Stand By Me

«Τα πιο σπουδαία πράγματα είναι και δυσκολότερο να ειπωθούν. Εκείνα που σε κάνουν ακόμα και να ντρέπεσαι, επειδή όταν τα λες οι λέξεις μειώνουν την σημασία τους – νοήματα που όταν τα είχες στο μυαλό σου περιλάμβαναν τα πάντα, οι λέξεις τα συρρικνώνουν δίνοντας τους μια καθημερινή συνηθισμένη διάσταση…
Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα, έτσι δεν είναι; Τα πιο σπουδαία πράγματα είναι που δείχνουν το δρόμο προς τα μύχια της ψυχής, σαν σημάδια πάνω σε χάρτη θησαυρού που οι εχθροί σου θα ‘θελαν να βάλουν στο χέρι.
Κι έρχονται φορές που εκμυστηρεύεσαι πράγματα που σου κοστίζουν πολύ, μόνο και μόνο για να δεις τους άλλους να σε κοιτάνε παράξενα, μη καταλαβαίνοντας τίποτα από όσα τους είπες ή το λόγο για τον οποίο τα θεώρησες τόσο σημαντικά ώστε παραλίγο να δακρύσεις την ώρα που τα έλεγες…»
Stephen King - Στάσου Πλάι μου (Stand By Me)

Κολλήματα #54 (All My Friends Are Dead)

"αν δεν πιστεύουμε πια ότι οι άνθρωποι θα ειναι μια μέρα ίσοι,

αν δεν πιστεύουμε ότι μια μέρα θα είναι ευτυχισμένοι,

δεν εχουμε παρά να τιναχτούμε στον αέρα."

(H Έπαυλη Των Ανδρών - Ντενί Γκέτζ http://www.youtube.com/watch?v=atC7ak4n5Ig )

Εχω γραψει απειρες φορες οτι μου αρεσει να διαβαζω ταξιδευοντας, αγαπημενο μερος τα αεροδρομια, με καλυτερο ολων το Schiphol στο Amsterdam. Αυτο το ταξιδι στην Κρητη μου εδωσε και την δυνατοτητα να διαβασω αρκετα. Οπως και να ακουσω μουσικουλες, καινουργιες αλλα και να μου ερθουν παλι στο μυαλο παλιες.

Με βαση τον τιτλο του ποστ που βασιζεται σε αυτο και επισης εχει εμπνευστει απο αυτο...

Μου ηρθε αυτο...
Alterkicks - The Cannibal Hiking Disaster
I took a strip off of his thigh
a muscley bit I start to fry.........
He knows of what I tried to eat
he was not dead he was asleep
How d'you explain to your best pal
that you've become a cannibal?

Θανασης Παπακωνσταντίνου - Απόψε
Απόψε το τραγούδι θα'ναι σαν προσευχή
θα είναι ελαιώνας σε ξεχασμένη γή
απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει και σένα κι ας είσαι μακριά.


Απόψε τη σελήνη δεν τη γελάει κανείς
βασιλικό χαιδεύει με τό'να χέρι της
και'γώ που δεν κοιμάμαι και γώ που ξαγρυπνώ
δεν ξέρω αν θα πεθάνω ή αν θα γεννηθώ


Απόψε η καρδιά μου θα γίνει ένα παλιό
ποδήλατο που θέλει να βγεί στον ουρανό
τον Μάσιμο Τροίζι να βρεί και να του πεί
πως μέσα σε μιά νύχτα αλλάζει η ζωή.


Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει και σένα κι ας είσαι μακριά...

Χειμερινοί Κολυμβητές - Το πολλαπλό σου είδωλο
"Το τραγούδι «Το πολλαπλό σου είδωλο» το είχαμε αφήσει τελευταίο, επειδή ήταν αρκετά δύσκολο για τη φωνή μου. Το παίξαμε μία φορά, δεν μου άρεσε και είπα στον Παπάζογλου να το ξαναγράψουμε. Εκείνος είχε ένα ραντεβού και βιαζόταν. Εξοργίστηκε και μου μίλησε σχετικά άπρεπα. Ενιωσα πολύ άσχημα. Ή έπρεπε να μαλώσω και να μη γίνει ο δίσκος ή να σκύψω το κεφάλι και να το αφήσω να περάσει. Δεν ήξερα τι να κάνω. Οπότε, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, η κοπέλα για την οποία είχα γράψει το τραγούδι και με την οποία είχα χαθεί, σαν από μηχανής θεός, κατέβαινε τις σκάλες του στούντιο στο βάθος. Μόλις την είδα, ξεχάστηκα και γράφτηκε η πολύ ωραία, συγκρατημένα δραματική, εκτέλεση του δίσκου."

Lord Cobra Y Los Hnos. Duncan - Love Letters (απλα τελειο!!!)

Χαινηδες - Ο Ακροβατης
Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά
και ποτέ δεν κλαίει, ποτέ δεν κλαίει

Mode Plagal - Λερικος
Βλέπω τον κάμπο πράσινο
κι είν' η καρδιά μου μαύρη
κι όποιος μου την εμαύρισε
απ' το Θεό να τα 'βρει

Ντινος Σαδικης - Δεν ήταν απαισιόδοξο τραγουδάκι

ARBand - Yellow Lie
Στο πρωτο τους live που ερχεται!!!

και το 9ο για να συνοδεύσει το μυαλό μεχρι την φωτογραφια...
Μίλτος Πασχαλίδης - Ένα τρεχαντηράκι

Στο καραβι για Κρητη διαβασα στην City Press, ενα αρθρο με τιτλο "Ελληνοπρεπεια"

της Αγγελικης Σπανου

Με αρεσε και σας το παραθετω, περασε καιρος απο την δημοσιευση του, αλλα τωρα μαζευω τα κομματια μου.

Έλληνας γεννιέσαι ή γίνεσαι; Η απάντηση δεν είναι αυτονόητη στην ελληνική Δημοκρατία, αν κρίνει κανείς από τη σοκαριστική απόφαση του Δ΄ Τμήματος του ΣτΕ, που αμφισβητεί τη συνταγματικότητα του νόμου για τη χορήγηση ιθαγένειας και δικαιώματος ψήφου σε μετανάστες. Οι επτά ανώτατοι δικαστές επικαλούνται το δίκαιο του αίματος και το επιχείρημα ότι οι πολιτογραφήσεις γίνονται με τυπικά κριτήρια και όχι με εξατομικευμένη κρίση «περί της συνδρομής της ουσιαστικής προϋποθέσεως του δεσμού προς το ελληνικό έθνος του αιτούντος την πολιτογράφηση αλλοδαπού, δηλαδή την εκ μέρους του εθελούσια αποδοχή των αξιών που συνάπτονται προς τον ελληνισμό και την εντεύθεν απόκτηση ελληνικής συνειδήσεως». Δηλαδή πρέπει να εξεταστεί ο νόμιμος μετανάστης για το βαθμό αποδοχής του τρίπτυχου «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια»; Ποιες είναι οι αξίες που «συνάπτονται προς τον ελληνισμό»; Μήπως είναι η τήρηση των παραδόσεων, η αποστήθιση των σχολικών βιβλίων ιστορίας, ο σεβασμός στο ράσο και τη στολή, τα κοντοκουρεμένα μαλλιά για τα αγόρια και τα άβαφα νύχια για τα κορίτσια; Η ΝΔ, ασφαλώς, και έχει λύσει αυτά τα ζήτηματα, με αποτέλεσμα να εμφανιστεί δικαιωμένη και σχεδόν ενθουσιασμένη μπροστά στο ενδεχόμενο να ακυρωθούν οι αυτοδιοικητικές εκλογές σε κάποιες περιοχές. Τα ακροδεξιά στοιχεία ξεσάλωσαν, όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς κατήγγειλαν την εξέλιξη, ενώ η κυβέρνηση επισήμανε –και σωστά– ότι η συγκεκριμένη απόφαση έχει ιδεολογική φόρτιση. Ο κύβος θα ριφθεί τελικά στην Ολομέλεια του ΣτΕ και εκείνη η οριστική απόφαση θα έχει ιστορικό βάρος.

«Η εξυπνάδα και η χαζομάρα είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Κανείς δεν μπορεί να είναι έξυπνος 24 ώρες το 24ωρο. Δεν πρέπει να υποτιμάμε την ευεργετική επίδραση της χαζομάρας, ιδίως όταν μένουμε μόνοι με τον εαυτό μας και όταν κανείς δεν μας κοιτάζει. Η ζωή θα ήταν αφόρητη αν παντού κυκλοφορούσαμε με τα καλά μας».

Νίκος Παναγιωτόπουλος - Σκηνοθετης

και μ'αρεσειιιιιιιιιιιιιι!!!!!! απο τα πιο σωστα που ακουσα!!! :-p

B

"B for Belief. B for Belonging. The B's that lead to most of the killing in the world. If you don't Belong among us, then you are our inferior, or our enemy, or both; and you can't Belong with us unless you Believe what we Believe. Maybe not even then, but it certainly helps. Our religion, our party, our tribe, our town, our school, our race, our nation. Believe. Belong. Behave. Or be damned"

Κλεμμενο απο ενα post του romfea, και απο ενα βιβλιο του Ρομπινς....
B-euatiful

Tη μέρα είμαι ένα τίποτα, τη νύχτα είμαι εγώ

'Ποτέ δεν αγαπάμε κανέναν. Αγαπάμε αποκλειστικά την εικόνα που διαμορφώνουμε για κάποιον. Αυτό που αγαπάμε είναι μια δική μας κατασκευή, στην ουσία δεν αγαπάμε παρά τον εαυτό μας'

Fernando Pessoa

"Βοηθήστε μας: Καταστραφείτε!"

Ακολουθεί αναδημοσίευση κειμένου από την onlysand, που και εγώ με την σειρά μου το είδα στην roadartist που με εκφράζει απόλυτα.

Περισσότερο από τα ίδια τα πρωτοφανή 'μέτρα' (και τις υποψίες περί Ελλάδας-πειραματόζωου που τα συνοδεύουν), πονάει αυτό το διάχυτο αίσθημα της αδικίας - η απουσία διαφορετικής 'μεταχείρισης' (της οποίας, κατά σύμπτωση, τυγχάνουν οι προνομιούχοι της άλλης 'όχθης') όσων δεν ευθύνονται για την επαίσχυντη κατάντια.

Αλλά, για να τα χαρακτηρίζουν 'δίκαια', φαίνεται πως η πλειοψηφία (μας) είναι: βολεμένοι και λαμόγια, διορισμένοι διεφθαρμένοι ως το μεδούλι, ανίκανοι παρατρεχάμενοι, κολλητοί και 'ημέτεροι', ασυνείδητοι καιροσκόποι, αρπακτικά αχόρταγα, τζάμπα αισθηματίες καλοπερασάκηδες, 'παραλιακοί' μπουζουκόβιοι, ερπετά και τρωκτικά, αναίσχυντοι διαπλεκόμενοι, αξιοθρήνητοι οσφυοκάμπτες, γλυψιματίες και αναρριχώμενα παχύδερμα, αμετανόητα αναίσθητοι πλιατσικολόγοι, κατάπτυστοι υποκριτές, σπάταλοι αναιδείς καρεκλοκένταυροι, πλαστογράφοι της Ιστορίας και βιαστές του Πολιτισμού, ασύδοτοι μιζαδόροι κερδοσκόποι, ανήθικοι αδίστακτοι ληστές καταχραστές, ψεύτες, κλέφτες και ξεδιάντροποι απατεώνες, θρασύδειλοι αναξιοπρεπείς ωχαδερφιστές παρτάκηδες, οι ευωχούμενοι της συμφοράς (μας)...

- Πολλοί είναι. Πάρα πολλοί! (σχεδόν) ένας ολόκληρος λαός!...
- Μόνοι μείναμε: εσύ κι εγώ.

Εσύ, λοιπόν, μου λες ότι το έλλειμμα είναι πρωτίστως ηθικό. Πρέπει να κοιτάξουμε μέσα μας: ενώπιος ενωπίω, εκεί φωτίζεται η αλήθεια. Μετά τον πόνο. Έχουμε χάσει τον εαυτό μας, επειδή καλλιεργήσαμε σε υπερβολικό βαθμό το εγώ και την εύκολη ευημερία της βιτρίνας του.

Να ξεπεράσουμε την κρίση, όχι για να ξαναγίνουμε όπως πριν, αλλά για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Όταν απουσιάζουν η επίγνωση και η ευθύνη τού εαυτού, οποιαδήποτε σωτηρία εξελίσσεται αργά ή γρήγορα σε καταστροφή. Και, 'βγαίνοντας απ' το τούνελ', μια φρασούλα του Ηράκλειτου ή του Αναξίμανδρου π.χ., σαν καρφίτσα θαυματουργή να σπάσει το απόστημα - τη φούσκα της ρηχής εγωπάθειας - και να αναδυθεί το ενδιαφέρον για την αυτογνωσία. Για να αντιστοιχήσουμε, επιτέλους, τον σκοπό με το αντίκρυσμα του συναισθήματος.


Στο μεταξύ: αφού ζούμε την τραγωδία, είναι νομοτελειακή η ΚΑΘΑΡΣΗ - ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

- ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ, Λ Ο Γ Ο Δ Ο Σ Ι Α.
- ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ του νόμου περί (μη) ευθύνης υπουργών.
- ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ της βο(υ)λευτικής ασυλίας.
- ΜΕΙΩΣΗ του αριθμού τους από 300 σε 200 (προβλέπεται από το Σύνταγμα) και μείωση των μισθών τους, των επιδομάτων για συνεδριάσεις (δήθεν) επιτροπών, και των πολυτελών προνομίων των υπαλλήλων τους.
-ΑΜΕΣΗ είσοδο/εισβολή εισαγγελέων (με καθαρά χέρια) στην Βουλή και στα κιτάπια τους - κατάσχεση περιουσίας και όπου γης καταθέσεων των επιόρκων.
Ο κόσμος ζητά 'Γουδί' - άλλοι, φυλακή - κατ' άλλους, αρκεί το γιαούρτι.
Να μάθουμε, έστω, το όνομά τους - για 'κάρβουνο' και γιούχα!

"Βοηθήστε μας: Καταστραφείτε!"
(σύνθημα από τον Μάη του 68 - σ' αυτόν εδώ, του 2010)

Κείμενο: onlysand
Σκίτσα: Ανδρέας Πετρουλάκης, Ηλίας Μακρής
Tραγούδι: Ο εφιάλτης του Οδυσσέα,
από το "Ρόδο του Ανέμου"

On the road

Ετοιμαζομαι να βγω παλι στο δρομο...Περυσι αυτο το μερος και τις δυο φορες μου προσφερε ηρεμια. και χρονο και χωρο να σκεφτω.

Μου ερχονται στο μυαλο φρασεις απο τον Δρομο.

Απο τα κομματια που μου αρεσουν παντα...

“The only people for me are the mad ones, the ones who are mad to live, mad to talk, mad to be saved, desirous of everything at the same time, the ones who never yawn or say a commonplace thing, but burn, burn, burn, like fabulous yellow roman candles exploding like spiders across the stars and in the middle you see the blue centerlight pop and everybody goes "Awww!”

Kerouac - Οn The Road

Ισως για αυτο παντα μου αρεσουν οι δυσκολοι ανθρωποι και ας με κοιτανε παραξενα.

Το βαρελι

Ενα βαρελι σκατα με μια σταγονα σαμπανιας ειναι ενα βαρελι με σκατα.
Ενα βαρελι με σαμπανια με μια σταγονα σκατα ειναι ενα βαρελι με σκατα

Μονολογκ, Λενος Χρηστιδης

(Χωρις Τιτλο)

Διαβαζωντας ρεπορταζ εδω και στην Ελλαδα υπαρχει μια συγχυση. Αυτων που βγηκαν στους δρομους και αυτων που καινε τους δρομους. Στην metro που αναφερω στο προηγουμενο ποστ, στην εφημεριδα αναφερονται 1200 εξεγερμενοι και αναρχικοι που κανουν καταστροφες. Στο ιντερνετ για 1200 ανθρωπους. 

(επιλεγωντας κειμενα)

Ενα αρθρο του Νικου Δημου στις 24/11/85  για την δολοφονια του Καλτεζα.

ΠΟΥ ΜΕ ΒΙΑ ΜΕΤΡΑΕΙ ΤΗ ΓΗ...

ΠΟΥ ΜΕ ΒΙΑ ΜΕΤΡΑΕΙ ΤΗ ΓΗ...

Όλοι είχαμε ακούσει, πως η βία φέρνει, βία — αλλά αυτές τις μέρες το ζήσαμε. Καταλάβαμε πως μπορεί ένας πυροβολισμός να φέρει μιαν εξέγερση.

Παράξενοι οι δρόμοι, της βίας. Από τους αλλοτριωμένους στους ελεύθερους. Από την εξουσία προς την αντιεξουσία. Γι' αυτό μια επανάσταση δεν είναι δράση. Είναι αντίδραση.

Και οι εφημερίδες — σκέτη ναυτία: "ΣΚΟΤΩΣΑΝ 15ΑΧΡΟΝΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ". Τι πλεονασμός! Κάθε δεκαπεντάχρονος είναι αναρχικός (αλίμονο αν δεν είναι!). Αυθόρμητη, καθαρή φύση.

Αλλά και κανένας δεκαπεντάχρονος δεν είναι συνειδητός και υπεύθυνος οπαδός του Μπλανκί η του Μπακούνιν. Ένα παιδί! Καθαρή φύση...

"Όμως η βία δεν ξεχωρίζει ποιότητες. Σκοτώνει. Έρχεται από το μηδέν και θέλει να μηδενίσει. Η βία μισεί το Είναι. Ο “νόμος και η τάξη” οδηγούν τελικά στους πιο εύτακτους, ασφαλείς και ήσυχους χώρους: τα κοιμητήρια.

Προσέξτε, προσέξτε καλά τους αναρχικούς. Είναι, το θερμόμετρο της κοινωνίας. Όταν αγανακτούν, σημαίνει πως η “νόμιμη” βία έχει ξεπεράσει τα όρια επιφυλακής.

Βέβαια οι περισσότεροι, αναγνώστες μου, άνθρωποι σοβαροί και ευπρεπείς, δεν θα δέχονταν υποδείξεις από έναν αναρχικό. "Όμως, στο βάθος, ο αναρχικός έχει, πιο πολλά να πει από τον μικροαστό. Όσο κι αν δεν σας είναι, συμπαθής, αξίζει να τον ακούτε από καιρό σε καιρό. Γιατί δείχνει προς τη σωστή κατεύθυνση.

Κάθε οργανωμένη κοινωνία προϋποθέτει —δυστυχώς— ένα ποσοστό ανελευθερίας. "Όσο μικρότερο αυτό το ποσοστό, τόσο υψηλότερο το επίπεδο της οργάνωσης. (Ως εδώ συμφωνούμε όλοι: Προτιμότερη η πιο ελεύθερη Αγγλία, από την καταπιεστική π.χ. Ουγκάντα).

Έ, λοιπόν, ο αναρχικός είναι αυτός που ζητάει να ελαχιστοποιήσει το ποσοστό ανελευθερίας. (Περισσότερο: να το μηδενίσει — ο ουτοπικός αναρχισμός!). Στην επιδίωξη του αυτή συμπίπτει και με τα πιο σοβαρά κόμματα. (Μόνον που αυτός το εννοεί). Και βλέπει την ανελευθερία, την κατάχρηση εξουσίας, εκεί που ελάχιστοι τις αντιλαμβάνονται.

Οι αναρχικοί είναι τα πιο ευαίσθητα μέλη της κοινωνίας μας. Όταν αντιδρούν έχουν πάντα κάποιο δίκιο. "Όπως οι καλλιτέχνες σηματοδοτούν το αόρατο, έτσι και οι αναρχικοί διαμαρτύρονται για μορφές βίας που εμείς (στην αλλοτρίωση μας) δεν τις βλέπουμε. Τις έχουμε συνηθίσει. Αλλά δεν παύουν να είναι αυθαίρετες και ίσως περιττές.

Π. χ., σίγουρα θεωρείτε αυτονόητη την ύπαρξη της αστυνομικής ταυτότητας. Ξέρετε πως σε άλλα κράτη είναι άγνωστη; Και πως θα το θεωρούσαν προσβολή της προσωπικότητας αν έπρεπε να αποδείξουν το ποιοι είναι; Και ξέρετε ακόμα πως, όταν πριν μερικά χρόνια η κυβέρνηση της Δυτικής Γερμανίας θέλησε να εφοδιάσει όλους τους πολίτες με αριθμημένες ηλεκτρονικές ταυτότητες, ξεσηκώθηκε τέτοιος σάλος για το “φακέλωμα” που τελικά αποσύρθηκε το νομοσχέδιο;

Εμείς όμως αποκαλούμε τη Δυτική Γερμανία “αστυνομικό κράτος” (το έχω διαβάσει συχνά!), ενώ υποδεχόμαστε με αδιαφορία ένα παρόμοιο νομοσχέδιο, που θα μας φακελώσει, όλους ενάριθμα.

Να σε τι χρειάζονται οι αναρχικοί. Αποτελούν τη ζωντανή συνείδηση της κοινωνίας μας. Υπενθυμίζουν συνεχώς, με την παρουσία και τη δράση τους, ότι ο δρόμος οφείλει να οδηγεί προς την περισσότερη ελευθερία!

—Μα προκαλούν! (Είναι μέσα στο ρόλο τους).

—Μα υπερβάλλουν ! (Μήπως η άλλη πλευρά;).

—Μα επιτίθενται! (Σχεδόν ποτέ. Είναι μόνιμα σε άμυνα. Αλλά δεν μαθαίνουμε τη δική τους άποψη !).

—Μα βάζουν βόμβες!

Προσοχή: Μίλησα για αναρχικούς — όχι για τρομοκράτες (η προβοκάτορες !). "Όποιος τους συγχέει πάσχει από νοητική μυωπία. Διότι είναι πόλοι αντίθετοι. Αυτός που ζητάει ελευθερία δεν μπορεί να χρησιμοποιεί βία — έστω και σαν μέσο. Η βία φέρνει μόνο καταπίεση — ποτέ αυτονομία.

Οι αναρχικοί βλέπουν μακριά. Το ζητούμενο είναι μια κοινωνία ελευθερίας — από την αλλοτρίωση , την ανάγκη, την καταπίεση κάθε μορφής. Η εξουσία όποια κι αν είναι, πρέπει να συρρικνωθεί στο ελάχιστο. Γιατί από τη φύση της είναι απάνθρωπη. Εξουσιάζω σημαίνει δυναστεύω. Καλή εξουσία δεν υπάρχει. Είναι ένα αναγκαίο κακό, που θα εξαφανισθεί όταν περάσουμε σε άλλες, ανώτερες μορφές οργάνωσης. (Σε χίλια χρόνια; Έστω. Αλλά αρχίζουν σήμερα!).

Προσέξτε λοιπόν καλά τους αναρχικούς. Είναι οι αλαφροίσκιωτοι, οι ποιητές της κοινωνικής δράσης. Είναι οι άνθρωποι του μέλλοντος. (Αλίμονο μας και αν δεν είναι!). Δείχνουν το δρόμο. Άτσαλα, βάρβαρα, φανατικά. Είναι νέοι, δεν έχουν καλούς τρόπους (ευτυχώς!). Κάποια μέρα όμως, γι' αυτούς θα μιλάνε τα βιβλία μας — κι όχι για τους διάφορους μεγαλοσχήμονες, κυβερνήτες, κατακτητές, εξουσιαστές

Αν συμφωνούμε για την ελευθερία — πρέπει να συμφωνήσουμε και για τους αναρχικούς. Πώς είναι όχι μόνο χρήσιμοι αλλά αναγκαίοι. Ακουστέ το μήνυμα τους: έρχεται από το μέλλον. Που το θυσιάζουν καμιά φορά, στα δεκαπέντε τους χρόνια...

24.11.1985


---------------------------------------------------------------------------------

και ενα σχολιο απο το σουρωτηρι σε δικο του ποστ.

Βαλτε δυο εικονες στο μυαλο σας.

Η πρωτη εικονα δειχνει εναν ενστολο καφρο να εχει προτεταμενο το οπλο του και να πυροβολει εναν πολιτη ή το γκλομπ του και να χτυπαει καποιον. Συνηθως τα θυματα ειναι αοπλοι ανθρωποι, για να μην πω οτι προκειται για παιδια και κοπελιτσες. Η διαφορα του μπατσου με το θυμα δεν ειναι -μονο- το οπλο, αλλα αυτο που τον διακρινει απο τον πολιτη ειναι κυριως η εξουσια που κατεχει.

Η δευτερη εικονα δειχνει εναν κουκουλοφορο καφρο να εχει στο χερι του μια πετρα ή μια βομβα μολοτωφ ή ενα σιδερο και να τα σπαει ολα γυρω του. Δεν θα σας πω οτι καιει τραπεζες ή καταστηματα μεγαλων πολυεθνικων εταιρειων, ουτε καν ακριβα αυτοκινητα. Φανταστειτε οτι καιει και ρημαζει απλα μαγαζακια, αυτοκινητα που φαινονται οτι δεν ανηκουν σε πλουσιους ανθρωπους.

Ο πρωτος, ξεσπαει τα κομπλεξ του σε ανθρωπους απο την Κυπρο, που φορανε πρασινα σταρακια, ή που απλα του την ειπαν. Δεν ειναι η δουλεια του αυτη, δεν πρεπει να τιμωρει η αστυνομια αλλα η δικαιοσυνη. Η δουλεια της αστυνομιας ειναι να πιανει τους κακους και να τους παραδιδει -οσο το δυνατον πιο αθικτους- στην δικαιοσυνη. Πολλες φορες δεν ειναι μονος του, αλλα εχει για παρεα και αλλους συναδελφους του που σπανε πλακα ομαδικα βαρωντας ενα ατομο μονο.

Ο δευτερος, ξεσπαει τα κομπλεξ του σε αντικειμενα, σε ο,τι βρεθει στο περασμα του. Δεν ειναι η δουλεια του αυτη, προφανως, δεν ειναι κανενος δουλεια να σπαει τα παντα. Ομως ο δευτερος ανθρωπος δεν βγαινει καθε μερα για καταστροφες, παρα μονο σε συγκεκριμενες περιστασεις. Ποτε δεν ειναι μονος του, παντα κρυβεται μεσα στο πανεπιστημιο για να βρει ασυλο, και επηρρεαζει και την ζωη πολλων πολιτων μιας και για χαρη του κλεινουν δρομοι, διακοπτεται η κινηση, κτλ.

Ο πρωτος ανθρωπος εχει επιλεξει να φορεσει μια στολη και να γινει πειθηνιο οργανο ενος σωματος ασφαλειας που σε καμια κατοσταρια "μεμονωμενα περιστατικα" τα τελευταια χρονια εχει σκοτωσει, εχει τραυματισει, εχει δειρει ανελεητα, εχει ξεφτιλισει, εχει βιασει πολιτες, οχι απαραιτητα ενοχους. Συνηθως τα οπλα αυτου του σωματος ασφαλειας "εκπυρσοκροτουν" και σφαιρες "εξοστρακιζονται". Ολα αυτα τα ξερει και πριν φορεσει την στολη, αρα, φορωντας την, τα δεχεται.

Ο δευτερος εχει επιλεξει να φορεσει μια κουκουλα και να γινει πειθηνιο οργανο καποιων περιεργων κεντρων αντιεξουσιας ή ακομη και των βιαιων ενστικτων του, με αποτελεσμα να φερεται ζωωδως σαν κανιβαλος καφρος ζουλου. Η ευρυτερη ομαδα στην οποια ανηκει εχει σπασει, εχει ρημαξει. Αν καποια στιγμη εχει στραφει εναντιον ανθρωπων, αυτοι ειναι οι ανθρωποι της πρωτης εικονας. Ποτε δεν υποστηριζει οτι η πετρα εφυγε κατα λαθος απο το χερι του. Ολα αυτα τα ξερει και αυτος πριν αρπαξει την πετρα, και αρα, τα δεχεται.

Ο πρωτος μερικες φορες φοραει κουκουλα και παρεισφρυει μεσα σε πορειες και συγκεντρωσεις ανθρωπων της 2ης εικονας και τους ρουφιανευει, τους κατασκοπευει, μπορει να προκαλει και ο ιδιος επεισοδια για να τους σπιλωσει.

Ο δευτερος δεν φοραει ποτε τα ρουχα των αλλων. Ουτε τους ρουφιανευει, ουτε τους κατασκοπευει, ουτε προσπαθει να τους σπιλωσει. Δεν χρειαζεται αλλωστε, τα καταφερνουν και μονοι τους.

Ο πρωτος στην προσωπικη του ζωη μπορει να εχει μια διαφορετικη αισθηση της πραγματικοτητας απο την πραγματικη. Σε πολλες περιοχες της χωρας απολαμβανει ενα αλφα κοινωνικο στατους, το οποιο ισως του δινει ευκαιρια να προβει και σε παρανομες ενεργειες, ξεροντας οτι η συναδελφικη αλληλεγγυη μπορει να τον σωσει. Ετσι, μπορει να προσφερει προστασια σε νυχτερινα μαγαζια, να εμπορευεται ναρκωτικα ή απλα να ζηταει ανταλλαγματα απο πολιτες για να μην τους κοψει κληση.

Ο δευτερος στην προσωπικη του ζωη μπορει να ειναι φοιτητης ή να ειναι ενα παιδι που να μην εχει στον ηλιο μοιρα. Σε καμια περιοχη της χωρας δεν απολαμβανει κανενα κοινωνικο στατους, ενω μπορει και να προβαινει σε παρανομες ενεργειες, οπως το να αγοραζει ναρκωτικα είτε απευθειας απο τον πρωτο ή με την σιωπηρη συγκαταθεση του πρωτου. Μπορει επισης να κλεβει λεφτα και πολυτιμα αντικειμενα μηπως και μπορεσει να εξασφαλισει την δοση του, μιας και ειναι εθισμενος σε αυτην.


Αν λοιπον μου εβαζαν τις δυο εικονες διπλα διπλα, δεν θα διαλεγα καμια απο τις δυο. Καμια απο αυτες τις εικονες δεν με τιμαει σαν πολιτη, ουτε και περιγραφει καποια ευνομουμενη πολιτεια. Αν ομως μου εβαζαν το μαχαιρι στον λαιμο και ΕΠΡΕΠΕ να διαλεξω, δεν θα διαλεγα σε καμια περιπτωση τον πρωτο. Τουλαχιστον ο δευτερος μου φαινεται πιο ειλικρινης και λιγοτερο επικινδυνος.

Παιδεια...

Μου κολλησε ενοψει 17 Νοεμβριου...



Απο τις μερες του Χατζιδακι στο ραδιοφωνο και το cd Transformations του Κ.Βητα με πειραγμενα κομματια του Χατζιδακι.



Αυτο το mix ειναι δικια μου εφευρεση, μιξη. Με το Ευδοκια απο Στερεο Νοβα, το τραγουδι απο Transformations και το Robots απο Dousk

Μεσα απο σκεψεις αλλων

...Autism has a performative component, as known by every parent who struggled to meet the criteria for government and educational services for the child. For the social services agent, I must stress (and even exaggerate) Kamal's maladaptive behaviours. For his teachers, I stress Kamal's high intellect in order to avoid having him labeled as "mentally retarded". For his peers, Kamal performs "normality" in the context of the school playground by stifling his odd interests and masking social awkwardness in order to "fit in" with the other children. For those parents with whom I have shared the "secret" of Kamal, I carefully engineer their interpetation of his diagnosis to ensure that "understanding" for his oddities without engendering their alienation. Although there is a biological aspect to this condition named autism, the social factors involved in its identifacation, representation, interpration, remediation, and performance are the most important factors in the determination of what it means to be autistic, for individuals, for families and for society.

απο το βιβλιο μιας μαμας. "Constructing Autism:Unravelling the 'Truth' and Understanding the Social" της Nadesan (2005).