th' anatelo...

Περίεργες σκέψεις, εκεί που ήθελα να γράψω για την χαρά της επιστροφής και του δρόμου...

Σκάει το μήνυμα χθες. Εκεί που πριν τρεις εβδομάδες λέγαμε για την καινούργια δουλειά, το καινούργιο μέρος, τα όμορφα και τα άσχημα του μέρους και τους καινούργιους συναδέλφους...

....

Ξαφνικά ένας συνάδελφος παθαίνει ανακοπή. Είναι αυτός ο ίδιος που αν και αρκετά μεγαλύτερος βρήκαν κώδικα επικοινωνίας γιατί είναι αυτός που ξέρει απίστευτα από μουσικές, και ήθελε η φίλη μου να τον είχε γνωρίσει χρόνια πριν και να τον ξέρει για πολλά χρόνια ακόμα. Κάθε φορά που μιλούσαν κατέγραφε πληροφορίες γιατί και αυτό το κεφάλι ποσό να απορροφήσει πια.

Και ξαφνικά όλα μάταια.

Και τώρα σκέφτομαι πόσο μάταια μπορούν να είναι όλα. Όπως έφυγε ο Βαγγελάκης πριν χρόνια. Το παράξενο συναίσθημα να ανοίγεις το κινητό το πρωί να βρίσκεις μήνυμα στον τηλεφωνητή από φίλους που έχεις καιρό να μιλήσεις κ να σου λένε ότι κάποιος έφυγε. Παρόμοιο συναίσθημα πανικού όταν γυρνάς στο γραφείο μετά από 15 λεπτά, και αν και είναι 9 το πρωί βλέπεις 3-4 κλήσεις από φίλους που δεν καλούν και συχνά και εκεί ξέρεις ότι κάποιος έπαθε κάτι. Παίρνεις τηλέφωνο περιμένοντας τα δυσάρεστα…
και όταν όλα φαίνονται μάταια, περιμένεις να ανατέλλεις πάλι

Εγώ θα φλέγομαι
θ' ανθίζω
θα γιορτάζω
θ' ανατέλλω

Το τραγούδι είναι το i wanna be your dog απο τους Villa 21, ένα παλιό, αρχές 80, ελληνικό συγκρότημα. Είναι διασκευή σε τραγούδι των Stooges.