Καλη Χρονια!!!!!


Mετρώντας αντίστροφα για το καινούργιο έτος.

Παραμονη
2010... Βγαίνωντας έξω, καφέδες, ψώνια και φιλοι, υποδοχη φιλων, αποχαιρετισμος φιλων, επικοινωνια με μηνυματα με αλλους. Ομορφες στιγμες...

2009... Σπιτι δυο μας, μαγειρεμα, γελιο, κρασι και αγκαλιες

2008... Σπιτι στην Αθηνα, μονος, απομονωση, ιδανικο για να ηρεμησω, χωρις ορεξη να εχω κοσμο γυρω μου, με παρεα τον Μελωδια, ενα βιβλιο και να γραφω.


Καλες ευχες σε ολους με υγεια...και ανθρωπους τους διπλα τους.....

Κολληματα #35 (if....)


...I lay here
If I just lay here
Would you lie with me
And just forget the world?
Chasing Cars - Snow Patrol


Calendar - Your Hand In Mine
Closer - Nine Inch Nails
Fairytale Of New York - The Pogues & Kirsty McColl
Love You Better - The Maccabees
Sweet Disposition - The Temper Trap
a moment, a love, a dream, a laugh, a kiss, a cry, our rights, our wrongs
Σαν όνειρο - Ζήλιον
Song To Say Goodbye - Placebo

Το γραμμα


Ανημερα Χριστουγεννων για ποτακι με μια φιλη που τα τελευταια χρονια εχω δει..μια φορα πριν απο 6 μηνες στα γρηγορα...και πριν 3-4 χρονια τελευταια φορα. Αν και οι συναντησεις μας ειναι ελαχιστες ολα αυτα τα χρονια, οι τηλεφωνικες συναντησεις μας πολλες και πολυωρες.

Στο μυαλο μου ερχεται, πριν απο 2-3 χρονια στο ακουσμα ενος θανατου και κλεισμενος στο στρατοπεδο, πηρα τηλεφωνο και της ζητησα να αρχισει να μιλαει χωρις να ρωτησει γιατι και να με παρει να χαθω. Οπως ειπαμε και χθες της αρεσει να μιλαει με τις ωρες και ειμαι απο τα λιγα ατομα που δεν τις λενε να σταματησει...

Χθες το βραδυ ηταν μερα σαν και αυτη. Ανοιχτη, χωρις παρωπιδες και απαγορευτικα. Για τα προσωπικα μας, τα σχεδια μας, τα οικογενειακα...
Στα προσωπικα αναφερθηκα και στο πως οι τελευταιοι μηνες μου, ηταν ενα deja vu, για το οταν γνωριστηκαμε. Πως καταλαβα λαθη μου του τοτε...τωρα. Τα δικα της που δεν παρεδεχτηκε ποτε...παρα μονο χτες το βραδυ... Αναφερθηκα στο τωρα και σε ενα γραμμα...μου θυμισε το τοτε και ενα αντιστοιχο γραμμα. Στο ποστ που εχω κανει λινκ αναφερω οτι ειναι συζητησεις που επρεπε να ειχαν γινει τοτε...αυτο συνεχιζεται...και ειναι ωραιο οτι βλεπουμε τα πραγματα απο την ματια του τοτε και του τωρα. Το παραξενο και γλυκο ειναι οτι το γραμμα μου υπηρχε και χθες το βραδυ στο πορτοφολι της...

Η χθεσινη βραδια μου θυμισε ποτο αργα το βραδυ σε εναν αδειο Θερμαικο (μπαρακι στη Νικης) και μετα βολτα για υπνο στο σπιτι σε εναν αδειο Θερμαικο (παραλια)

Ευχαριστουμε...


Να πω και κατι χαρουμενο...
Ενα ευχαριστω...στους υπαλληλους του Μετρο...
Πεμπτη πρωι πηγαίνοντας προς το Ζαππειο και το καρουζελ για εορταστικο εξωτερικο προγραμμα. Ολοι μαζι, και τα δυο τμηματα, πανω απο 20 ατομα, με μεγαλυτερη αναλογια εκπαιδευτων προς παιδια. Ρωτησαμε τον υπευθυνο του σταθμου αν δικαιουμαστε ολοι δωρεαν εισητηριο. Καποιος ειχε εικασει οτι δεν πληρωνουμε ουτε τα παιδια ουτε εμεις. Χωρις να ξερουμε. Ευγενικοτατος ο υπεθυνος πηρε στα κεντρικα και μας ενημερωσε οτι πρεπει να πληρωνουμε εισητηριο!!! τοσες φορες παρανομοι...

Μας ζητησε αν θελουμε να ενημερωνουμε οποτε χρησιμοποιουμε τον μετρο τον καθε υπευθυνο για να εχουν το νου τους αν χρειαστουμε κατι. Ακουσα οτι κατι ειπε για το Συνταγμα που πηγαιναμε, χωρις να ξερω τι...Κατεβηκε και μαζι μας στο τρενο και μιλησε με τον οδηγο. Οταν φτασαμε στο Συνταγμα ενας σεκιουριτας με περιμενε για να ρωτησει αν χρειαζομαστε κατι και αν καπως θα μπορουσε να βοηθησει.

Ενα ευχαριστω για τον χρονο και την διαθεση τους...

ps: εκανα πρωτη φορα καρουζελλλλλλλλλλλλλ!!!!!!!!!! Τελεια!!! αν και θα ηθελα να κανω και βραδακι και να βλεπω τα φωτακια!

...

... ή (Τα σκόρπια)

Πρωτον...καταρα... :p σε οποιους κλειδωνουν το ασυρματο ιντερνετ. Ειδικα αφου το ειχαν ξεκλειδωτο για καιρο...

Δευτερον... Σε σημειο καταρρευσης...Τεταρτη κοιμη9ηκα,10μιση, Πεμπτη, 8μιση, Παρασκευη,11.

Αλλα δεν ειναι η σωματικη που χρειαζεται υποστηριξη αλλα η ψυχολογικη και αυτη η πολη μοιαζει πιο ξενη απο ποτε.
Χθες στην δουλεια, εφυγα με μειον μια μπλουζα, κομματια δερματος απο ολο το σωμα να λειπουν και ψαχνωντας το γιατι. Τι δεν κανω καλα...Ειχανε πει οτι ο τροπος δουλειας μας σε πεταει εξω αν δεν το αντεχεις? αυτο εννοουν? Το απογευμα καφε και συζητηση για την δουλεια, οσο ειναι ωραιο να σου λεει καποιος την αληθεια αλλο τοσο ποναει...ευτυχως μεινανε 4 μερες. Αν δεν μας κλεισει η γριπη που χτυπαει την πορτα...


Οι επισκεπτες αρχισαν να ερχονται...Δυο απο Ολλανδια σημερα, μια απο Βερολινο αυριο, μια απο Αγγλια που ηρ8ε προχθες. Δευτερα απο Ζακυνθο και Πεμπτη φευγω εγω. Η επομενη απο Ολλανδια το επομενο ΣΚ και μαζι γαμος, reunion...

Μεσα σε ολα...η προηγουμενη Τριτη.

Ξεκαθαρισε πραγματα, ισως και να τα τελειωσε οπως επρεπε. Οπως ενα τριχρονο θα ηθελε. Ομορφα και ηρεμα. Μνημες που αρχισαν να γινονται undelete, θα ηταν αδικο να χαθουν για παντα και οσα δεν θελουμε να πουμε να σωζονται με ενα δεν θα απολογηθω. Κλησεις...που εγιναν, τα 2 διλεπτα που δεν ειμασταν μαζι απο το μαυρο τηλεφωνο?!?!

Αλλαζει προσωπα η θλιψη


"..καμιά φορά αντί να κλαίει
χορεύει, κι είναι σαν να λέει
σπάστε την πόρτα αν δεν ανοίξει..

...Ποιος θα τα βάλει με τη θλίψη
όσο αντιστέκεσαι νικάει
σ' όποιον τη ρίχνει από το θρόνο
εσένα λέει θέλω μόνο..."


Δεν ειναι παραξενο οτι ενα απο τα ποιο ομορφα κειμενα σου το διαβασα σημερα?
Ειναι παραξενο... που ξερω οτι μου αρεσει πολυ, ενω περιγραφει κατι και ξερω οτι δεν εισαι καλα.
Αλλα μου αρεσει...ισως και γιατι περιγραφει το πως ακριβως εισαι.
Ειναι μεταιχμιακα γραμμενο αναμεσα σε αυτό τον μπερδεμένο τρόπο που χρειαζεσαι να σε ξερω και τον απλο και συνηθισμενο ολων...


"...Κι εγώ αρχίζω να γελάω
αλλάζει πρόσωπα η θλίψη
ρωτάνε αν την αγαπάω
έστω για λίγο αν θα μου λείψει..."

Φουρτουνες

Εν κατακλειδι


Δεν ειναι καποια πραγματα που θελεις να κανεις αλλα δεν...

Καποια πραγματα που θα εκανες στα 15 σου αλλα οχι σιγουρα οχι στα 30 σου.

Που κωλωνεις να τα κανεις γιατι...τι θα πουνε οι γυρω σου.

Αλλα το εχεις σκεφτει και ισως να το εχεις δει και σε ταινια.

Αλλα σε αυτη την ηλικια....πως...????

Και ερχεται μια μερα...σαν την σημερινη...

Που ξυπνας, μπαινεις στο λεωφορειο, μπαινεις στο μετρο περπατας μεχρι το σχολειο. Βρισκεις το παιδι σου...παιζεις baseball, εστω και χωρις ροπαλο απλα κλωτσοντας την μπαλα (greek invention). Μπαινεις στο τμημα ενταξης, κανει καποιες δραστηριοτητες και αφου τελειωσει και το διαλλειμα και το μαθημα μπαινεις στο αυτοκινητο να σας πανε στο ποιο κοντινο σταθμο του μετρο.

Κατεβαινετε κατω, μπαινετε μεσα, και ενω ο συρμος γεμιζει χωνεστε σε μια γωνια μπροστα στην πορτα. Ο μικρος να βλεπει απο το παραθυρο και εγω σαν ασπιδα απο τον κοσμο που μας πιεζει. Η τσαντα παραφουσκωμενη σαν το καβουκι μας. Προστασια...Σαν καποιο σταθμο ο συρμος αδειαζει. Ο μικρος ποτε γυρναει και κοιταει εμενα και παιζει με τα κορδονια απο την κουκουλα του φουτερ μου, ποτε γυρναει και κοιταει εξω. Διπλα στην πορτα, υπαρχει και το θυροτηλεφωνο σε περιπτωσεις κινδυνους. Ειναι μεταλλικο πλαισιο, διατρητο για να περναει ο ηχος. Το εχει βρει παιχνιδι και ανεβοκατεβαιζει τα δαχτυλα παιζωντας. Ο συρμος ξεκιναει και ξαφνικα κανει την κινηση και κατεβαζει το φρενο. Ενας κοκκινος μοχλος πανω απο το θυροτηλεφωνο. Ο συρμος σταματαει αποτομα...

Σιγουρα εγινα σαν ωριμασμενο ντοματακι...Σαστισα, κοιταξα τον μικρο. Δεν γυρισα να δω αν με κοιτανε, απλα περιμενα να ακουσω καποιον να μου φωναζει. Οι τριγυρω αναριωντουσαν τι γινεται και καποιοι ειπανε οτι το εκανε το παιδακι! Μετα απο 2-3 λεπτα (που μπορει να ηταν και δευτερα...) το μετρο ξεκινησε για τον επομενο σταθμο. Εκει οι πορτες μεινανε για πολυ ωρα ανοιχτες, ξαφνικα περασαν 2-3 ατομα με walkie-talkie κοιτωντας τα βαγονια. Εμεις ειχαμε καθισει ηδη στις αδειες πλεον θεσεις. Σηκωθηκα και τους ειπα οτι εγινε...και ευτυχως ενημερωθηκαν μεταξυ τους και δεν μου ειπανε κατι.

Το χρωμα επανηλθε στο κανονικο αλλα τουλαχιστον ο μικρος ειχε εκπληρωσει ενα ονειρο μου!!!!!!!!!

Σηματα Καπνου

Αν δεν σε συγκινησει αυτο...


αυτο σε αφηνει αδιαφορο/η???

Let me in!


The more you ignore me
The closer I get
You're wasting your time

Beware !
I bear more grudges
Than lonely high court judges
When you sleep
I will creep
Into your thoughts
Like a bad debt
That you can't pay
Take the easy way
And give in
Yeah, and let me in
Oh, let me in
Oh let me ...
Oh, let me in
IT'S WAR
IT'S WAR
IT'S WAR
IT'S WAR
IT'S WAR
WAR
WAR
WAR
WAR
Oh, let me in
Ah, the closer I get
Ah, you're asking for it
Ah, the closer I get

Friday Night Out

Ειδα μια παρασταση χθες που αξιζει απιστευτα.

Ένας Ακούων στη Χώρα των Κωφών απο το θεατρο Κωφων Ελλαδος

Ειναι απο αυτες που αν και δεν ειχα ιδεα τι θα μου φερει και χαιρηκα για το πως περασα. Πολλες σκεψεις επισης. Αλλα περιμενω καποιες φωτογραφιες και θα κανω ποστ.

Το δευτερο κομματι ειχε ενα γενεθλιο παρτυ. Εκει καταλαβα την αναγκη, γιατι ενοιωσα ωραια και διαφορετικα να μην συναναστρεφομαι συνεχεια με ατομα εκτος χωρου. Εκτος ειδικης αγωγης και αυτισμου. Δεν πιστευα μεχρι χθες οτι με επηρεαζει και αν βρεθω ξανα με ατομα της δουλειας ή του χωρου, θα το επιδιωξω να μιλησουμε για δουλεια και εμπειριες.

Αλλα χθες...

οταν ο καθενας ελεγε τι κανει, με τι ασχολειται και εχει ασχοληθει. Κρατησα το στοματακι μου κλειστο. Καποιος με ρωτησε, του ειπα οτι ειμαι ασχολουμαι με ειδικη αγωγη και αυτισμο. Δεν ειχε ακουσει για αυτισμο. Δεν τον ενοιαξε να μαθει, ισως να μην ηθελα και γω για αυτη την φορα να μιλησω και αυτο ηταν...δεν ειπαμε τιποτα και περασα και υπεροχα...

21 γραμμαρια

Με την επιστροφη μου στην Ελλαδα μετα απο χρονια, μου δινεται και η ευκαιρια να βρω ανθρωπους που μου λειψανε και χαθηκαμε ολα αυτα τα χρονια!

Μια τετοια ιστορια...Λεγαμε να βγουμε την Πεμπτη για ποτο, το οποιο το κυνηγαμε μηνες τωρα και να βρεθουμε με την μια φιλη μου, μετα απο 3χρονια και απροσμενη συνηπαρξη σε συναυλια των C-Real στην Αγγλια. Με την αλλη ενω βρισκομασταν μια φορα 3-4 χρονια πλεον το γυρισαμε σε εβδομαδιαιες συναντησεις καθως εγινε η δασκαλα των Ισπανικων μου. Οι τρεις μας εχουμε να βρεθουμε απο το καλοκαιρι του '94 και ισως το ιδιο και μεταξυ τους.

Βλεπωντας καποια post για τις καλυτερες ταινιες της δεκαετιας θυμηθυκα οτι σε μια απο τις λιγες βολτες μας με την πρωτη φιλη μου το ειχαμε δει στο σινεμα και ηταν και για μενα απο τις καλυτερες ταινιες που εχω δει.

O ναυαγοσωστης


ενα διαστημοπλοιο μες στο γαλαξια εχασε το δρομο του,βγηκε απ΄την πορεια
στην οθονη του εβλεπε θαλασσες,ποταμια κι εναν αστεροειδη που επινε τα βραδια
οταν ητανε παιδι,ειδε εναν πλανητη που εκανε ποδηλατο πριν γυρισει σπιτι
παντα ηταν μονο του,ερημο παιχνιδι με μια πλαστικη γιαγια που ελειπε ταξιδι
μια μερα εφυγε,μπηκε σε πορεια για να δει πως γραφτηκε ολη η ιστορια
και το διαστημοπλοιο εφυγε για παντα
πεταξε στον πολεμο με μια ασπρη γαζα κι ετσι ειδε πως ζουσανε ολοι οι ανθρωποι.
ζουσαν με την ελλειψη του ναυαγοσωστη
σ'ενα αστερι μακρινο ειδε εναν τυπο μ'ενα τηλεσκοπιο να κοιτα ενα πλοιο
ηταν ενας ασχημος τυπος κανεις δεν τον ηθελε
ελεγε πως η ζωη ερχεται απο μια πηγη περα απο τα μακρινα δαση
περα απ'τη θαλασσα
περα απ'το μεγαλο μακρυ δρομο
περα απ'το αδειο δωματιο
ο θεος του χαρισε το τηλεσκοπιο για να μην ειναι μονος
για να βρισκει τους θαλασσοπνιγμενους τις νυχτες στον ωκεανο
κι ετσι το διαστημοπλοιο εμεινε κοντα του και γιναν φιλοι
ναι
πολυ καλοι φιλοι
και τα μηχανικα δεντρα ποτε δεν μεγαλωσαν και ο ασχημος αντρας με τα χρονια ξεπερασε το υψηλοτερο υψος και τα δεντρα που ειχαν κοπει εκλαψαν απο αγαπη και ο αντρας ειπε
ει....
εσεις που ειδατε τα σπιτια να καιγονται
τα πλοια να χανονται
ο νεκρος θ'ανυψωθει απο την πηγη και οι ανθρωποι αρχισαν να χορευουν
να κινουν τα κεφαλια τους μεχρι που το νερο τους καλυψε