Ενας τρελος....

ή Θεωριες Αυτογνωσιας #3
14-15 Απριλιου...Το ποστ γραφτηκε καποιο καιρο πριν. Δεν εχει σημασια ποτε...αλλα δεν ειναι το βαλω οταν το σκεφτηκα. Αλλα μια τετοια ημερομηνια ειναι που καταλαβα οτι η η ζωη ειναι μικρη για ειναι θλιβερη

Και μου πηρε χρονια να καταλαβω οτι ειναι τοσο μικρη...Μαλλον δεν γνωρισα την σωστη ηλικια τρεις ανθρωπους. Μικροτερους αλλα σημαντικους. Ισως να παλιμπαιδιζω για τις σκεψεις μου στο τωρα....αλλα ετσι και αλλιως η δικαιολογια μου ειναι παντα οτι αν και 31 μοιαζω για 23-24...Smile...the more u smile, the less u cry. Αν και παντα (θα) πιστευω οτι πρεπει να δεις καποιον να κλαει για να τον γνωρισεις καλυτερα και οτι οι καλυτερες φωτογραφιες βγαινουν με τσιγαρο ή/και δακρυ

Ενδοσκοπηση τελος....


Χορεύει ο κόσμος ξέφρενα, καθένας στο ρυθμό του...
Για να 'βρει ταίρι ένας τρελός, πουλάει τον εαυτό του...
Αν δεν πιστεύεις μη ρωτάς, κι αν δεν ακούς μη με κοιτάς...
Αν δε φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις...

Εεεεεεεεε....
Γυρνάει ο κόσμος γρήγορα και γίναμε όλοι σκλάβοι,
Κι ένας τρελος φρένο πατά, τον κόσμο να προλάβει...
Αν δεν μπορείς να προσκυνάς, κι αν όλα τα κατέχεις,
Τον κόσμο σου να κυβερνάς, μα σ' αγκαλιές μην πέφτεις...

Μεγάλα ψέματα μη λες, γιατί θα τα πιστέψεις...
Για τον ψηλό σου το λαιμό, χίλιες θηλειές θα πλέξεις...

Εεεεεεεεε...
Ξεχνάει ο κόσμος στη στιγμή, και ιστορίες γράφει...
Την πόρτα κλείνει ο τρελός, μήπως και δει τα λάθη...
ʼμα δεν νοιώθεις, μη μιλάς...Σώπα και μη δικάζεις...
Χίλια κεφάλια πέφτουνε, όταν εσύ δειλιάζεις...

Αν δεν πιστεύεις μη ρωτάς, κι αν δεν ακούς μη με κοιτάς...
Αν δε φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις...


Το μυαλο πεταει. Αφαιρει σκ και βαζει πλωρη για τον επομενο στοχο. Εχει αρχισει καi κανει μεγαλες παλινδρομησεις. Γυρναει για καποιο λογο, οχι λογο παραξενο στα 14 μου, μετα παει στο επομενο καλοκαιρι.Σκεφτεται εσενα...εμενα...τους αλλους...εσας. Το Εδιμβουργο, παει στο Αμστερνταμ και οτι ενοιωσε ωραιο, και μετα φευγει Ισπανια. Γυρναει λιγο Ελλαδα. Θεσσαλονικη, Αθηνα, Λαρισα με δυο παπουτσια πανινα. Με το μισο αιμα να ειναι πιλοτου μονο να ταξιδευει θα μπορουσε. ε?

Ειναι στιγμες που θελω να εξαφανιστω, ιντερνετ, facebook, blog. Απο παντου.

Αν κατι αξιζε θα ηταν η τηλεμεταφορα. Ολοι οι φιλοι μου ειναι μακρια, απλωμενοι στην σφαιρα. Να σκεφτομουνα καποιον και να μπορουσα να βρεθω διπλα του. Και οσο και να βολευει με καμερες και ιντερνετ δεν ειναι παντα το ιδιο. Δεν μπορεις να βγεις για μια βολτα διπλα στο ποταμι και να κοιτας απο την κορυφη την θαλασσα και το κυμα να σκαει.

Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει,
ο νους μας είν' αληταριό
π' όλο θα δραπετεύει.