Οταν το βρηκα πριν λιγο καιρο, νομιζα οτι ανακαλυψα την Αμερικη. Τελικα εχει κυκλοφορησει εδω και καιρο και αργοτερα βρηκα οτι ειχα διαβασει για αυτο στο blog του Παραμυθα. Το εχει σκηνοθετησει ο Κωνσταντινος Πιλαβιος (γιος του παραμυθα) και το σεναριο ειναι και των δυο.
part 1...Στο μνημείο για το τείχος.
Ελληνικες υπογραφες...
Γυρισμος στο hostel για μια ωρα υπνο. Καφες και φαγητο με μια φιλη και μετα στους Oasis.
Σκεψεις, Ηχοι
Δεν κατατασω την συναυλια κατα ποσο μου αρεσει. Κυριως γιατι ειχε απιστευτη ζεστη οσο ειμασταν μπροστα και ενιωθα δυσφορια και οταν πηγαμε πισω για να πιουμε και κατι ηταν δροσερα αλλα και λιγο ξενερωτα. Πάραυτα οτι ακουσα ζωντανα καποια τραγουδια με τα οποια μεγαλωσα δεν συγκρινεται με τιποτα.
Και βιντεο απο την συναυλια
Σκεψεις
Δεν ειχα πολυ χρονο να δω την πολη αλλα μακαρι να μπορεσω να παω συντομα ξανα. Ελπιζω στους επομενους μηνες οσο εχω ακομα παρεα εκει.
Επιστροφη στο hostel, η πρωτη φορα μετα απο μηνες που κοιμηθηκα στις 12:30
Πρωινο ξυπνημα με τα απομειναρια της προηγουμενης βραδυας.
Το ταξιδι συνεχιζεται
Στις 8 το πρωι απογειωση για Αμστερνταμ και συνεχεια σε Πραγα συνεχεια ενος ταξιδιου απο Αθηνα - Βαρκελωνη - Βαλενθια - Γραναδα - Μπιλμπαο - Λισσαβωνα - Βερολινο...
Ακριβως 24 ωρες στο Βερολινο. 24 hour people...Στις 9 το πρωι απογειωση για Εδιμβουργο.
Europe is our playground
Προσγειωση στο Εδιμβουργο. Ενα ιχνος χιονιου στον αερα. Καθυστερηση λογω πολυκοσμιας στον ελεγχο διαβατηριων για 15 λεπτα. Με το που βγαινω τηλεφωνο. "Θα βρεθουμε?" "Μεσημεριανο στις 1. Ραντεβου στην Haymarket". O δευτερος σταθμος τρενου στην πολη. Απο την μερια ο δρομος για το αεροδρομιο, διπλα ο δρομος για την παλια μου γειτονια και το πανεπιστημιο μου απο την αλλη ο δρομος για την παλια πολη, δεξια ο δρομος για το κεντρο και στο κεντρο to Heart of Midlothian F.C. War Memorial. Ξεφυγα αλλα παντα αυτο το σημειο μου κανει σε πυλη της πολης.
Ενω μιλαω εχω βγει στις αναχωρησεις. Κοιταω εξω και ξεφευγει μια κραυγη. Ολα ειναι ασπρα πλεον. Λεωφορειο για το κεντρο και το χιονι πυκνωνει.
Φτανωντας στο Βερολινο νομιζα οτι προσγειωθηκα σε εναν κουραμπιε. Τωρα φαινοτανε οτι προχωρουσαμε σε μια σακουλα με αχνη ζαχαρη.
Εμεινα οχτω χρονια εδω αλλα ηταν ελαχιστες οι φορες που ειδα την πολη στα λευκα.
Τηλεφωνο στις (πρωην) τελευταιες των Μοικανων (...εκει επρεπε να ειστε...) οτι η πολη ειναι στα ασπρα και παιρνωντας παραγγελια για φωτογραφιες (οχι οτι δεν θα το εκανα).
Επρεπε να ζεσταθω και να βγαλω προγραμμα βολτας.
Πρωτη σταση στα Starbucks με θεα το καστρο
Caramel Macchiato, λιγο διαβασμα του Μονολογκ και βολτα.
Βγαινοντας απο τα Starbucks ξανα.
Περπατωντας στους Princess Gardens. Ειναι το παρκο κατω απο το καστρο και η πλευρα του κεντρικοτερου δρομου (Princess Street)
μετα για μεσημεριανο και καφε το επομενο κομματι της βολτας ηταν τα Meadows. Ενα τεραστιο παρκο στην ακρη της παλιας πολης.
Επιστροφη για ενα καφε σε αγαπημενο μερος και τελειωμα του Μονολογκ και επιστροφη στο σταθμο και στο Sunderland
Απο τις ταινιες που εχω δει το τελευταιο καιρο και αξιζουν. Αρκετα ωστε να ξεπερασω την απεχθεια για τα σινεμα.
Slumdog Millionaire του Danny Boyle (Trainspotting, Shallow Grave, The Beach, 28 Days Later). Πηγα και την ειδα την προηγουμενη βδομαδα με καποιους μαθητες. Την ειχανε διαλεξει αυτοι και στο ακουσμα Ινδιας και Bolywood δεν ενθουσιαστικα. Αλλα αξιζει ομως. Για την ζωη στην Ινδια, την ατμοσφαιρα της ταινιας που χωρις να ξερεις το γιατι σε καθηλωνει.
Το τραγουδι στο βιντεο ακουγεται και στην ταινια. Remix στο Paper Planes της Μ.Ι.Α. απο DFA. Axxxx και αυτη εκτελεση μου μυριζει καλοκαιρι...
Εικονες
...ξανα το ποσο ωραιο ειναι το Εδιμβουργο. Εφτασα βραδυ, με υποδεχτηκε η deadendmind, μερικες μπυρες στο Brass Monkey με το τελειο δωματιο στο βαθος οπου μπορεις να ξαπλωσεις, να βγαλεις παπουτσια και να ηρεμησεις.
Λιγο (που λεει ο λογος λιγο) να γεμισω το στομαχακι μου πριν παω στο αεροδρομιο με σταση στο Kebab Mahal
Στις 3 το πρωι στο αεροδρομιο για ενα γρηγορο υπνο αλλα βασικα για το check in για Βερολινο. Λιγο πριν μπω στο σιδερενιο πουλι. 
.
Προσγειωση στο Βερολινο στις 9 το πρωι. Κατευθειαν με το τρενο στο Warschauer Straße και απο κει με παρελαβαν και πηγαμε στο hostel. Αχχχχ το hostel. Εχω πει οτι αγαπημενα λουλουδια ειναι τα ηλιολουλουδα. Χωρις να το εχω κλεισει εγω...αυτο ειναι το hostel...
:D :D :D :D :D :D :D 
πρωινο...
και κατευθειαν για βολτα.
Τωρα ο αφελης αναγνωστης θα περιμενει να του πω τι ειδα...Αν εξαιρεσει κανεις το Εβραικο μνημειο του ολοκαυτωματος, την πυλη του Βραδεμβουργου και το τειχος...δεν εχω ιδεα. Δεν κοιταξα, οδηγο ή κατι αλλο απλα ηθελα να περπατησω στην πολη.
Διάλειμμα για να πω οτι ειχε χιονισει πριν μερικες βδομαδες και ειχε κρατησει παγο κατω. Αυτο εκανε τις βολτες δυσκολες ειδικα αν προσπαθεις να πας απο τον παγο και να μην πεσεις ταυτοχρονα, δεν πεσαμε τελικα!.
Διαλλειμα για περτικαλαδα...wait for part 2
Μεσα στο σαββατοκυριακο επεσε στα χερια μου η συναυλια των U2 στην Θεσσαλονικη.
Probably the best concert I have ever been.
Ενα μικρο κολλημα με U2 αυτες τις μερες.
Even better than the real thing απο το live στην Θεσσαλονικη.
Μια διασκευη στο Paint it black των Stones (απο το single του Who's Gonna Ride Your Wild Horses)
και απο το single του If God Will Send His Angels το Slow Dancing.
και το Two shots of happy one shot of sad .
Υπαρχουν ανθρωποι που εχω γνωρισει απο δω. Με αλλους περισσοτερο και με αλλους λιγοτερο. Καποιοι απο αυτους εχουν την συνηθεια να ποσταρουν καθε μερα σε καποια συγκεκριμενη ωρα, συνηθως πρωι πρωι ή βραδυ. Αυτη η συνηθεια να βλεπω ποστ τους την συγκεκριμενη στιγμη γινεται τοσο εντονη που ταραζονται οι ισορροπιες μου. Πριν παω για υπνο ή οταν ξυπναω το πρωι και δεν διαβαζω ποστ τους. Αλλα το κυριοτερο σκεφτομαι... "Λες να τους ετυχε κατι?"
Μία από τις παραλίες της νήσου Χάμιλτον που θα υποχρεούται να επισκέπτεται ο νέος επιστάτης
ΖΗΤΕΙΤΑΙ επιστάτης για ένα τροπικό νησί ανοιχτά του Κουίνσλαντ της Αυστραλίας, στο Μεγάλο Κοραλλιογενές Φράγμα. Θα εργάζεται μόλις 12 ώρες τον μήνα, θα μένει σε μία βίλα τριών δωματίων με πισίνα και θέα στο στενό που διαπλέουν οι μεγάπτερες φάλαινες κάθε Σεπτέμβριο και θα παίρνει μισθό 103.000 ευρώ το εξάμηνο (πάνω από 17.000 ευρώ τον μήνα)... Ακούγεται σαν να είναι η καλύτερη δουλειά στον κόσμο; Η υπηρεσία Τουρισμού της Κουινσλάνδης πάντως έτσι τη διαφημίζει στα πέρατα της Γης. «Ψάχνουμε κάποιον να λέει τις ιστορίες του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Φράγματος και σκεφτήκαμε μία, κατά την άποψή μας, ονειρική δουλειά. Χρειαζόμαστε έναν ιδιαίτερο άνθρωπο. Θα είναι πολύ απασχολημένος με το να περνάει ωραία», δήλωσε ο Άντονι Χέις, διευθύνων σύμβουλος της υπηρεσίας. Οι υπεύθυνοι θέλουν να προσελκύσουν περισσότερους τουρίστες στα 600 και πλέον νησάκια που μπορεί να επισκεφθεί κανείς στο Μεγάλο Κοραλλιογενές Φράγμα. Σκέφτηκαν λοιπόν να προσλάβουν- δίνοντας στο θέμα όσο το δυνατόν περισσότερη δημοσιότητα- έναν «επιστάτη» για το νησί Χάμιλτον, το μεγαλύτερο κατοικημένο νησί της περιοχής, ο οποίος θα αναλάβει να μεταφέρει κάθε 15 ημέρες στον υπόλοιπο κόσμο, μέσα από ένα blog, ένα φωτογραφικό ημερολόγιο και ενημερωμένα βιντεάκια, εικόνες και εμπειρίες που θα συλλέγει στο Μεγάλο Κοραλλιογενές Φράγμα, το μεγαλύτερο σύστημα κοραλλιογενών υφάλων του κόσμου, με περισσότερα από 2.000 διαφορετικά είδη ψαριών.
Ο υποψήφιος θα πρέπει να γνωρίζει αγγλικά, να έχει «επικοινωνιακό ταλέντο», «αγάπη για την περιπέτεια» και «πάθος με το περιβάλλον»· θα πρέπει επίσης να γνωρίζει και να του αρέσει το κολύμπι, οι καταδύσεις και η ιστιοπλοΐα. Όσοι πιστοί, μπορείτε να υποβάλετε έως τις 22 Φεβρουαρίου στην ιστοσελίδα islandreefjob. com ένα βιντεάκι μέγιστης διάρκειας 60 δευτερολέπτων εξηγώντας γιατί αξίζετε αυτήν τη θέση. Τον Μάιο, οι δέκα φιναλίστ καθώς και ένα αουτσάιντερ, που θα έχει ψηφιστεί από τους επισκέπτες του site, θα προσκληθούν στο νησί για την τελική, τετραήμερη διαδικασία επιλογής. Ο τυχερός που θα κερδίσει πιάνει δουλειά στον παράδεισο την 1η Ιουλίου.
