Πέτρινα πλοία

 Την Μαρία την γνώρισα από δω, δεν θυμάμαι πώς και γιατί. Είχε ένα blog και αυτή, δυστυχώς κατεβασμένο πλέον. Λίγο το εξαιρετικό χιούμορ της, οι μουσικές της επιλογές (που οδήγησαν στις πρώτες μου εκπομπές στις Chimeres με κοινές εκπομπές, η Μαρία συνέχισε στον Pop-Lie και σε κοινά μουσικά post αφιερώματα στα blog μας), τα εύστοχα σχόλια και η αγάπη της για γάτες και ninja, μας οδήγησαν να γνωριστούμε και από κοντά.

Όταν είχε βγει το Rewind, το πρώτο της βιβλίο το διάβασα σε καλοκαιρινές διακοπές και μου είχε φανεί βαρύ. Χειμωνιάτικο, αν και μου άρεσε το γράψιμο της. Φέτος κάτι με τράβηξε να πάρω το 4ο βιβλίο της. Τα πέτρινα πλοία. Με ενδοιασμούς από το προηγούμενο, κατά πόσο είναι "καλοκαιρινό" με είχε τρομάξει λίγο η περίληψη για την εποχικότητα του.

"Σε κάποιους τόπους, οι άνθρωποι έστηναν γύρω από τους τάφους πέτρες σε σχήμα καραβιού, πέτρινα πλοία για να πάνε τους νεκρούς στον άλλο κόσμο. Για τους ζωντανούς, τα πλοία αυτά γίνονταν τόποι συνάντησης και τελετουργίας. Τα διηγήματα αυτής της συλλογής, δεκαπέντε ιστορίες για νησιά κυριολεκτικά ή μεταφορικά, σε θάλασσες πραγματικές ή φανταστικές, είναι πέτρινα πλοία με τον τρόπο τους: αφηγήσεις για ανθρώπους και τόπους που χάνονται, για τα ίχνη τους που κάποτε σβήνουν, και για όσους μένουν πίσω να θυμούνται."

Μιλάει για τάφους, για ανθρώπους που χάνονται (μεταφορικά και πραγματικά) αλλά όπως είπα κάτι με τράβηξε. Τελικά είναι ένα βιβλίο με υπέροχα κείμενα, σκηνικά που δημιουργεί το βιβλίο και βάζει το μυαλό σου που είναι εξωπραγματικά. Που αναρωτιόμουν πώς μπορεί να τα δημιουργεί ένα μυαλό αυτά. Βιβλίο άκρως καλοκαιρινό γιατί σε ταξιδεύει.

Ενώ διάβαζα μου έγινε η απόλυτη σύνδεση στο μυαλό, σαν να να είναι ένα μέρος μιας τριλογίας (ή τετραλογίας). Πρώτο κομμάτι της είναι το βιβλίο "Θαλασσινές ιστορίες 16ος - 19ος αιώνας", κείμενα κυρίως από Αμερικανούς συγγραφείς όπου περιγράφουν το δουλεμπόριο, τα εξερευνητικά ταξίδια στον Ειρηνικό και την Ανταρκτική, τις ανταρσίες και τις ναυμαχίες, την φαλαινοθηρία, την κοινωνική ζωή στα θρυλικά υπερωκεάνια μεταξύ άλλων. Δεύτερο κομμάτι είναι το "Islands Beyond the Horizon: The Life of Twenty of the World's Most Remote Places" που είμαι σχεδόν σίγουρος ότι μου το είχε προτείνει η Μαρία. Περιγράφονται τα 20 πιο απομακρυσμένα νησιά σε όλη την γη. Η ιστορία τους και πληροφορίες για την χλωρίδα και την πανίδα τους. Μαγικοί κόσμοι για εμένα. Τέταρτο μέρος θα μπορούσε να ήταν το Θαλασσινές Ιστορίες 20ος αιώνας, το οποίο δεν έχω διαβάσει ακόμα.

Ξεκίνησα να γράφω το πόστ 30 Ιουλίου και σήμερα 15 Αυγούστο γύρισα από ένα "οχι απομωνομένο" νησί της Ελλάδας που σου δίνει απλόχερα την ομορφιά της φύσης και θα ακολουθήσει post.