Μια βολτα στο Σουνιο

Αρχες Νοεμβριου

Πριν παω για δουλεια το απογευμα ειχα να βγω το πρωι για καφε με μια φιλη που δεν ηταν στα καλυτερα της. Οταν μιλησαμε το πρωι, ειχε ηδη παρει την αποφαση να παει στο Σουνιο να ηρεμησει.

Με το λεωφορειο δεν ειναι οτι καλυτερο, ειδικα με την μεσημεριανη κινηση της Αθηνας, σχεδον 2 ωρες αλλα η διαδρομη ειδικα σε μια τετοια μερα με ηλιο και ζεστη και σιγουρα το τοπιο σε αποζημιωνει.

Η σκεψη για βολτα στο Σουνιο ειχε ερθει σε συζητηση με φιλους πριν ενα χρονο περιπου και ξανα οταν διαβασα το ποστ του ΚιτσουΜιτσου.

Μετά το τέλος των Περσικών πολέμων, στα χρόνια πια του Περικλή, αποφασίστηκε η ανέγερση του Παρθενώνα, του οποίου οι εργασίες ξεκίνησαν το 447 και τέλειωσαν το 438. Ενώ λοιπόν ήδη κτιζόταν ο Παρθενώνας, ξεκίνησε και η ανέγερση του ναού του Ποσειδώνα, το 444 π.Χ. Σε τέσσερα μόλις χρόνια, το 440 π.Χ. ο ναός ήταν έτοιμος. Αν και δεν ξέρουμε τον αρχιτέκτονα πρέπει να είναι ο ίδιος που έκτισε και το Ηφαιστείο (το γνωστό Θησείο) στην Αθήνα.

Ο Ναος του Ποσειδωνα ειναι γνωστος και απο εναν μυθο της ελληνικης μυθολογιας. Πιο συγκεκριμένα οι Αθηναίοι που εως τότε είτω υπόδουλοι εις τον Μίνωα και ήταν αναγκασμένοι κάθε χρόνο να στέλνουν 7 ανθρώπους στον Μινόταυρο ώς θυσία έστειλαν μια αποστολή με ηγέτη τον Θησέα να τον σκοτώσει. Ο Βασιλεύες Αιγέας τους είχε δώσει την εντολή όταν επιστρέφουν εαν φέρουν την αποστολή εις πέρα να σηκώσουν λευκά πανιά και αν όχι να υψώσουν τα μαύρα με τα οποία και είχα αναχωρήσει. Πάνω στην χαρά τους που κατάφεραν να φονεύσουν τον Μινόταυρο ξέχασαν να εναλάξουν τα πανιά και έτσι βλέποντας ο Βασιλιάς τα μαύρα πανιά απελπίστηκε που για άλλη μια φορά δεν κατάφερε να απελευθερώσει την Αθήνα επίδηξε εις το κενό απο τον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο και τιμής ενεκεν ονομάστηκε και το πέλαγος κατα το όνομα του.

Μειναμε μεχρι την δυση και τρεχαμε να προλαβουμε να βγουμε πριν κλεισουν οι πορτες αφου κατηφορισαμε προς στον βραχο δεξια οπως κοιτα την θαλασσα. που εναι ενα μερος με αρκετο γρασιδι. Μου εκανε τρομερη εντυπωση το ποσες περιδικες ειχε και θυμηθυκα λιγο τα φοιτητικα μου χρονια της Σκωτιας.

Ο ναος του Ποσειδωνα απο διαφορετικες οπτικες γωνιες και σε διαφορετικες ωρες της μερας.








 Οι περίφημες πέρδικες
Δυο φωτογραφιες που μου αρεσουν πολυ με πουλια γυρω γυρω απο το ναο.

Καποιες φωτογραφιες με την θεα γυρω γυρω απο τον  ναο






Κατι που μου αρεσε γιατι δειχνει την διαχρονικοτητα, αν και καποιοι θα το θεωρησουν δικαια ασεβεια στο μνημειο, σκαλισμενα ονοματα χρονολογιες και μερος καταγωγης ανθρωπων που υποθετω περασαν απο δω σε ανασκαφες.
Duff Kerrigan, North Shields 1895
το North Shields ειναι κοντα σε Newcastle και Sunderland Οποτε νοιωθω μια ιδιαιτερη συγκινηση!

W.S. Wallace, Dundee, 1890
και μιας και μιλαμε για Σκωτια ακομα μια συγκινηση! :)
Το ηλιοβασιλεμα...

3 comments:

KitsosMitsos said...

Το προχώρησες ένα βήμα πιο πέρα!
Και μου άρεσε αυτό ;-)

Roadartist said...

Είναι οπωσδήποτε μαγικό μέρος!
Θέλω και εγώ να πάω μια βόλτα εκεί σύντομα.. έχω καιρό να το κάνω..

aeriko said...

@Κitsosmitsos
Ναι!!! και το επομενο ειναι να περπατησεις προς τα κατω και να κανεις βουτια στην θαλασσα.
Τελεια παρεα που ξεχασα που να γραψω εκτος απο την κανονικη, ηταν και ενα λιτρο καφε (σε καποια απο τις φωτο φαινεται και ορθιο το θερμος) καθως και βιβλια που τα διαβαζαμε ξαπλωμενοι στα γρασιδια.

Roadartist
Θα πρεπει να ειναι ωραια και με συννεφια και βαρυ καιρο.

Να πας να πας σε απελευθερωνει απο το αγχος και τις σκοτουρες!