Και μπουμ!

με χτυπησε...


Εχουν περασει 3μιση μηνες που γυρισα και σημερα μιλουσα με ενα συναδελφο λογω και των γιορτων, για τις διακοπες και το τι γινεται στην πρωην δουλεια μου.

Για το πως ειναι στο Σαντερλαντ και στην παλια μου δουλεια. Φταιει και οτι πρεπει να γυρισω αυριο στην Αθηνα για δουλεια.

Λες να εκανα λαθος που γυρισα?
Πριν εικοσι μερες εγραψα -οχι εδω- οτι ειμαι σιγουρος πλεον που γυρισα και πλεον αυτο.


Ουφ...

2 comments:

Σοφία said...

Από τη στιγμή που δεν μπορείς να είσαι σε δύο μέρη ταυτόχρονα, καλύτερα να μην σκέφτεσαι πιθανά λάθη. Αν εκεί που είσαι δεν περνάς καλά, το δρόμο για να επιστρέψεις τον ξέρεις. Οι πόρτες της ζωής κλείνουν αλλά δεν κλειδώνουν, αυτό να θυμάσαι πάντα. Καλή συνέχεια!

aeriko said...

Την σκεψη να φυγω την εκανα και οταν αλλαξει και κατι στην ζωη μου, πριν απο 2 μηνες. Το κατι που με εκανε να γυρισω.

Μου ηταν πολυ γρηγορο να κλεισω-ανοιξω πορτες στον εναμιση μηνα και σιγουρο ακομα και στον ενα χρονο που θα ειναι στο καλοκαιρι.

Αλλα οι αλλαγες ειναι τεραστιες. Αθηνα, Ελλαδα...