Going Underground
Νοιωθω σαν...πως το περιγραφουμε αυτο...ισως βαρεμαρα με αγχος....αλλα μαλλον απλα :ΑΔΙΑΘΕΣΙΑ ...κλειστο το msn, χαμηλωμενο το σταθερο και αναγκαστικα το κινητο και τα voip ανοιχτα να μην τρομαζουν οι δικοι μου....Ορεξη για διαβασμα 0...
Το μονο καλο ειναι οτι ακουσα πρωτη φορα τον αδερφο μου να μιλαει...απο το τηλεφωνο βεβαια...αλλα ειναι ωραιο να εχεις εναν αδερφο 28 χρονια μικροτερο...και να τον ακους να μπεμπεδιζει... Το αλλο καλο ειναι οτι αυριο παω σχολειο της πρακτικης μετα απο 3 μηνες... μου εχουν λειψει τα μικρα μου...και ας με γεμισουν μιξες (καποιο θα ειναι αρρωστο δεν μπορει) και ας με δαγκωσουν ή με πασαλειψουν με το φαγητο τους. Οσο λιγο κι αν με ανεβαζει αυτο, σκεφτομαι οτι ισως ειναι η τελευταια φορα που τα βλεπω, στην καλυτερη να προλαβω ακομα μια φορα την αλλη βδομαδα και η διαθεση βαζει μπροστα το τρυπανι της και σκαβει τραγουδωντας ενα τραγουδι απο τα παλια "I'm going underground..."
No comments:
Post a Comment