Δίλημμα...

Απο την πρωτη μερα που αποφασισα να κανω το blog ειχα εναν ενδοιασμο για το σε ποσους και ποιους θα πω για την υπαρξη του. Δεν ειναι κατι φοβερο και τρομακτικο, το να το πω αλλα και το blog βεβαιως βεβαιως, αλλα οσο να 'ναι εκτειθεσαι. Τουλαχιστον ετσι νομιζω.

Νομιζω-πανε και σχεδον εξι μηνες-το ειχα πει σε 4-5 φιλους για να μου πουνε πως τους φαινεται, αλλα δεν νομιζω οτι το κοιτανε πλεον. Εκτος απο μια φιλη:)

To blog βεβαια το εχω κανει για μενα για να γραφω για αγαπημενους ηχους και εικονες και για να βαζω σε σειρα τις σκεψεις μου και επειδη συνηθως μενω μακρια απο ολους, οσοι το ξερουν να διαβαζουν εδω καποια νεα μου.

Το blog ξεκινησε μετα την επιστροφη μου απο την τελευταια μου επισκεψη στο εδιμβουργο και εκει σε 15 φορτισμενες συναισθηματικα μερες, αρχισα να γραφω για πρωτη φορα σε μπλοκακι και να νοιωθω καλυτερα, για πρωτη φορα εβαζα σε σειρα τις σκεψεις μου. Αυτος ειναι και ο γενικος σκοπος του σαν ημερολογιο.

Πριν μερικες μερες, αλλα και παλιοτερα, διαβασα στον hopkins οτι ειχε παρομοιο προβληματισμο. Ισως με αφορμη αυτο το δικο του post αλλα και περισσοτερο για να μου φυγει ενα βαρος ειμαι σε φαση να πω οτι υπαρχει. Ετσι και αλλιως ειναι κομματι της ζωης μου, αφου αφιερωνω ενα κομματι της ημερας σε αυτο και δεν μπορω να σκεφτομαι καποιες φορες τι θα πω σε καποιον και φανει οτι ισως υπαρχει κατι τετοιο. Μαλλο την αρχη την εκανα χθες στελνοντας ενα μαιλ σε μια φιλη για να δει τα βιντεακια του Θηβαιου.

Δεν ξερω αν με δυσκολευει να γραφω στο μελλον καποια πραγματα αφου θα ειμαι πιο σιγουρος οτι καποιοι φιλοι το διαβαζουν, αν και θελω να πιστευω πως οχι καθως προτιμω να λεω καποια πραγματα απο το να τα γραφω...

Καλο ξημερωμα...sunday morning...