...I lay here
If I just lay here
Would you lie with me
And just forget the world?
Chasing Cars - Snow Patrol
Calendar - Your Hand In Mine
Closer - Nine Inch Nails
Fairytale Of New York - The Pogues & Kirsty McColl
Love You Better - The Maccabees
Sweet Disposition - The Temper Trap
a moment, a love, a dream, a laugh, a kiss, a cry, our rights, our wrongs
Σαν όνειρο - Ζήλιον
Song To Say Goodbye - Placebo
Ανημερα Χριστουγεννων για ποτακι με μια φιλη που τα τελευταια χρονια εχω δει..μια φορα πριν απο 6 μηνες στα γρηγορα...και πριν 3-4 χρονια τελευταια φορα. Αν και οι συναντησεις μας ειναι ελαχιστες ολα αυτα τα χρονια, οι τηλεφωνικες συναντησεις μας πολλες και πολυωρες.
Στο μυαλο μου ερχεται, πριν απο 2-3 χρονια στο ακουσμα ενος θανατου και κλεισμενος στο στρατοπεδο, πηρα τηλεφωνο και της ζητησα να αρχισει να μιλαει χωρις να ρωτησει γιατι και να με παρει να χαθω. Οπως ειπαμε και χθες της αρεσει να μιλαει με τις ωρες και ειμαι απο τα λιγα ατομα που δεν τις λενε να σταματησει...
Χθες το βραδυ ηταν μερα σαν και αυτη. Ανοιχτη, χωρις παρωπιδες και απαγορευτικα. Για τα προσωπικα μας, τα σχεδια μας, τα οικογενειακα...
Στα προσωπικα αναφερθηκα και στο πως οι τελευταιοι μηνες μου, ηταν ενα deja vu, για το οταν γνωριστηκαμε. Πως καταλαβα λαθη μου του τοτε...τωρα. Τα δικα της που δεν παρεδεχτηκε ποτε...παρα μονο χτες το βραδυ... Αναφερθηκα στο τωρα και σε ενα γραμμα...μου θυμισε το τοτε και ενα αντιστοιχο γραμμα. Στο ποστ που εχω κανει λινκ αναφερω οτι ειναι συζητησεις που επρεπε να ειχαν γινει τοτε...αυτο συνεχιζεται...και ειναι ωραιο οτι βλεπουμε τα πραγματα απο την ματια του τοτε και του τωρα. Το παραξενο και γλυκο ειναι οτι το γραμμα μου υπηρχε και χθες το βραδυ στο πορτοφολι της...
Η χθεσινη βραδια μου θυμισε ποτο αργα το βραδυ σε εναν αδειο Θερμαικο (μπαρακι στη Νικης) και μετα βολτα για υπνο στο σπιτι σε εναν αδειο Θερμαικο (παραλια)
Να πω και κατι χαρουμενο...
Ενα ευχαριστω...στους υπαλληλους του Μετρο...
Πεμπτη πρωι πηγαίνοντας προς το Ζαππειο και το καρουζελ για εορταστικο εξωτερικο προγραμμα. Ολοι μαζι, και τα δυο τμηματα, πανω απο 20 ατομα, με μεγαλυτερη αναλογια εκπαιδευτων προς παιδια. Ρωτησαμε τον υπευθυνο του σταθμου αν δικαιουμαστε ολοι δωρεαν εισητηριο. Καποιος ειχε εικασει οτι δεν πληρωνουμε ουτε τα παιδια ουτε εμεις. Χωρις να ξερουμε. Ευγενικοτατος ο υπεθυνος πηρε στα κεντρικα και μας ενημερωσε οτι πρεπει να πληρωνουμε εισητηριο!!! τοσες φορες παρανομοι...
Μας ζητησε αν θελουμε να ενημερωνουμε οποτε χρησιμοποιουμε τον μετρο τον καθε υπευθυνο για να εχουν το νου τους αν χρειαστουμε κατι. Ακουσα οτι κατι ειπε για το Συνταγμα που πηγαιναμε, χωρις να ξερω τι...Κατεβηκε και μαζι μας στο τρενο και μιλησε με τον οδηγο. Οταν φτασαμε στο Συνταγμα ενας σεκιουριτας με περιμενε για να ρωτησει αν χρειαζομαστε κατι και αν καπως θα μπορουσε να βοηθησει.
Ενα ευχαριστω για τον χρονο και την διαθεση τους...
ps: εκανα πρωτη φορα καρουζελλλλλλλλλλλλλ!!!!!!!!!! Τελεια!!! αν και θα ηθελα να κανω και βραδακι και να βλεπω τα φωτακια!
... ή (Τα σκόρπια)
Πρωτον...καταρα... :p σε οποιους κλειδωνουν το ασυρματο ιντερνετ. Ειδικα αφου το ειχαν ξεκλειδωτο για καιρο...
Δευτερον... Σε σημειο καταρρευσης...Τεταρτη κοιμη9ηκα,10μιση, Πεμπτη, 8μιση, Παρασκευη,11.
Αλλα δεν ειναι η σωματικη που χρειαζεται υποστηριξη αλλα η ψυχολογικη και αυτη η πολη μοιαζει πιο ξενη απο ποτε.
Χθες στην δουλεια, εφυγα με μειον μια μπλουζα, κομματια δερματος απο ολο το σωμα να λειπουν και ψαχνωντας το γιατι. Τι δεν κανω καλα...Ειχανε πει οτι ο τροπος δουλειας μας σε πεταει εξω αν δεν το αντεχεις? αυτο εννοουν? Το απογευμα καφε και συζητηση για την δουλεια, οσο ειναι ωραιο να σου λεει καποιος την αληθεια αλλο τοσο ποναει...ευτυχως μεινανε 4 μερες. Αν δεν μας κλεισει η γριπη που χτυπαει την πορτα...
Οι επισκεπτες αρχισαν να ερχονται...Δυο απο Ολλανδια σημερα, μια απο Βερολινο αυριο, μια απο Αγγλια που ηρ8ε προχθες. Δευτερα απο Ζακυνθο και Πεμπτη φευγω εγω. Η επομενη απο Ολλανδια το επομενο ΣΚ και μαζι γαμος, reunion...
Μεσα σε ολα...η προηγουμενη Τριτη.
Ξεκαθαρισε πραγματα, ισως και να τα τελειωσε οπως επρεπε. Οπως ενα τριχρονο θα ηθελε. Ομορφα και ηρεμα. Μνημες που αρχισαν να γινονται undelete, θα ηταν αδικο να χαθουν για παντα και οσα δεν θελουμε να πουμε να σωζονται με ενα δεν θα απολογηθω. Κλησεις...που εγιναν, τα 2 διλεπτα που δεν ειμασταν μαζι απο το μαυρο τηλεφωνο?!?!
"..καμιά φορά αντί να κλαίει
χορεύει, κι είναι σαν να λέει
σπάστε την πόρτα αν δεν ανοίξει..
...Ποιος θα τα βάλει με τη θλίψη
όσο αντιστέκεσαι νικάει
σ' όποιον τη ρίχνει από το θρόνο
εσένα λέει θέλω μόνο..."
Δεν ειναι παραξενο οτι ενα απο τα ποιο ομορφα κειμενα σου το διαβασα σημερα?
Ειναι παραξενο... που ξερω οτι μου αρεσει πολυ, ενω περιγραφει κατι και ξερω οτι δεν εισαι καλα.
Αλλα μου αρεσει...ισως και γιατι περιγραφει το πως ακριβως εισαι.
Ειναι μεταιχμιακα γραμμενο αναμεσα σε αυτό τον μπερδεμένο τρόπο που χρειαζεσαι να σε ξερω και τον απλο και συνηθισμενο ολων...
"...Κι εγώ αρχίζω να γελάω
αλλάζει πρόσωπα η θλίψη
ρωτάνε αν την αγαπάω
έστω για λίγο αν θα μου λείψει..."
Δεν ειναι καποια πραγματα που θελεις να κανεις αλλα δεν...
Καποια πραγματα που θα εκανες στα 15 σου αλλα οχι σιγουρα οχι στα 30 σου.
Που κωλωνεις να τα κανεις γιατι...τι θα πουνε οι γυρω σου.
Αλλα το εχεις σκεφτει και ισως να το εχεις δει και σε ταινια.
Αλλα σε αυτη την ηλικια....πως...????
Και ερχεται μια μερα...σαν την σημερινη...
Που ξυπνας, μπαινεις στο λεωφορειο, μπαινεις στο μετρο περπατας μεχρι το σχολειο. Βρισκεις το παιδι σου...παιζεις baseball, εστω και χωρις ροπαλο απλα κλωτσοντας την μπαλα (greek invention). Μπαινεις στο τμημα ενταξης, κανει καποιες δραστηριοτητες και αφου τελειωσει και το διαλλειμα και το μαθημα μπαινεις στο αυτοκινητο να σας πανε στο ποιο κοντινο σταθμο του μετρο.
Κατεβαινετε κατω, μπαινετε μεσα, και ενω ο συρμος γεμιζει χωνεστε σε μια γωνια μπροστα στην πορτα. Ο μικρος να βλεπει απο το παραθυρο και εγω σαν ασπιδα απο τον κοσμο που μας πιεζει. Η τσαντα παραφουσκωμενη σαν το καβουκι μας. Προστασια...Σαν καποιο σταθμο ο συρμος αδειαζει. Ο μικρος ποτε γυρναει και κοιταει εμενα και παιζει με τα κορδονια απο την κουκουλα του φουτερ μου, ποτε γυρναει και κοιταει εξω. Διπλα στην πορτα, υπαρχει και το θυροτηλεφωνο σε περιπτωσεις κινδυνους. Ειναι μεταλλικο πλαισιο, διατρητο για να περναει ο ηχος. Το εχει βρει παιχνιδι και ανεβοκατεβαιζει τα δαχτυλα παιζωντας. Ο συρμος ξεκιναει και ξαφνικα κανει την κινηση και κατεβαζει το φρενο. Ενας κοκκινος μοχλος πανω απο το θυροτηλεφωνο. Ο συρμος σταματαει αποτομα...
Σιγουρα εγινα σαν ωριμασμενο ντοματακι...Σαστισα, κοιταξα τον μικρο. Δεν γυρισα να δω αν με κοιτανε, απλα περιμενα να ακουσω καποιον να μου φωναζει. Οι τριγυρω αναριωντουσαν τι γινεται και καποιοι ειπανε οτι το εκανε το παιδακι! Μετα απο 2-3 λεπτα (που μπορει να ηταν και δευτερα...) το μετρο ξεκινησε για τον επομενο σταθμο. Εκει οι πορτες μεινανε για πολυ ωρα ανοιχτες, ξαφνικα περασαν 2-3 ατομα με walkie-talkie κοιτωντας τα βαγονια. Εμεις ειχαμε καθισει ηδη στις αδειες πλεον θεσεις. Σηκωθηκα και τους ειπα οτι εγινε...και ευτυχως ενημερωθηκαν μεταξυ τους και δεν μου ειπανε κατι.
Το χρωμα επανηλθε στο κανονικο αλλα τουλαχιστον ο μικρος ειχε εκπληρωσει ενα ονειρο μου!!!!!!!!!
Ειδα μια παρασταση χθες που αξιζει απιστευτα.
Με την επιστροφη μου στην Ελλαδα μετα απο χρονια, μου δινεται και η ευκαιρια να βρω ανθρωπους που μου λειψανε και χαθηκαμε ολα αυτα τα χρονια!
Μια τετοια ιστορια...Λεγαμε να βγουμε την Πεμπτη για ποτο, το οποιο το κυνηγαμε μηνες τωρα και να βρεθουμε με την μια φιλη μου, μετα απο 3χρονια και απροσμενη συνηπαρξη σε συναυλια των C-Real στην Αγγλια. Με την αλλη ενω βρισκομασταν μια φορα 3-4 χρονια πλεον το γυρισαμε σε εβδομαδιαιες συναντησεις καθως εγινε η δασκαλα των Ισπανικων μου. Οι τρεις μας εχουμε να βρεθουμε απο το καλοκαιρι του '94 και ισως το ιδιο και μεταξυ τους.
Βλεπωντας καποια post για τις καλυτερες ταινιες της δεκαετιας θυμηθυκα οτι σε μια απο τις λιγες βολτες μας με την πρωτη φιλη μου το ειχαμε δει στο σινεμα και ηταν και για μενα απο τις καλυτερες ταινιες που εχω δει.
