Χωρις νοημα

Χωρις νοημα...κατι καινουργιο...ε?

Μπερδεμενςς...κατι καινουργιο...ε?

Ενα μαιλ την Παρασκευη, που εφερε ενα χαμογελο.

Απο μια μαμα, για την συναντηση με τον γιο της σε εναν λογοπεδικο. Μου ηρθε στο μυαλο η συναντηση μαζι του πριν 4 χρονια. Καθυστερημενος εγω οπως παντα και κατακοκκινος απο ντροπη. Τον ειχα παρει να βρεθουμε για να με "σωσει". Ειχε αρχισει να περναει η θητεια και εγω ακομα δεν ηξερα τι ηθελα να κανω. Ειχαμε γνωριστει σε ενα συνεδριο στην Αθηνα, σε μια παρατηρηση του Αλκη στην θεσσαλονικη, σε τσιπουρα στην Λαρισα. Καποιο απο αυτα και ολα αυτα μαζι.

Τοτε με ειχε ονομασει (εμενα και φιλους που πηγαιναμε κατασκηνωση), αποτυχημενοι επαγγελματιες που βρισκουν διεξοδο στην Ειδικη Αγωγη. Πολιτικοι Μηχανικοι και Αρχιτεκτονες οι περισσοτεροι. Μου ειχε προτεινει πολλα ενδιαφεροντα πραγματα να κανω τοτε, και δεν ακολουθησα τιποτα. Αν και δεν μετανιωνω που δεν τον ακουσα, με εκανε να σκεφτω καλυτερα που ηθελα να παω.

Πηρα και ακομα ενα μαιλ. Απο μια κοπελα που μου περιεγραψε το πως μεγαλωσε με την αδερφη της (η οποια εχει αυτισμο). Με εβαλε σε σκεψεις, για μενα, τον αδερφο μου και το πως τον/μας αντιμετωπισε η κοινωνια και οι φιλοι.

Ισως να φταει και το οτι ο αδερφος μου την Πεμπτη το βραδυ μπηκε στο νοσοκομειο και παραμενει εκει. Ειλικρινα δεν ξερω τι ειναι καλυτερα, να μην εχεις ιδεα ή απο μιλια μακρια να σκεφτεσαι πως ειναι δεμενος με ιμαντες χειροποδαρα στα καγκελα του κρεββατιου του. Ακομα και αν ξερεις οτι ειναι για καλο. Ποσο τραγικο ειναι να ξυπνας ναρκωμενος και δεμενος και να μην μπορει να σου εξηγησει κανεις γιατι εισαι ετσι. Να εχεις να φας μερες. να βλεπεις τον αδερφο σου μετα απο 6 μηνες και η στερεοτυπια να εχει χτυπησει κοκκινο, που αμφιβαλλω αν καταλαβε οτι βρεθηκαμε. Μαλλον περισσοτερο τον μπερδεψε. Ποτε θα μαθω να μην ακουω τους αλλους?

Ποσο μ@λ@κες ειναι καποιοι που δεν σκεφτονται τα ατομα που υπηρετουν αλλα το πως θα φανουν προς τα εξω?