La Valse D'Amelie

Πριν τρια χρονια πηραμε το τρενο, πηγαμε Θεσσαλονικη, πινωντας μπυρες στην διαδρομη και λεγωντας ποσα γαματα θα ηταν. Λεωφορειο προς Μονη Λαζαριστων, στο μπαρακι του Ερωτικου μεχρι να ερθει η ωρα. Με μπυρες και πατατακια να ξεγελασουμε την πεινα μας. Ηρθε η ωρα, στηθηκαμε στην ουρα. Εβρεξε 10 λεπτα και ακυρωθηκε η συναυλια. Ηταν να δουμε τον Yann Tiersen. Τον εμαθα οπως ολοι μας, υποθετω, απο το Amelie. Σημερα ηρθε η ωρα να τον δω τελικα. :))))

Μια σκηνη που μου αρεσει απιστευτα. Οπως και στην αρχη που βλεπει τα συννεφα σαν εικονες.


Let me help you. Step down. Here we go! The drum major's widow! She's worn his coat since the day he died. The horse's head has lost an ear! That's the florist laughing. He has crinkly eyes. In the bakery window, lollipops. Smell that! They're giving out melon slices! Sugarplum, ice cream! We're passing the park butcher. Ham, 79 francs. Spareribs, 45! Now the cheese shop. Picadors are 12.90. Cabecaus 23.50. A baby's watching a dog that's watching the chickens. Now we're at the kiosk by the metro. I'll leave you here. Bye!

και μια ατακα: Raymond Dufayel: You mean she would rather imagine herself relating to an absent person than build relationships with those around her?