Μεγαλη βδομαδα

Εμοιαζε με την μεγαλυτερη βδομαδα της ζωης μου. Η βδομαδα πριν της διακοπες.
Σαββατο δουλεια για να καλυψω καποιες βαρδιες σε εναν ξενωνα της εταιριας, με πολλα χλμ περπατηματος γιατι επρεπε να κανω ψωνια με εναν μαθητη μου για τις εκδρομες στο βουνο.
Κυριακη (που νομιζα οτι ηταν Σαββατο), επειδη ηταν η πρωτη μερα χωρις δουλεια. Car boot sale. Χωραφια που με ενα συμβολικο ποσο των 5 λιρων, μπαινεις με το φορτηγο/αυτοκινητο σου και απλωνεις την πραματεια σου και το χωραφι μετατρεπεται σε ενα απεραντο παζαρι. Μου θυμισε Μοναστηρακι και τα στοκαδικα στον Βαρδαρη. Τωρα που το σκεφτομαι επρεπα να ειχα βγαλει φωτογραφια το χωρο αλλα προτιμησα αφου κανω την βολτα στο παζαρι να κανω μια βολτα στο χωρο τριγυρω, με τετοια θεα
το μονο που μπορουσα ηταν να καθισω στην ακρη του γκρεμου και να ακουω το κυμα να σκαει και τα παιδια να παιζουν με τα σκυλια τους. Πρωτη φορα που πετυχαινω την θαλασσα στο ελαχιστο της (μεγιστη αμπωτη) και φαινεται τελεια, ειναι και η πρωτη φορα που ειχε τοσο κοσμο. Beautiful.

Δευτερα δουλεια 9 με 9, Lakes (Lake District)και η Ullswater.
Δυστυχως εμεινα με εναν μαθητη που δεν ηθελε να κανει τον περιπατο μας. Τον ειχε υποσχεθει στον παππου του αν και δεν ηθελε να τον κανει και με την σκεψη του τι ειχε να περπατησει, παραιτηθηκε. Την Πεμπτη που ειχαμε γενικο meeting, ειχαμε πει οτι εχει αρχισει να εχει και αλλα προβληματα, ψυχολογικα και αυτοπεποιθεσης και περιμεναμε να δουμε πως θα αποφασισουν να τον βοηθησουμε.
Στον περιπατο ηταν η πρωτη φορα που φοβηθηκα μετα απο πολυ καιρο. Πριν ακομα αποφασισουμε οτι θα περπατησουμε λιγο και μετα θα γυρνουσαμε και ενω τον πιεζαμε εγω και ο Howard να προχωρησει και του λεγανε και απο πιο ψηλα (ειχανε προχωρησει) οι υπολοιποι οτι μπορει να κανει τον περιπατο και ειμασταν σε ενα μονοπατι με 1 μετρο πλατος και απο κατω μια πλαγια 30-40 μετρων, ο μαθητης αρχισε να μιλαει σε κατι χορτα, να τους λεει να μην τον κοιτανε και κρατωντας το μπαστουνι της πεζοποριας, να τα χτυπαει με μανια στριφογυριζωντας το στον αερα με ορμη. Σε καποιες τετοιες περιπτωσεις ειναι που μου ερχεται στο μυαλο ποσο χαιρομαι σε κατασκηνωσεις οταν συνεργαζομαι καλα με καποιον και ενω πρεπει να επικοινωνησεις και να συννενοηθεις δεν πρεπει να μιλησεις αλλα ταυτοχρονα να αποφασισεις σε δευτερα. Θυμηθυκα και ποσο δυσκολο ειναι να πρεπει να εχεις ενα απαθεστατο βλεμμα, χωρις φοβο, τρομο και αγωνια για να μην το καταλαβει ο αλλος και ποσο με επηρεαζει και στην προσωπικη μου ζωη που συχνα νοιωθω σαν τον Σταροβα στο Λαζοπουλο, χαλλλαρα!!! Κλεισιμο παρενθεσης. Να σκεφτομαι οτι θα φαω το μπαστουνι στο κεφαλι και θα γινω κατι σε scarface, τελικα του μιλησαμε και ηρεμησε.

Καποια στιγμη αργοτερα μας ειπε οτι πλεον εχει υψοφοβια. Πλεον γιατι περυσι ειχαμε ανεβει μαζι στην ψηλοτερη κορυφη και ηταν και ο μοναδικος μαθητης που ηθελε να ερθει. Κατεβηκαμε την πλαγια με τον μαθητη να κραταει εναν ιμαντα απο τον ορειβατικο του ενος απο μας και εμας να τον εχουμε sandwich για να εχει στηριξει αν στραβοπατησει. Το δευτερο ατομο, εγω συνηθως, ημουνα διπλα του σε οποια δυσκολα σημεια για στηριγμα και καποιες φορες στο πλαι ακροβατωντας για να μην κοιταει κατω τον γκρεμο. Αποτελεσμα, ο μαθητης αρτιμελης και εγω με εναν στραμπουληγμενο αστραγαλο που με ενοχλει ακομα σχεδον ενα μηνα μετα.

Τα θετικα ηταν η θεα. Η' ανοθεα, αυτη ειναι πινακιδα αυτοκινητου που βρηκα εκει, το θεωρω μεγαλη συμπτωση για να ειναι τυχαιο, οτι διαβαζεται ανω θεα και ηταν και στο βουνο.



και το οτι φαγαμε σε pub.



Ξεχασα οτι τον πεισαμε να περπατησει λιγο, λεγωντας του οτι να ανεβουμε μεχρι ενα πλατωμα να βρουμε τους αλλους και να κανουμε τις αλλαγες στον σακους (νερα, φαρμακα, τροφιμα, πρωτες βοηθειες κλπ) και να κατεβουμε να παρουμε το βαν και να περιμενουμε τους υπολοιπους. Η θεα παρεμεινε φανταστικη και απο κατω.




Η μερα τελειωσε με ενα σκασμενο λαστιχο στο κολλεγιο και αλλαγη...

Για διαλλειμα.... Πως θα σας φαινοτανε να κατεβαινατε απο μια εκδρομη απο το βουνο και μεγαλη βολτα και να συναντουσατε 3 νεαρους να συζητανε.
"Ειμαι σιγουρος οτι τους εχουν δολοφονησει. Γιατι να μην φυγουμε? Ποιος ο λογος να τους περιμενουμε αφου δεν θα βρουμε τα πτωματα. Θελω να γυρισω πισω και δεν με νοιαζει για τους αλλους."
Αυτα ακουγανε μια μητερα και οι δυο κορες της περνωντας απο μπροστα μας και ενω περιμεναμε τους υπολοιπους οι οποιοι ειχανε αργησει. Τι θα σκεφτηκανε?


Ο ιδιος μαθητης ενω την επομενη γυρνουσαμε απο το κολυμβητηριο.
Ειχαμε μιλησει λιγο πιο πριν, για το πως ολοι μας με την αλλαγη του εκπαιδευτικου προγραμματος εχουμε χασει βαρος και ειμαστε πιο γυμνασμενοι και καλυτερα απο υγεια. Επισης οτι πρεπει να προσεχουμε τι τρωμε. Ολοι αυτη η συζητηση εγινε γιατι ειναι αρκετα υπερβαρος, οι γονεις του, του λενε οτι θα μπορει να βρει μια δουλεια που να μην κουραζεται, που δεν θα χρειαζεται να φοραει στολη (το μισει) και που μπορει ακομα να γινει θελει ηθοποιος ή τραγουδιστης. Αν τον ρωτησει καποιος τι θελει να γινει, η απαντηση ειναι δισεκατομμυριουχος, αυτος ειναι και ο λογος που θελει να γινει τραγουδιστης ή ηθοποιος. Οποτε εκει που προχωρουσαμε με ρωτησε
- "Αφου πρεπει να χασω βαρος, γιατι μου ειπες να μου παρεις παγωτο?"
- "Ποιος εγω?"
- Ναι, μου ειπες "θελω ενα" και "θελεις και συ ενα?"

Δεν ειχαμε μιλησει για 2-3 λεπτα πριν απο αυτο, και ξερωντας τι εχω πει το φανταστηκε.

Μετα αρχισε να με ρωταει για τα "απαγορευμενα". Του αρεσει να μιλαει για θανατους και καταχρησεις απο αλκοολ και ναρκωτικα. Του φαινεται ενας φανταχτερος κοσμος και ετσι συνδεεται και το να θελει να γινει ηθοποιος και τραγουδιστης. Εχει μια ιδιαιτερη συμπαθεια στον Heath Ledger (πεθανε απο χαπια και αλκοολ αν θυμαμαι) κ Oliver Reed (πεθανε απο αλκοολ). Προσπαθουσα να το κανω να συζητησουμε κατι αλλο αλλα ματαια και στο τελος του ειπα οτι αν συνεχισει θα τον αγνοησω οποτε για 10 λεπτα με σκουντουσε στον ωμο κ ελεγε το ονομα μου συνεχεια και εγω αρχισα να φτανω στα ορια μου. Το αποκορυφωμα της μερας ηταν που ενας συναδελφος του εδωσε την βιογραφια του Hitler (εχει και ενα κολλημα με τον Valkirie).

Τεταρτη εκδηλωση για τους γονεις, και αυτο ειναι το πιο αμηχανο μου, να πρεπει να φαινομαι καπως για τους γονεις. Συνηθως πιστευω οτι κανω καλα την δουλεια μου αλλα και απο την μητερα μου σε σχεση με τον αδερφο μου ξερω οτι οι γονεις εχουν πολλες φορες παραλογες απαιτησεις. Ειχαμε και λιγο προσωπικο την συγκεκριμενη φορα οποτε πολυς πανικος και τρεξιμο. Το βραδυ ετοιμασιες για διακοπες και σε mode διακοπων πλεον, το ιδιο και την Πεμπτη. Παρασκευη με την μιση μερα με αδεια, ημουνα ηδη αλλου. Κολυμβηση για να τελειωσει η μερα, πισω στο κολλεγιο και Κ Α Λ Ε Σ Δ Ι Α Κ Ο Π Ε Σ ! ! ! ! ! ! ! !