Μιλώντας με φαντάσματα

Αν και έχω καιρό να βάλω κάτι, αυτό το κείμενο δημοσιεύτηκε στο 25 τεύχος απο τις Chimeres.

Ίσως είναι το κείμενο που πάντα ήθελα και πότε δεν έγραψα για το Εδιμβούργο...

Σάββατο μεσημέρι, μέσα Ιουνίου. Δεν είναι το πιο ευχάριστο ταξίδι στο τρένο για πέντε ώρες. Λονδίνο – Εδιμβούργο. Ας είναι καλά η τεχνολογία, γουίφι και μπρίζα για το laptop. Συνομιλία με φίλους και δήθεν φίλους, ταινία και μουσική για να περάσει η ώρα, μπύρες και πατατάκια το απαραίτητο συνοδευτικό. Λίγες ώρες που είχαν μείνει κενές αυτές τις μέρες, ταξίδι αστραπή να μιλήσω με τις μνήμες μου.

Πρώτη στάση βγαίνοντας από το Waverley και ανεβαίνοντας την Cockburn St 

στα αριστερά το «The Toddle In», το πιο γλυκό μυστικό, ένα μαγαζάκι μόνο γλυκά και ζαχαρωτά στα κλασσικά μεγάλα βάζα. Catherine Wheels και Chocolate Mini Eggs για τις ενδιάμεσες στάσεις, οι απαραίτητες αγορές.

 Για καφέ στο Southern Cross Cafe μετά την δεύτερη στάση στο Avalanche και στο FOPP μικρές θαυματουργές αγορές. Arab Strap, Teenage Fanclub, Belle & Sebastian και Crowded House, μουσικές για την επιστροφή. To Four Seasons In A Day των τελευταίων πρέπει να έχει γραφτεί για αυτό το μέρος. Συνάντηση με τον Neil. Νέα στα γρήγορα, δουλειά, ταξίδια, μουσικές, σχέσεις και αποστάσεις. 

Σε μια από τις ομορφότερες βραδιές της ζωής του, να παίξει μουσική στο Finnegan’s Wake, η κοπέλα του για βόλτα με έναν φίλο της και το “θα περάσω” του αφήσω ένα εξόγκωμα στο μέτωπο. Συμφωνήσαμε γρήγορα ότι μας θύμισε το «Our Mutual Friend» των Divine Comedy. 

Περπάτημα και καφέ στο Black Medicine ανεβαίνοντας την South Bridge. 

Με την ευχή στα ξαφνικά να πετύχω κάποιον. Dougie, Ceci, Holly και ο Ash εκεί στην βόλτα ή στο ρεπό τους. Δυστυχώς αν και τέτοια συνάντηση θα ήθελε pint να ρέουν αρκούμαστε σε μεγάλες κούπες καφέ. Στην κουβέντα του… πού είμαστε και πού είμαι, τι κάνουμε και τι κάνω (αλήθεια δεν ξέρω), αναφέρω την συζήτηση με τον Neil, το συμπέρασμα τους είναι ότι πρέπει να ακούς τον εαυτό σου (σε σχέση με ότι αν βλέπεις ότι κάτι θα πάει σκατά, λήξε το και μην σκέφτεσαι τι θα ακούς από τους άλλους) και ο Ash μου λέει κάτι του Burroughs "I don't care if people hate my guts; I assume most of them do. The important question is whether they are in a position to do anything about it."

Τελειώνοντας τον καφέ, βόλτα με τον Θάνο για λίγο περπάτημα. Nicolson Sq, Chapel St και μπροστά από το πανέμορφο τζαμί και απέναντι το Appleton Tower (μέρος για να ξεχάσουν οι κομπιουτεράδες και δεύτερο σπίτι τους), George Sq, στο νοσοκομείο και η μεγάλη κατηφόρα για τα Meadows και άραγμα στο γρασίδι. 

Συζήτηση για τις δουλειές, άγχος με το να έχεις τον κάθε βαρεμένο που θέλει να παίξει στοίχημα -και θα το παίξει- στα σκυλιά τελευταία στιγμή ώστε να βγει οριακά εκπρόθεσμο και αν χάσει να ζητήσει να το ακυρώσεις, αν κερδίσει να θέλει τα λεφτά που κέρδισε. Σε οποιαδήποτε περίπτωση να βρίζει να φύγεις από την χώρα. Κουβέντες για άλογα και σκυλιά που πέρα από τους Βρετανό-θρεμμένους μάλλον δεν έχουν καμία σχέση. Απόφαση για αλλαγή αντικειμένου για να αρχίσει να αναπνέει και πάλι. 

Η μπάντα με τα πνευστά που έκανε πρόβα και τα παιδιά να παίζουν cricket, το όμορφο soundtrack σε πολύωρη συζήτηση. Διακοπές, έρωτες, ο θεραπευτικός συνδυασμός των δύο και πως αλλάζεις αναθερμαίνοντας έναν παλιό ή έχοντας έναν καινούργιο.

Τελευταία βόλτα με Ναταλία στο Arthur Seat, ο ήλιος ακόμα είναι ψηλά. Τεράστιοι καφέδες σε θερμός από το Bar Ce Lona και βόλτα προς τα ανατολικά να ανεβούμε το βουνό, μία ώρα περπάτημα χωρίς κουβέντες. Καφές και τα γλυκά από το Toddle In να μας συνοδεύουν. Η θέα όλης της πόλης, από το αεροδρόμιο και τις γέφυρες μέχρι την θάλασσα είναι μαγευτική. Ζευγάρια και μεγάλες παρέες μας έχουν ακολουθήσει να δουν το ηλιοβασίλεμα. Σε λίγη ώρα πίσω μας και στον ορίζοντα θα φαίνεται πάλι να χαράζει. 

Συζήτηση για την αγαπημένη μας περιοχή, Stockbridge, τις συναντήσεις μετά την δουλεία και τα μαθήματα παρέα με 2-3 μπουκάλια Pinot Grigio στο Maison Bleue κάθε φορά. Μια τέλεια χαλαρωτική μέθοδο. Όχι για όλους όμως. Είναι παράξενο το συναίσθημα της ζήλειας. Σε κάνει να ξεπερνάς τα όρια και από την μία να κάνεις ακριβώς αυτά που δεν θέλεις να σου κάνουν, από την άλλη να μην κάνεις αυτά που θέλεις να σου κάνουν. Στις χειρότερες περιπτώσεις να κάνεις πράγματα από φόβο μην σου κάνουν το ίδιο, να προλάβεις… 

Με σχέδια για διακοπές στην Ελλάδα, η κατάβαση προς το hostel, ύπνος, ξεκούραση, τελευταίος πρωινός καφές από το Celestial Café και με το τρένο των 8 για επιστροφή στο Λονδίνο και το βράδυ πίσω Ελλάδα.   

mixtape: http://ge.tt/3padgoU?c

• Το Avalance μετακόμισε από την Cockburn St στην Grassmarket δύο χρόνια πριν, λόγω κρίσης το κατάστημα έκλεισε στις 6 Ιαν. 13.
• Το FOPP άνοιξε δεύτερο κατάστημα στην καινούρια πόλη, επίσης λόγω κρίσης πουλήθηκε στα HMV και το κατάστημα στην Cockburn έκλεισε πριν τρία χρόνια.
• Neil είναι στην πραγματικότητα το όνομα του τραγουδιστή των Divine Comedy (Neil Hannon) αλλά και των Crowded House (Neil Finn).
• Το Black Medicine υπάρχει, οι Dougie, Ceci, Holly και ο Ash δουλεύουν εκεί αλλά δεν τους έχω γνωρίσει ποτέ.
• Το Bar Ce Lona υπήρχε μέχρι το 1999, έκτοτε έχει κάνει ανακαίνιση και έχει αλλάξει όνομα δύο φορές.
• To Celestial Café δεν υπάρχει, αλλά είναι ο τίτλος από βιβλίο του Stuart Murdoch, τραγουδιστή των Belle & Sebastian.
• Όλα τα συγκροτήματα στη συλλογή είναι από Σκωτία εκτός από τους Crowded House και τους Walkabouts.