Φοβου

το σινεμα.

Μιλωντας με φιλους για να παμε σινεμα, μου ηρθε στο μυαλο οτι ειχα γραψει (εδω ή στο blog της M) οτι εχωμια απεχθεια και μια αρνηση για το σινεμα. Οχι για να βλεπω ταινιες αλλα για να πηγαινω σινεμα (εξαιρουνται τα ελαχιστα θερινα στην Ελλαδα).

Αυτη μου ειχε δημιουργηθει οταν ημουνα στο στρατο οταν ημουνα στο κεντρο αλλα ιδιαιτερα οταν υπηρετουσα αλλου.

Δεν μπορουσα να φανταστω πως οι συναδελφοι μου αφου περνουσαμε τοσο καιρο μεσα στο κεντρο, ειδικα μεχρι την ορκωμοσια, μετα να εχουμε μια εξοδο και να θελουνε να βγουνε και να κλειστουνε σε μια αιθουσα. Προτιμουσα να παω για 1-2-3-4-οο ποτα, μια βολτα, να φαω κατι.

Το ιδιο και στην μοναδα. Οταν ημουνα μεσα (με υπηρεσια) ημουνα σε ενα δωματιο, με καγκελα, κλειδωμενος για λογους ασφαλειας και εβγαινα μονο για μιση ωρα το μεσημερι για φαγητο. Το βραδυ μου φερνανε φαγητο γιατι δεν μπορουσα να αφησω το ποστο μου. Δεν περασα ασχημα στο στρατο, αλλα δεν μπορουσα να βγω εξω και να κλειστό σε μια αιθουσα.

Απο τοτε προτιμω να καθισω σπιτι και να δω μια ταινια παρα να βγω και να κλειστο...