τις σταχτες τις πεταμε κατω, για να μην πεφτουν οι σταχτες στα ποτα.
Οποιος μπαινει εδω συχνα ξερει οτι μου αρεσει απιστευτα ο Zach. Μπορει να μην εχω ακουσει σχεδον καθολου το τελευταιο album αλλα ειναι μαγικος. Μου φτιαχνει την διαθεση! Σαν εκεινη την μερα στο Ελληνικο, παρεα με τον Fanao Margarinho και την πρωτη τηλεακροαση σε συναυλια...
Εμοιαζε με την μεγαλυτερη βδομαδα της ζωης μου. Η βδομαδα πριν της διακοπες.
Σαββατο δουλεια για να καλυψω καποιες βαρδιες σε εναν ξενωνα της εταιριας, με πολλα χλμ περπατηματος γιατι επρεπε να κανω ψωνια με εναν μαθητη μου για τις εκδρομες στο βουνο.
Κυριακη (που νομιζα οτι ηταν Σαββατο), επειδη ηταν η πρωτη μερα χωρις δουλεια. Car boot sale. Χωραφια που με ενα συμβολικο ποσο των 5 λιρων, μπαινεις με το φορτηγο/αυτοκινητο σου και απλωνεις την πραματεια σου και το χωραφι μετατρεπεται σε ενα απεραντο παζαρι. Μου θυμισε Μοναστηρακι και τα στοκαδικα στον Βαρδαρη. Τωρα που το σκεφτομαι επρεπα να ειχα βγαλει φωτογραφια το χωρο αλλα προτιμησα αφου κανω την βολτα στο παζαρι να κανω μια βολτα στο χωρο τριγυρω, με τετοια θεα
το μονο που μπορουσα ηταν να καθισω στην ακρη του γκρεμου και να ακουω το κυμα να σκαει και τα παιδια να παιζουν με τα σκυλια τους. Πρωτη φορα που πετυχαινω την θαλασσα στο ελαχιστο της (μεγιστη αμπωτη) και φαινεται τελεια, ειναι και η πρωτη φορα που ειχε τοσο κοσμο. Beautiful.
Δευτερα δουλεια 9 με 9, Lakes (Lake District)και η Ullswater.
Δυστυχως εμεινα με εναν μαθητη που δεν ηθελε να κανει τον περιπατο μας. Τον ειχε υποσχεθει στον παππου του αν και δεν ηθελε να τον κανει και με την σκεψη του τι ειχε να περπατησει, παραιτηθηκε. Την Πεμπτη που ειχαμε γενικο meeting, ειχαμε πει οτι εχει αρχισει να εχει και αλλα προβληματα, ψυχολογικα και αυτοπεποιθεσης και περιμεναμε να δουμε πως θα αποφασισουν να τον βοηθησουμε.
Στον περιπατο ηταν η πρωτη φορα που φοβηθηκα μετα απο πολυ καιρο. Πριν ακομα αποφασισουμε οτι θα περπατησουμε λιγο και μετα θα γυρνουσαμε και ενω τον πιεζαμε εγω και ο Howard να προχωρησει και του λεγανε και απο πιο ψηλα (ειχανε προχωρησει) οι υπολοιποι οτι μπορει να κανει τον περιπατο και ειμασταν σε ενα μονοπατι με 1 μετρο πλατος και απο κατω μια πλαγια 30-40 μετρων, ο μαθητης αρχισε να μιλαει σε κατι χορτα, να τους λεει να μην τον κοιτανε και κρατωντας το μπαστουνι της πεζοποριας, να τα χτυπαει με μανια στριφογυριζωντας το στον αερα με ορμη. Σε καποιες τετοιες περιπτωσεις ειναι που μου ερχεται στο μυαλο ποσο χαιρομαι σε κατασκηνωσεις οταν συνεργαζομαι καλα με καποιον και ενω πρεπει να επικοινωνησεις και να συννενοηθεις δεν πρεπει να μιλησεις αλλα ταυτοχρονα να αποφασισεις σε δευτερα. Θυμηθυκα και ποσο δυσκολο ειναι να πρεπει να εχεις ενα απαθεστατο βλεμμα, χωρις φοβο, τρομο και αγωνια για να μην το καταλαβει ο αλλος και ποσο με επηρεαζει και στην προσωπικη μου ζωη που συχνα νοιωθω σαν τον Σταροβα στο Λαζοπουλο, χαλλλαρα!!! Κλεισιμο παρενθεσης. Να σκεφτομαι οτι θα φαω το μπαστουνι στο κεφαλι και θα γινω κατι σε scarface, τελικα του μιλησαμε και ηρεμησε.
Καποια στιγμη αργοτερα μας ειπε οτι πλεον εχει υψοφοβια. Πλεον γιατι περυσι ειχαμε ανεβει μαζι στην ψηλοτερη κορυφη και ηταν και ο μοναδικος μαθητης που ηθελε να ερθει. Κατεβηκαμε την πλαγια με τον μαθητη να κραταει εναν ιμαντα απο τον ορειβατικο του ενος απο μας και εμας να τον εχουμε sandwich για να εχει στηριξει αν στραβοπατησει. Το δευτερο ατομο, εγω συνηθως, ημουνα διπλα του σε οποια δυσκολα σημεια για στηριγμα και καποιες φορες στο πλαι ακροβατωντας για να μην κοιταει κατω τον γκρεμο. Αποτελεσμα, ο μαθητης αρτιμελης και εγω με εναν στραμπουληγμενο αστραγαλο που με ενοχλει ακομα σχεδον ενα μηνα μετα.
Τα θετικα ηταν η θεα. Η' ανοθεα, αυτη ειναι πινακιδα αυτοκινητου που βρηκα εκει, το θεωρω μεγαλη συμπτωση για να ειναι τυχαιο, οτι διαβαζεται ανω θεα και ηταν και στο βουνο.
και το οτι φαγαμε σε pub.
Ξεχασα οτι τον πεισαμε να περπατησει λιγο, λεγωντας του οτι να ανεβουμε μεχρι ενα πλατωμα να βρουμε τους αλλους και να κανουμε τις αλλαγες στον σακους (νερα, φαρμακα, τροφιμα, πρωτες βοηθειες κλπ) και να κατεβουμε να παρουμε το βαν και να περιμενουμε τους υπολοιπους. Η θεα παρεμεινε φανταστικη και απο κατω. 
Η μερα τελειωσε με ενα σκασμενο λαστιχο στο κολλεγιο και αλλαγη...
Για διαλλειμα.... Πως θα σας φαινοτανε να κατεβαινατε απο μια εκδρομη απο το βουνο και μεγαλη βολτα και να συναντουσατε 3 νεαρους να συζητανε.
"Ειμαι σιγουρος οτι τους εχουν δολοφονησει. Γιατι να μην φυγουμε? Ποιος ο λογος να τους περιμενουμε αφου δεν θα βρουμε τα πτωματα. Θελω να γυρισω πισω και δεν με νοιαζει για τους αλλους."
Αυτα ακουγανε μια μητερα και οι δυο κορες της περνωντας απο μπροστα μας και ενω περιμεναμε τους υπολοιπους οι οποιοι ειχανε αργησει. Τι θα σκεφτηκανε?
Ο ιδιος μαθητης ενω την επομενη γυρνουσαμε απο το κολυμβητηριο.
Ειχαμε μιλησει λιγο πιο πριν, για το πως ολοι μας με την αλλαγη του εκπαιδευτικου προγραμματος εχουμε χασει βαρος και ειμαστε πιο γυμνασμενοι και καλυτερα απο υγεια. Επισης οτι πρεπει να προσεχουμε τι τρωμε. Ολοι αυτη η συζητηση εγινε γιατι ειναι αρκετα υπερβαρος, οι γονεις του, του λενε οτι θα μπορει να βρει μια δουλεια που να μην κουραζεται, που δεν θα χρειαζεται να φοραει στολη (το μισει) και που μπορει ακομα να γινει θελει ηθοποιος ή τραγουδιστης. Αν τον ρωτησει καποιος τι θελει να γινει, η απαντηση ειναι δισεκατομμυριουχος, αυτος ειναι και ο λογος που θελει να γινει τραγουδιστης ή ηθοποιος. Οποτε εκει που προχωρουσαμε με ρωτησε
- "Αφου πρεπει να χασω βαρος, γιατι μου ειπες να μου παρεις παγωτο?"
- "Ποιος εγω?"
- Ναι, μου ειπες "θελω ενα" και "θελεις και συ ενα?"
Δεν ειχαμε μιλησει για 2-3 λεπτα πριν απο αυτο, και ξερωντας τι εχω πει το φανταστηκε.
Μετα αρχισε να με ρωταει για τα "απαγορευμενα". Του αρεσει να μιλαει για θανατους και καταχρησεις απο αλκοολ και ναρκωτικα. Του φαινεται ενας φανταχτερος κοσμος και ετσι συνδεεται και το να θελει να γινει ηθοποιος και τραγουδιστης. Εχει μια ιδιαιτερη συμπαθεια στον Heath Ledger (πεθανε απο χαπια και αλκοολ αν θυμαμαι) κ Oliver Reed (πεθανε απο αλκοολ). Προσπαθουσα να το κανω να συζητησουμε κατι αλλο αλλα ματαια και στο τελος του ειπα οτι αν συνεχισει θα τον αγνοησω οποτε για 10 λεπτα με σκουντουσε στον ωμο κ ελεγε το ονομα μου συνεχεια και εγω αρχισα να φτανω στα ορια μου. Το αποκορυφωμα της μερας ηταν που ενας συναδελφος του εδωσε την βιογραφια του Hitler (εχει και ενα κολλημα με τον Valkirie).
Τεταρτη εκδηλωση για τους γονεις, και αυτο ειναι το πιο αμηχανο μου, να πρεπει να φαινομαι καπως για τους γονεις. Συνηθως πιστευω οτι κανω καλα την δουλεια μου αλλα και απο την μητερα μου σε σχεση με τον αδερφο μου ξερω οτι οι γονεις εχουν πολλες φορες παραλογες απαιτησεις. Ειχαμε και λιγο προσωπικο την συγκεκριμενη φορα οποτε πολυς πανικος και τρεξιμο. Το βραδυ ετοιμασιες για διακοπες και σε mode διακοπων πλεον, το ιδιο και την Πεμπτη. Παρασκευη με την μιση μερα με αδεια, ημουνα ηδη αλλου. Κολυμβηση για να τελειωσει η μερα, πισω στο κολλεγιο και Κ Α Λ Ε Σ Δ Ι Α Κ Ο Π Ε Σ ! ! ! ! ! ! ! !
The day of the rose and the book
23 Απριλιου. Ημερα εορτασμου του Αγιου Γεωργιου. Πολιουχος της Αγγλιας, σημαια του 
και να γυρισω στο θεμα μου
Στην Καταλωνια κατα βαση αλλα και γενικα στην Ισπανια η γιορτη του Αγιου Γεωργιου, Sant Jordi, ειναι η μερα του τριανταφυλλου και του βιβλιου. Αυτη η παραδοση συνδυαζει το τριανταφυλλο σαν συμβολο αγαπης και το βιβλιο σαν συμβολο γνωσης καταδεικνυοντας την 23 Απριλιου την πιο γιορτασμενη μερα για τους Ισπανους και τους Καταλανους.
Ο Αγιος Γεωργιος ηταν Ρωμαιος στρατιωτης. Περιπου το 303 πΧ οταν αρχισαν οι διωγμοι των Χριστιανων απο τον Διοκλητιανο, ομολογησε την χριστιανικη του πιστη και υπεστη βασανιστηρια για να απαρνηθει την πιστη του αλλα δεν υπεκηψε μεχρι που δολοφονηθηκε. Ενας απο τους μυθους που σχετιζεται με τον Αγιο Γεωργιο, λεει οτι ενας δρακος τρομοκρατουσε μια πολη, για να τον ηρεμησουν επρεπε να του δινουν ενα αρνι και μια νεαρη γυναικα τυχαια επιλεγμενη. Μια μερα ετυχε να επιλεγει η κορη του Βασιλια και οδηγηθηκε στον δρακο. Ο Αγιος Γεωργιος την ελευθερωσε και σκοτωσε τον δρακο. Κοκκινα τριανταφυλλα αρχισαν να αναβλυζουν απο το αιμα του.
Το 1456 η γιορτη του Αγιου Γεωργιου εγινε αγια μερα για την πολη της Βαρκελωνης και ο Αγιος Γεωργιος ο πολιουχος της πολης. Απο τον 15ο αιωνα η 23η Απριλιου (Sant Jordi's Day) ειναι ακομα και η μερα εορτασμου των ροδων (στα καταλανικα Diada de Sant Jordi)
Το 1926 προστεθηκε και ο εορτασμος της μερας του βιβλιου για να εορταστει στη μνημη των William Shakespeare και Miguel de Cervantes. Συνηθιζεται να δινουν τα αγορια ροδα στις κοπελες και αυτες βιβλια. Σε παλαιοτερα χρονια τα βιβλια ηταν στα καταλανικα για να διατηρηθει η καταλανικη γλωσσα.
Αυτή τη νύχτα που ξυπνήσαμε τα όνειρα
με μόνη ελπίδα μια φωνή παρανομίας
κάποιος φώναξε "επιτέλους συμφωνήσαμε"
μήπως θυμώσουμε ξανά την ιστορία
Επειδη θα υπαρχουν πολλα ποστ σε σχεση με τις διακοπες μου, ενα βιντεακι που βρηκα σε σχεση με την Βαλενθια.
Ενα προβλημα με αυτο το blog, ειναι οτι πλεον το ξερουν πολλοι. Κυριως δικοι μου ανθρωποι (που δεν ξερω ποιοι εκτος απο την Μαριαλεναn που δινει σταθερα το παρον και την φιλη μου) και 5-6 blogger που εχω γνωρισει απο δω και επικοινωνω ειναι οτι αρχισα να κλεινομαι παλι. Οι σκεψεις εχουν ελαχιστοποιηθει, εδω οχι γενικως, τα ποστ ειναι κυριως ηχοι και εικονες και τωρα που γραφω ειναι για να βγουνε καποια. Ειμαι στο αεροπλανο, παω διακοπες με δυο μπουκαλακια κρασιου στο εδω πετωντας πανω απο Γαλλια και συντομα Ισπανια, αυπνος με το super-dooper καινουργιο μου notebook, το οποιο μου αρεσει τοσο πολυ που για ενα μηνα τωρα ντρεπομουν να το λερωσω. Τελικα μου δινει και εμπνευση, αφου γραφω και αυτα. Οσες σκεψεις εχουν καταγραφει και αυτες με το ζορι, εχουν αλλαγμενα φυλλα, προσωπα, χωρα και χρονο.
Οπως εγραψα ολοι φιλοι μου ειναι μακρια, απλωμενοι στην σφαιρα. Οσο θα θελα να βρισκομαστε να τους λεω τα νεα, αλλο τοσο ειναι λυση το blog. Δεν ειναι face to face αλλα κατι ειναι και αυτο.
Οσο και να εχω ξεσκιστει στα ταξιδια φετος, οσο και να νομιζουν στην δουλεια οτι εχω και μια δευτερη και υποστηριζω οικονομικα τα ταξιδια μου, δεν προλαβαινω να μιλησω και να δω φιλους. Την μια που καποιος μπορει να εχει ενα επαγγελματικο δειπνο, καποιος που δεν εχει ορεξη να μιλησει γιατι ειναι στις κλειστες του (που οσο και να με εκνευριζει, το καταλαβαινω απολυτα γιατι και εχω αυτες τις μερες), αλλες μερες καποιος που νευριαζει και γινεσται λιγο κωλος γιατι δεν σε ειδε σε αποκλειστικοτητα γιατι εχετε να τα πειτε τοσο καιρο (ποσο ξυπνημα ηταν αυτο, και ποσο αλλαξα γιατι και εγω αυτο ζηταω τις περισσοτερες φορες, ζηταω απο μενα αλλα δεν το απαιτω απο τους αλλους). Δεν κανω ταξιδια για να γνωρισω φιλους των φιλων ουτε και για να δω αλλες πολεις, αλλα να δω τους δικους μου.
Συμπερασμα...μιλωντας και με φιλη μου της ειπα οτι θα μου ειναι δυσκολο να γραψω κατι που εγινε και μου ειπε...εεε και γιατι να το γραψεις και αυτο ειναι τελικα το προβλημα, θελω να γραφω αλλα εχει γινει πολλες φορες μετα να με ρωτησουν και τι ηθελες να πεις? και για ποιον ηταν αυτο? .... Συμπερασμα?κλεισιμο, αλλαγη ή δευτερο?
ή Θεωριες Αυτογνωσιας #3
14-15 Απριλιου...Το ποστ γραφτηκε καποιο καιρο πριν. Δεν εχει σημασια ποτε...αλλα δεν ειναι το βαλω οταν το σκεφτηκα. Αλλα μια τετοια ημερομηνια ειναι που καταλαβα οτι η η ζωη ειναι μικρη για ειναι θλιβερη
Και μου πηρε χρονια να καταλαβω οτι ειναι τοσο μικρη...Μαλλον δεν γνωρισα την σωστη ηλικια τρεις ανθρωπους. Μικροτερους αλλα σημαντικους. Ισως να παλιμπαιδιζω για τις σκεψεις μου στο τωρα....αλλα ετσι και αλλιως η δικαιολογια μου ειναι παντα οτι αν και 31 μοιαζω για 23-24...Smile...the more u smile, the less u cry. Αν και παντα (θα) πιστευω οτι πρεπει να δεις καποιον να κλαει για να τον γνωρισεις καλυτερα και οτι οι καλυτερες φωτογραφιες βγαινουν με τσιγαρο ή/και δακρυ
Ενδοσκοπηση τελος....
Χορεύει ο κόσμος ξέφρενα, καθένας στο ρυθμό του...
Για να 'βρει ταίρι ένας τρελός, πουλάει τον εαυτό του...
Αν δεν πιστεύεις μη ρωτάς, κι αν δεν ακούς μη με κοιτάς...
Αν δε φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις...
Εεεεεεεεε....
Γυρνάει ο κόσμος γρήγορα και γίναμε όλοι σκλάβοι,
Κι ένας τρελος φρένο πατά, τον κόσμο να προλάβει...
Αν δεν μπορείς να προσκυνάς, κι αν όλα τα κατέχεις,
Τον κόσμο σου να κυβερνάς, μα σ' αγκαλιές μην πέφτεις...
Μεγάλα ψέματα μη λες, γιατί θα τα πιστέψεις...
Για τον ψηλό σου το λαιμό, χίλιες θηλειές θα πλέξεις...
Εεεεεεεεε...
Ξεχνάει ο κόσμος στη στιγμή, και ιστορίες γράφει...
Την πόρτα κλείνει ο τρελός, μήπως και δει τα λάθη...
ʼμα δεν νοιώθεις, μη μιλάς...Σώπα και μη δικάζεις...
Χίλια κεφάλια πέφτουνε, όταν εσύ δειλιάζεις...
Αν δεν πιστεύεις μη ρωτάς, κι αν δεν ακούς μη με κοιτάς...
Αν δε φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις...
Το μυαλο πεταει. Αφαιρει σκ και βαζει πλωρη για τον επομενο στοχο. Εχει αρχισει καi κανει μεγαλες παλινδρομησεις. Γυρναει για καποιο λογο, οχι λογο παραξενο στα 14 μου, μετα παει στο επομενο καλοκαιρι.Σκεφτεται εσενα...εμενα...τους αλλους...εσας. Το Εδιμβουργο, παει στο Αμστερνταμ και οτι ενοιωσε ωραιο, και μετα φευγει Ισπανια. Γυρναει λιγο Ελλαδα. Θεσσαλονικη, Αθηνα, Λαρισα με δυο παπουτσια πανινα. Με το μισο αιμα να ειναι πιλοτου μονο να ταξιδευει θα μπορουσε. ε?
Ειναι στιγμες που θελω να εξαφανιστω, ιντερνετ, facebook, blog. Απο παντου.
Αν κατι αξιζε θα ηταν η τηλεμεταφορα. Ολοι οι φιλοι μου ειναι μακρια, απλωμενοι στην σφαιρα. Να σκεφτομουνα καποιον και να μπορουσα να βρεθω διπλα του. Και οσο και να βολευει με καμερες και ιντερνετ δεν ειναι παντα το ιδιο. Δεν μπορεις να βγεις για μια βολτα διπλα στο ποταμι και να κοιτας απο την κορυφη την θαλασσα και το κυμα να σκαει.
Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει,
ο νους μας είν' αληταριό
π' όλο θα δραπετεύει.
Ξεχασα να πω οτι απο την περασμενη Παρασκευη ειμαι σε διακοπες....
24hourpeople σε καποια πολη της δυτικης Ευρωπης.
Σε αυτη....
και μετα αλλαγη χωρας και πλεον νοιωθω το καλοκαιρι να ερχεται...ηλιος, θαλασσα, βουνα, βιβλια, καλη παρεα, βολτες, αλκοολ κλπ κλπ 
Καλο Πασχα σε ολους και καλες διακοπες σε οσους επαναπατριζονται, με οικογενεια και/ή και φιλους και πανω απο ολα με υγεια.
Δεν μπορω να ξεκολλησω...
Τα δυο επομενα εκτος απο ωραια κομματακια ειναι και πανεμορφα βιντεοκλιπ
και Augustan - Boston
Film - Alarm Last Chance Remix
Anouk - Nobody's Wife
Σιμεων Νικολαιδης - Wonderful World
I wake up every morning
Feeling cold and tired
I blink in another boring day
I see all these people
Don't know what to say
Things gonna change, I heard
By the time I'm gonna be dead
What a wonderful, wonderful world x 2
Now I've got no girl to talk
So I just have to walk
I can't feel myself anymore
I can't sleep till its dawn
I see all these people all around
They can't even make a sound
What a wonderful, wonderful world x 2
Katie Melua - 'If You Were A Sailboat'
Armin van Buuren feat. Sharon den Adel - In And Out Of Love
Devotchka - How it ends
Ηλιας Μακριδης & Πυξ Λαξ - Βγες στο μπαλκονι να δεις
Υστερογραφο - Ενδελεχεια & Μαρθα Φριντζηλα
Kids - MGMT
Παράξενη κοπέλα - Υπόγεια Ρεύματα
Τι παράξενη κοπέλα είσαι ΄συ
τι μεράκια έχεις και σε βασανίζουν
ώρα τώρα το ΄χεις ριξει στο κρασί
και τα μάτια σου τα βλέπω να δακρύζουν
La Vida Tómbola - Manu Chao
Wondrous Place - The Last Shadow Puppets
Δεν ξερω τι να γραψω...
Απλα οτι ελπιζω να ειναι τα πραγματα καλυτερα στο μελλον? Στο μελλον (γιατι στο μελλον δεν θα ειμαστε εδω αλλα θα ειναι τα παιδια/αδερφια/συγγενεις μας), αλλα ειναι και αυτοι που το μελλον τους ειναι τωρα και δεν εχουν κατι... να δωσουν στα παιδια τους.
Καλυτερα να διαβασει καποιος τι λενε οι γονεις.
http://gasbird.blogspot.com/
http://partyfor5.blogspot.com/
http://autismos.blogspot.com/
και στην ετικετα "Αυτισμος" που εχω.
(update....) Τυχαια βρηκα αυτο... και μου αρεσε απιστευτα πολυ.
και τα προβληματα τους, αλλα ισως και περισσοτερο τις χαρες τους.
Ενα πραγμα που εμαθα ειναι ποσο πολυ μπορεις να χαιρεσαι με μικροπραγματα.
Αφιερωμενο ποστ στους μαθητες μου και τους συναδελφους μου. Στους τρεις blogger απο πανω, αλλα περισσοτερο στα παιδια τους. Στην μητερα μου αλλα περισσοτερο στον αδερφο μου που εμαθε τι ειναι αυτισμος (χαζο αλλα νοιωθω τυχερος) και οσους φιλους με εχουν βοηθησει σε κατασκηνωσεις και σε δυσκολες οικογενειακες αυτιστικοστιγμες.
