Παγκόσμία μέρα ευαισθητοποίησης για τον αυτισμό σήμερα...Πριν ένα χρόνο θα είμασταν Αθήνα για να γιορτάσουμε την συμμετοχή μας, με το ΚΗ, στο τουρνουά bowling για ΔΑΦ.
Τον τελευταίο χρόνο έχω δει τον Άλκη 4 φορές από κοντά και 2 από τα κάγκελα. Μερικές ακόμα στα κλεφτά, λόγω δουλειάς, από κοντά ή μακριά για 3-4 λεπτά.
Όταν δεν είμαι στα καλύτερα μου, η επαφή μας άνθιζε. Είναι το χάπι που με κάνει να νοιώθω καλύτερα. Σε κατασκηνώσεις, σε περάσματα από Λάρισα, παντού.
Έτσι και αυτή την βδομάδα όταν τον ακούω δουλεύοντας πηγαίνω και τον κατασκοπεύω. Με αυτόν τον τρόπο και η φωτογραφία από ψηλά.
Μου γνώρισε τον αυτισμό, μου έμαθε την δουλειά μου. Δουλειά στην οποία γνώρισα τους περισσότερους φίλους που έχω τώρα, Ανθρώπους που αποκτήσαμε τόσο βαθιές σχέσεις που τις θεωρώ οικογενειακές. Στην δουλειά γνώρισα - πρώην - σχέσεις μου. Βασικά γνώρισα περισσότερο εμένα, μου έδωσε νόημα στη ζωή. Είναι μια βαλίτσα που προχωράμε μαζί. Ένα οικογενειακό κειμήλιο που κρατάω μαζί μου.
Lift my days, and light up my nights
----------------------------------------------------------------------
Κειμενάκι παλιότερο και ελαφρώς πειραγμένο... (από δω) Απόγευμα καλοκαίρι...μια κλασσική μέρα στο ζεστό σπίτι μου, βόλτα νωρίτερα για περπάτημα και τώρα ξαπλωμένος στον καναπέ.
Όταν γύρισα από την βόλτα μου είπανε ότι θα έρθει ο “Β”. Έχω συνδέσει αυτό το όνομα με ένα πρόσωπο που έρχεται κάποιες φορές. Μεγαλώσαμε μαζί, μείναμε στο ίδιο δωμάτιο λίγα χρόνια και μετά απλά στο ίδιο σπίτι.
Τα τελευταία χρόνια σε όποια πόλη μένω έρχεται και με βλέπει και μέχρι πριν λίγα χρόνια πηγαίναμε και διακοπές μαζί. Σε κατασκηνώσεις ή σε camping, Αίγινα, Λεπτοκαρυά, Παντελεήμονα.
Κάποιες φορές έρχεται συχνά, 1-2 φορές την βδομάδα και κάποιες φορές έρχεται 1 φορά σε έξι μήνες. Έρχεται κάθεται μαζί μου μια – μιάμιση ώρα και φεύγει, σπάνια πάμε βόλτα και με αυτοκίνητο.
Είχα να τον δω και τώρα έξι μήνες. Βέβαια 2-3 μήνες πριν ενώ ήμουνα ξαπλωμένος στον καναπέ και πάλι ψιλοκοιμόμουνα, είμαι σίγουρος ότι τον είδα μπροστά μου ή μήπως τον ονειρεύτηκα. Αλλά όχι είμαι σίγουρος τον είδα μπροστά μου. Πάντως όταν ξύπνησα, τον έψαξα και δεν τον βρήκα πουθενά.
Σήμερα τον άκουσα να με φωνάζει από μακριά. Ήρθε με το ποδήλατο του, μπήκε μέσα, με φίλησε και για ακόμα μια φορά όπως κάνουμε τόσα χρόνια άρχισε να με γαργαλάει....
