στην πισω μερια της εκκλησιας ενα μικρο εκκλησακι που ειναι πολυ παλιο και οι εικονες στο πλαι εχουν ξεβαψει. Χαμενοι στα στενα, που ειναι ερημα, διασχίζοντας καθετα την Ερμου με ενα συννεφο φασαριας και μουσικης και ξανα χαμενοι στα στενα για να βγουμε στην Πλακα.

Περνωντας το Γιασεμι που ειχαμε καθησει το προηγουμενο βραδυ, και σταση για καφε στο πρωτο καφε που βρισκουμε με ηλιο και σταση για 2ωρο να παρουμε μια δοση φωτοσυνθεσης.

Συνεχεια της βολτας στην Αρχαια αγορα και γυρω γυρω απο την Ακροπολη. Σταση για τσιγαρο και λιγο ηλιο ακομα. Η επιστροφη στο σπιτι επισης με τα ποδια. Μοναστηρακι, Ερμου, Συνταγμα, Πανεπιστημιο, ανοδος απο την Μπενακη, χαμενος στα μικρα στενα των Εξαρχειων, Λεωφορος Αλεξανδρας και μετα απο μια 6ωρη βολτα με περπατημα και ηρεμια στο σπιτι...

:) :) :) :)

υγ το κακο ειναι οτι η φωτογραφικη ειναι για service και δεν εχω να μοιραστω κατι... :(

Mr Bojangles



Ειναι απο τα DVD που μπαινουν για να μου φτιαξουν το κεφι ή για να βοηθησουν να γινει καθαριοτητα στο σπιτι...οπως και να χει μου φτιαχνει το κεφι και βοηθαει.

Γληγολα

Απο αυτες τις μερες...που απο υγεια σ κ α τ α...
Βγαινουν με μικρες χαρες...
και περιμενεις να περασουν...απλα

Ζω απο τις πιο περιεργες καταστασεις αυτον τον καιρο που δεν μπορω να ανταπεξελθω και περιμενω τις διακοπες να φυγω απο την δουλεια για να ισορροπησω...Οσο περιεργα τα γραφω τοσα περιεργα νοιωθω...στην δουλεια.

Μαμα ... Μπαμπα!!!

Σπυρος Γραμμενος...

Ton eida me Zak Stefanou thn prohgoumenh pempth kai mou arese polu.

Ενα ευχαριστω στα ΕΛΤΑ Δαφνης που πηγα με το "παιδι" μου και ειχε ουρα. Χωρις να πω κατι και να φανει απο το παιδι λογω συμπεριφορας (αλλα τον ξερανε). Μου ειπανε αμεσως να περασω επομενος στο γκισε για να μην περιμενουμε.

Με ξαφνιασανε πολυ και ευχαριστα!!!!

Sunshine Boy

Αυριο στο Φεστιβαλ Ντοκυμαντερ Θεσσαλονικης στις 10 στην αιθουσα ΣTAYPOΣ TOPNEΣ εχει αυτο το ντοκιμαντερ για τον αυτισμο.

Rockwave....ερχεται...



Την τεταρτη εμαθα οτι ερχεται η Amy MacDonald στο Rockwave, δεν ξερω αλλα ονοματα αλλα και απο μονη της με κανει να θελω να παω. Οταν την ειχα δει στο Νιουκαστλ πριν εναμιση χρονο ηταν απιθανη. Το βιντεακι ειναι απο τοτε.

π



η μερα του π σημερα. Εχουν γραφτει ταινιες, βιβλια αλλα πανω απο ολα ειναι κατι ομορφο...

Προσωπογραφιες #1



Βλεπωντας το 4, μου ηρθε στο μυαλο μια στιγμη.

Καλοκαιρι 2006, λιγο αφου εχω τελειωσει το στρατο. Περιμενωντας να φυγω για Αγγλια ξανα και το μεταπτυχιακο μου. Κατασκηνωση. Δυσκολη περιοδος, πρωτο πρωινο με το μποξερακι να ψαχνω να βρω το παιδι μου που ξυπνησε και εφυγε στις 7 το πρωι.

Ειχε «ατυχημα» στις 6 και αφου τον αλλαξα, επλυνα, ξεχασα μεσα στον υπνο μου να ξαναδεσω την σκηνη. Το παιδι βγηκε εξω απο την κατασκηνωση, ο φυλακας μολις ειχε σχολασει και ειχε αφησει την πορτα εισοδου ανοιχτη για να μπουν οι πρωινοι υπαλληλοι. Ενας απο αυτους που ερχοταν ειδε ...ενα παιδι με πιζαμες και ενα κουτι απο παζλ...να φευγει στον δρομο που εφευγε απο την κατασκηνωση. (Δρομος που τελειωνε στην κατασκηνωση, παραλιακος με βραχωδη την προσβαση προς την παραλια που...διαολε...δεν μπορουσε να ειχε ερθει απο αλλου και η αμφιεση του παιδιου προκαλουσε οτι κατι δεν θα πηγαινε καλα.

Το παιδι βρεθηκε απο αλλους μιαμιση ωρα αργοτερα. Εγω με εφιαλτες.

Ετσι ξεκινησαμε, αλλα και αλλες πιο δυσκολες μερες ηρθαν. Ετσι δημιουργηθηκε μια ομαδα που δεθηκε. Κωστας, Σοφια, Φωτεινη, Τανια κ γω. Πεντε ατομα. Εγω με την μια κοπελα ειχαμε ξαναδουλεψει μαζι. Οι αλλοι μεταξυ μας καινουργιοι.

Δημιουργηθηκαν δυο ζευγαρια απο την πενταδα. Το ενα, μεσα και εγω, μου χαρισε απο τις καλυτερες μερες της ζωης μου. Σε 3-4 μερες ειχα ανοιχτει οσο δεν ειχα κανει για χρονια. Απιστευτη εμπιστοσυνη και η αισθηση οτι γνωριζομασταν χρονια. Μπορει να ειχαμε διαφορα χρονων αλλα κυκλοφορουσαμε με ή χωρις διαφορα φασης στα ιδια μερη. Οι επομενες μερες απο την κατασκηνωση ηταν απο τις καλυτεροτερες μου. Βασικος λογος οτι ξεραμε οτι ηταν απο τις λιγες μας μαζι, ποτε δεν το ειπαμε σχεση αλλα ξεραμε οτι ηταν για να τελειωσει οσο λιγο θα κρατουσε.

Αφου τελειωσε, περασα απο Ολλανδια για να τα πουμε τελευταια φορα. Δεν θυμαμαι αν ηταν η πρωτη μας βραδια εξω, αλλα ειμασταν σε ενα club, μαζι και με αλλους φιλους της.
Γνωρισαμε ενα παιδι, απο την πρωτη μερα ηξερα οτι θα ηταν ο επομενος. Αυτο το το ενστικτο. Χωρις να υπαρχει καποιο εμφανες σημαδι, ηταν το οτι γνωριζομασταν πλεον καλα που εβλεπα τι εβλεπα. Αποδειχθηκα σωστος, το εμαθα πολλους μηνες αργοτερα για κατι που εγινε μερικες μερες αφου εφυγα.

Προσωπογραφιες #2



Το blog για οποιον το πηρε χαμπαρι εξαφανιστηκε για δεκα περιπου μερες.
Αιτια????

Καποιος δεν ξερω πως και γιατι, βρηκε-ειχε τους κωδικους μου για το gmail μου. Εσβησε το μαιλ-σαν λογαριασμο. Σβηστηκαν πανω απο 200 διευθυνσεις email, απο συμφοιτητες, καθηγητες, φιλους, πρωην και νυν συνεργατες. Εργασιες, αρθρα και εικονες που παντα σκεφτομουνα οτι θα υπαρχουν παντα...στο μαιλ μου. Αριθμος μαιλ? 1600+

Επιτηδες ή κατα λαθος σβηστηκε και το blog. Ο πανικος... το ημερολογιο σχεδον τριων χρονων εξαφανιστηκε. Σχολια και απαντησεις φιλων και συν-blogger, το μεσο επαφης με πολλους ανθρωπους.

Ταυτοχρονα ο ιδιος ανθρωπος βρηκε και τον κωδικο του facebook και απενεργοποιησε τον λογαριασμο, αφου ειχε αλλαξει τον κωδικο. Το facebook τουλαχιστον επανηλθε στις δυο μερες.

Το οτι ειμαι εδω και γραφω οφειλεται σε εναν ανθρωπο. Δεν εχω ιντερνετ. Αυτος ο ανθρωπος περασε αρκετες ωρες προσπαθωντας να βρει τροπο να ανακτησω τον ελεγχο των λογαριασμων. Ηταν και ο ιδιος ανθρωπος που μου την ειπε!!!!....που εσβησα το blog…πριν καταλαβω οτι εχει σβηστει.

Μιλωντας με φιλους και γνωστους αυτες τις μερες για το τι εγινε, ολοι ρωτουσαν ποιος και γιατι. Δεν μπορω να φανταστω καποιον που το εκανε επιτηδες. Τοσο κακο σε καποιον? Θα επρεπε να ξερει οτι θα με πονουσε και να φανταστει τους κωδικους? Η’ να το εψαχνε πολυ, να ειχε λογο. Σκεφτηκε καποιον hacker που καπως βρηκε τους κωδικους μου. Εκει σταματαει η φαντασια μου.

Εντυπωση μου εκανε που οι περισσοτεροι σκεφτηκαν ως πιο πιθανη εκδοχη την πρωην μου. Που χωρισαμε τεσσερις μηνες πριν. Ακομα πιο μεγαλη εντυπωση οτι οσο περισσοτερο την ξερανε, φιλοι μου δηλαδη που την ξερουνε ακομα, τοσο περισσοτερο σιγουροι ηταν οτι το εκανε αυτη. Η΄οτι βαση χαρακτηρα θα μπορουσε να το ειχε κανει αυτη.

υγ. Συνδεοντας τα δυο ποστ... Ο Κωστας και η Φωτεινη μου ειχανε πει να κανω το blog, ποτε δεν θα ειχα το θαρρος να γραψω κειμενα που θα τα διαβαζουν αλλοι, για να μπορουν να διαβαζουν νεα μου οσο θα ειμαι στο εξωτερικο. Ασχετα αν εκανα εννια μηνες να το αρχισω.

Προσωπογραφιες #3



(ΟΚ, αυτα μπορει να εχουν ξαναγραφει)

Πρωτη φορα που μου ειπανε για αυτη...πρεπει να ηταν κατι του στυλ, εχω παρεα φετος μια φιλη του Αποστολη και της Σοφιας (που ακομα δεν τους εχω γνωρισει να τους ευχαριστησω!). Τρελοκομειο...δεν θυμαμαι τι μου ειχανε πει σιγουρα αλλα...παρεα σιγουρα που βοηθουσε. Φιλη που επρεπε να γνωρισω.

Πρωτη επικοινωνια...μεσω skype,τρεις μας ταυτοχρονα, εγω, αυτη και η Βασια. Ενοιωσα οτι κουβαλουσαμε τα ιδια μεγεθη βλακειας, τρελλας...δεν ξερω.

Πρωτη συναντηση...Εστιατοριο Σαντορινη στο Εδιμβουργο. Εγω, αυτη, η Βασια, ο Νικος και ακομα μια κοπελα. Γελιο, φαι και κρασι. Υπαρχει ακομα μια φωτο να απειλει κοσμο με ενα μπουκαλι κρασι. Φαι...προς το τελος της βραδιας, ολα τα πιατα εχουν αδειασει. Σχεδον ολα δηλαδη. Στο πιατο του ντακου, εχει μεινει μια τελευταια μπουκια.

Η Μαριαλενα...(για αυτην μιλαω τοση ωρα) προσπαθει απελπισμενα να τρυπησει το παξιμαδι με το πηρουνι και να το φαει. Μετα απο πολληηηηηηηηηη ωρα...αγανακτησα και της πηρα την μπουκια μεσα απο το πηρουνι. Δραστικοτερη μεθοδος...η μεθοδος του χεριου...το αρπαζεις με το χερι. Δεν με συμπαθησε....Το θυμαται ακομα!

Πεντε μηνες μετα....

Ενα ταξι...που δεν σταματησε μπροστα σε μια τετοια γυναικαρα...δεν λεμε οτι δεν το ειδε η ιδια...και σπασμενο ποδι. Το πρωτο! Θηριο ανημερο η ιδια, κλεισμενη η ιδια στο σπιτι για καιρο, μαζι και τις γιορτες του Πασχα! Εγω μεσα με εργασιες...Καταφεραμε με αυτον τον παραδοξο τροπο...κανεις μας δεν ειχε καποιον αλλο να μιλησει...να γνωριστουμε καλυτερα και να σβησουμε τις ασχημες μνημες του ντακου. Ηταν η αισθηση οτι οποιαδηποτε ωρα και σχεδον παντα τις πρωτες πρωινες θα εβρισκε ο ενας τον αλλο να πει μια μ@λ@κι@!!!!

Λιγες βδομαδες αργοτερα μια παραξενη συγκατοικηση και εσπασε ο παγος...Εγω θα πω οτι εσπασε απο το Accidental Babies, αυτη θα πει οτι ηταν το 9 Crimes.

Λιγες βδομαδες πριν απο το τωρα και το δευτερο σπασιμο. Δεν ξερω αν εσπασε παλι ο παγος αλλα ηταν η αιτια.

Ο παγος...

Η Μαριαλενα λοιπον, παλι κλεισμενη στο σπιτι...σπαταλησε πολλες ωρες για να βρει εναν τροπο να ανακτησω το blog, το mail και το facebook και τα καταφερε...το πιστευε, εγω ειχα χασει την ελπιδα. Πρωτα οτι θα τα παρω και κατα δευτερον οτι δεν θα εχει χαθει κατι.

Ενα ακομα περαστικα...και ευχαριστω και απο δω...

υγ. Μετα απο τις διακοπες αυτες στο Εδιμβουργο που ακουσαμε το Accidental Babies και το 9 Crimes, ξεκινησε το blog. Στη Μαριαλενα απο οτι μου ειπε το ειπα εξι μηνες μετα.