Το γραμμα

Ανημερα Χριστουγεννων για ποτακι με μια φιλη που τα τελευταια χρονια εχω δει..μια φορα πριν απο 6 μηνες στα γρηγορα...και πριν 3-4 χρονια τελευταια φορα. Αν και οι συναντησεις μας ειναι ελαχιστες ολα αυτα τα χρονια, οι τηλεφωνικες συναντησεις μας πολλες και πολυωρες.

Στο μυαλο μου ερχεται, πριν απο 2-3 χρονια στο ακουσμα ενος θανατου και κλεισμενος στο στρατοπεδο, πηρα τηλεφωνο και της ζητησα να αρχισει να μιλαει χωρις να ρωτησει γιατι και να με παρει να χαθω. Οπως ειπαμε και χθες της αρεσει να μιλαει με τις ωρες και ειμαι απο τα λιγα ατομα που δεν τις λενε να σταματησει...

Χθες το βραδυ ηταν μερα σαν και αυτη. Ανοιχτη, χωρις παρωπιδες και απαγορευτικα. Για τα προσωπικα μας, τα σχεδια μας, τα οικογενειακα...
Στα προσωπικα αναφερθηκα και στο πως οι τελευταιοι μηνες μου, ηταν ενα deja vu, για το οταν γνωριστηκαμε. Πως καταλαβα λαθη μου του τοτε...τωρα. Τα δικα της που δεν παρεδεχτηκε ποτε...παρα μονο χτες το βραδυ... Αναφερθηκα στο τωρα και σε ενα γραμμα...μου θυμισε το τοτε και ενα αντιστοιχο γραμμα. Στο ποστ που εχω κανει λινκ αναφερω οτι ειναι συζητησεις που επρεπε να ειχαν γινει τοτε...αυτο συνεχιζεται...και ειναι ωραιο οτι βλεπουμε τα πραγματα απο την ματια του τοτε και του τωρα. Το παραξενο και γλυκο ειναι οτι το γραμμα μου υπηρχε και χθες το βραδυ στο πορτοφολι της...

Η χθεσινη βραδια μου θυμισε ποτο αργα το βραδυ σε εναν αδειο Θερμαικο (μπαρακι στη Νικης) και μετα βολτα για υπνο στο σπιτι σε εναν αδειο Θερμαικο (παραλια)