You do something to me

                                           , something deep inside

I'm hanging on the wire for a love I'll never find

You do something wonderful then chase it all away

Mixing my emotions that throws me back again

Hanging on the wire, I'm waiting for the change

I'm dancing through the fire, just to catch a flame

an' feel real again

You do something to me somewhere deep inside

I'm hoping to get close to a peace I cannot find

Dancing through the fire just to catch a flame

Just to get close to, just close enough

To tell you that.....

You do something to me something deep inside.

Μακαροναδα του... Ιταλου Φοιτητη...

Εδω και μερικες μερες ειχα μια απορια...

Έχωντας καλεσει στο σπιτι για φαγητο συναδελφους, πριν μερικες μερες, ξεμεινα με διαφορα υλικα που δεν ηξερα πως να τα συνδυασω για να μαγειρεψω (οι συνταγες εκεινης της βραδυας σε επομενο ποστ)...Σκεφτηκα, σκεφτηκα και δεν μπορουσα να καταληξω. Το μεγαλο προβλημα μου ηταν με το μασκαρπονε, οπου και να εψαξα, το χρησιμοποιουσανε κυριως σε γλυκα.

Αφου δεν κατεληξα ειπα να χρησιμοποιησω κατι απο τις γνωσεις της βραδιας εκεινης για το φαγητο μου αυριο στην δουλεια.


Λοιπον...(για δυο ατομα, κατα προσεγγιση)
Βαζουμε τα μακαρονια να βραζουνε, στην περιπτωση μου ταλιατελες.

Βαζουμε στο τηγανι σε σιγανη φωτια ενα μικρο κρεμμυδι ψιλοκομμενο με λιγο λαδακι. Αφου ροδισει βάζουμε μια ψιλοκομμένη σκελίδα σκόρδου και μέτα απο 3-4 λεπτά πετάμε και τα μανιτάρια κομμένα σε κυβάκια, αφού πάρουν χρώμα βάζουμε 250ml κρέμα γάλακτος και ανακατεύουμε.

Αναμιγνύουμε 3 κουταλιές του γλυκού μασκαρπόνε, 5 κουταλιές του γλυκού παρμεζάνα και 50 γραμμάρια μοτσαρέλλα. Ρίχνουμε και αλάτι και πιπέρι κατα προτίμηση...Ανακατεούμε μέχρι να λιώσει η μοτσαρέλλα.

Δεν φαίνεται όμορφο έτσι πακεταρισμένο για την δουλειά αύριο...αλλά είναι πεντανόστιμο.

Γιορτινες μερες...

Έχοντας μπει στις διακοπές, από την Μ. Παρασκευή και μην έχοντας συνειδητοποιήσει μέχρι εκείνη την στιγμή ότι έρχεται το Πάσχα, έφτασε το Μ. Σάββατο.

Η Μεγάλη εβδομάδα ήταν όντως μεγάλη, από την δευτέρα ήρθαν τα νέα ότι το παιδί που ήμουν υπεύθυνος στην δουλειά θα φύγει από το σχολείο. Σε μεγάλο denial για μέρες. Ο φόβος ταυτόχρονα ότι ακόμα δυο θα φύγουν μετά το Πάσχα. Μ. Τετάρτη στην άφιξη των δυο και η ενημέρωση, σήμερα θα είναι η τελευταία τους μέρα. Ξαφνικό εν μέρει σίγουρα σοκαρίστηκα. Με δυσκολία για μας που θα μας λείψουν και για τους γονείς που δεν έχουν βρει τι θα ακολουθήσει. Η μέρα τελείωσε με κλάμα από την μαμά του παιδιού μου. Κλάμα που φεύγει, άγχος για το μέλλον. Μ. Πέμπτη παράξενα με μόνο 2 παιδιά και γνωριμία με τα επόμενα, τα ίσως επόμενα δηλαδή. Από ότι φαίνεται μετά το Πάσχα θα δουλεύω με τα πιο μικρά. Κάτι που μου μοιάζει σαν θειο δώρο για την συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Μ. Πέμπτη βράδυ, 1μιση με 4, το βράδυ, αναχώρηση από Αθήνα στις 5, ξημέρωμα βλέποντας την Λαμία και η ανταμοιβή του ταξιδιού πρωινός καφές στην Καρδίτσα στις 8μιση. Μ. Σάββατο κατάλαβα ότι είναι η πρώτη φορά μετά από 5 χρόνια που κάνω Πάσχα με τους δικούς μου. Οικογένεια και φίλους. Ότι χρειαζόμουν.

Βλέπεις πέρυσι ήμουν στην Βαλένθια με ένα φίλο. Πρόπερσι στο Λονδίνο σε μια φίλη, Μ. Σάββατο να τρώμε κεμπάπ αντί μαγειρίτσας, και μετά να καταναλώνουμε μοχίτο το ένα μετά το άλλο. Αποτέλεσμα όταν πήγα τουαλέτα να μείνω εκεί για μισή με μια ώρα, καθισμένος και με τα μάτια κλειστά να ονειρεύονται. Κανείς από τους δυο της παρέας δεν κατάλαβε την απουσία μου… Τον προηγούμενο χρόνο, στο Έξετερ, με αρχικό προορισμό την Ολλανδία. Η πρώτη στάση ήταν στην Πράγα, μετά Βρυξέλλες και Λάιντεν. Επισπευσμένη επιστροφή στην Αγγλία με ένα ωραίο μπάρμπεκιου στην αυλή της εστίας, από όπου και η φωτογραφία. Και το 2006 στον στρατό τελευταίες μέρες της θητείας, υπηρεσία για να είμαστε όλοι μαζί. Κλεισμένος σε ένα κτίριο, Ανάσταση στην άκρη της εξώπορτας για να μην χτυπήσει η πυρανίχνευση του κτιρίου, με το αυτί σε τηλέφωνα και υπολογιστές μην χτυπήσουν.

Και φέτος με φίλους, τα παιδιά τους, τις οικογένειες τους, την μητέρα μου, τον αδελφό μου. Όπως το ονειρεύτηκα!!!!!

Μανιτάρια φρικασέ

Όσο καιρό είμαι Ελλάδα, έχω εγκαταλείψει κάθε επικοινωνία με την κουζίνα. Τις περισσότερες φορές μαγειρεύουν άλλοι στο σπίτι και όταν λείπουν, υπάρχει και το delivery. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να έχω ξεχάσει να μαγειρεύω το παραμικρό, αν και πάντα ένοιωθα όμορφα στην κουζίνα. Με ωραία μουσική για παρέα ερχόταν και η όρεξη για πειραματισμούς και δημιουργία. Αλλά μιας και μέχρι το τέλος του μήνα με βλέπω να ξαναφεύγω για Αγγλία είπα να αρχίσω σιγά σιγά να θυμάμαι την μαγειρική. Όσοι με ξέρουν, θα έχουν ακούσει την δήλωση μου ότι μπορώ να ζήσω μόνο με μανιτάρια, όποτε ήταν και η πιο εύκολη λύση για αρχή στο μαγείρεμα! Δεν θυμάμαι που έχω βρει την συνταγή αλλά είναι φανταστική!


ΥΛΙΚΑ

500γρ μανιτάρια πλευρώτους
500γρ μανιτάρια απλά
2 μέτρια ξερά κρεμμύδια
6 φρέσκα κρεμμυδάκια
500γρ σπανάκι φρέσκο
1 φλυτζάνι του καφέ ελαιόλαδο
2 φλυτζάνια του καφέ λευκό κρασί
χυμό 1 λεμονιού
1 αυγό
αλάτι - πιπέρι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Κόβουμε σε φέτες τα μανιτάρια και σε κομμάτια το σπανάκι. Καθαρίζουμε και ψιλοκόβουμε τα κρεμμύδια.

Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε το λάδι και σοτάρουμε τα κρεμμύδια. Ρίχνουμε τα μανιτάρια και όταν μαλακώσουν, τα σβήνουμε με το κρασί. Προσθέτουμε το σπανάκι και συνεχίζουμε το μαγείρεμα για 20 λεπτά. Αλατοπιπερώνουμε.

Σε ένα μπολ χτυπάμε το αυγό, ρίχνουμε το χυμό λεμονιού και μισό φλυτζανάκι του καφέ νερό. Βγάζουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και ρίχνουμε σιγά σιγά το ζουμί στο αυγό. Ξαναρίχνουμε το ζουμί στην κατσαρόλα και ανακατευούμε σε σιγανή φωτιά για να δέσει.


Καλή όρεξη!!!!!!!!