Ενα 24ωρο διαφορετικο

Την Παρασκευη ξεκινησαμε με ακομα μια προβα για την αποφοιτηση. Παμε πολυ καλα πλεον, αλλα το αγχος εχει κυριεψει τους περισσοτερους απο το προσωπικο. Ευτυχως ο σκηνοθετης-σεναριογραφος-μουσικος-συνθετης δηλαδη ο ανθρωπος ορχηστρα δεν διακρινεται για την πλουσια κομη του.

Αυτη την Παρασκευη θα εχουμε την τελικη προβα σε μια εκκλησια για να εχουμε χωρο να στησουμε τα σκηνικα και την ορχηστρα. Το θεατρο ειναι στο Newcastle και δεν ειναι ευκολο να τα πηγαινοφερνουμε. Η παρασταση ειναι την αλλη Τεταρτη. Ανυπομονω!!!! και μετα Παρασκευη μας φευγουνε οι μαθητες:D:D:D

Πισω στην Παρασκευη...Το απογευμα προσπαθουσαμε να βρουμε μαζι με την μπαντα ενα τροπο να τελειωσουμε την παρασταση. Με ενα medley απο School's out - Alice Cooper, Black Night & Smoke on the Water - Deep Purple, Let Me Entertain You - Robbie Williams, Aint No Mountain High Enough - Marvin Gaye. Με αυτη την μουσικη, νομιζω οτι θα σκισουμε απεναντι στα αλλα δυο θεατρικα, εχουμε και live τραγουδι και μουσικη + ακομα αν και εχουμε τους μαθητες που χρειαζονται την μεγαλυτερη βοηθεια, εχουμε την παρασταση με τους μαθητες να ειναι οι πιο ανεξαρτητοι απο ολους. Στο μεγαλυτερο μερος της ειναι μονοι τους στην σκηνη και εχουμε καταφερει να αλληλοβοηθιουνται αρκετα σε οτι κανουν. Μεσα-εξω απο την σκηνη, θεσεις στην σκηνη κλπ.

Πισω στην Παρασκευη...Μετα φυγαμε για ενα παραθαλασσιο χωριο, South Shields, ειναι στις εκβολες του ποταμου Tyne που περναει απο το Newcaslte. Η παραλια μπροστα στην pub που πηγαμε ηταν τεραστια. Οι φωτογραφιες που εχω τραβηξει ειναι με το κινητο, οποτε δεν ειναι οι καλυτερες, αλλα ειναι τραβηγμενες στις δεκα παρα τεταρτο και ειναι ακομα μερα. Ολη η διαδρομη ηταν φανταστικη παραλιακα και με το καλο να παρω το ποδηλατο να αρχισω τις βολτες.





Καποια απο τα παιδια που ηταν στην μπαντα στις προβες του θεατρικου εχουν μια μπαντα που εχω ξανα αναφερει και ειχανε live. Ηρθαν και καποιοι ακομα συναδελφοι και μπορω να πω οτι γιναμε λιγο ντιρλα αλλα περασαμε τελεια. Το βραδυ μας να κοιμομαστε στα αυτοκινητα και ξημερωμα πηγαμε στο Lake District να γυρισουμε τις σκηνες απο το θεατρικο που το προσωπικο εχει αποκλειστει στο Everest. Προβληματιζομασταν για το πως θα προσποιηθουμε οτι μας περνει ο αερας και πεφτουμε απο την πλαγια...αλλα ειμασταν τοσο ζαλισμενοι που βγηκε υπεροχα. Δυστυχως μεσημερι σαββατου ειχαμε γυρισει πισω αλλα ολη η μερα ηταν απιστευτη.

Γιουρο MVIII [updated]

Παει και αυτο...εστω και απο το internet και το bbc/online καταφερα να δω τον τελικο. Η TV ηταν πιασμενη απο μη ποδοσφαιροφιλους του σπιτιου.

Περασαν κιολας 3 βδομαδας??? Ποτε???

Το φχαριστηθηκα που κερδισαν οι Ισπανοι, λογω συμπαθειας και επειδη νομιζω οτι οντως παιξανε πολυ ωραια. Σαν την Αρσεναλ ενα πραγμα... ααα και την αντιπαθεια μου στην ποδοσφαιρικη Γερμανια. Απορω ποιος τους υποστηριζε. Δεν μιλησα με καποιον που να ηθελε να το παρουνε.

Με αρεσε η Τουρκια για την εννοια της ομαδας που ειχανε και την μαχητικοτητα, καποιες φιλιες που δημιουργηθηκαν στην Ολλανδια βοηθησαν να τους συμπαθησω και σαν ομαδα πριν δειξουν αυτο το προσωπο. Ολλανδια και Ρωσια για την ταχυτητα και την ποιοτικο ποδοσφαιρο που παιξανε. Τη Ρουμανια...κριμα που βγηκανε απο το χαμενο πεναλτι του Μουτου και οι Κροατες αν ειχανε τον Eduardo για καποιον ποιοτικοτερο επιθετικο...αχχχχ...ετσι για να παει καλα αυτη η μερια της Ευρωπης. Εδω ειναι Βαλκανια...

Οσο για μας...και μονο οτι Ρωσια και Ισπανια ηταν στον ημιτελικο μαζι και μας αφησαν εξω λεει κατι για τον ομιλο. Νομιζω οτι φοβηθηκαν τις προσδοκιες. Αλλα ετσι και αλλιως ειμαστε απο το να πανηγυριζουμε ακομα για το 2004 μεχρι να λεμε οτι οι παιχτες ειναι αχρηστοι και οτι εχουν παρει λεφτα και πλεον καθονται. Το τι ακουσα αυτες τις μερες απο τους συναδελφους για το πως πηγαμε στο Γιουρο. Χολη και ζηλια.

Κατι το οποιο δεν εχω καταλαβει ποτε.
Οταν ημουνα στο πανεπιστημιο τα πρωτα 2-3 χρονια και ειχαμε μια κατα βαση ελληνικη ομαδα για να παιζουμε τα σαββατοκυριακα στο πανεπιστημιο απεναντι σε Σκανδιναβους, Αφρικανους και αλλες εθνικοτητες. Ομαδα που ειχε βγει απο το Αγορι και το Μπλεκ, με τον ΙταλοΕλληνοΑυστραλο με την μπυρα στο χερι, τους δυο Ιρλανδους και τον ενα απο τους δυο με το τσιγαρο απαραιτητο αξεσουαρ. Παιζαμε για μας και να κερδισουμε για την παρεα και να μην αφησουμε τον διπλανο μας κατω, αντε για ενα γυρο μπυρα ή ενα burger στο union. Ξεφυγα....

Τους Ολυμπιακους τους εχω μπουκοταρει στο μυαλο μου λογω Κινας. Αν και το 2004 τους ειχα χασει παλι λογω δουλειας σε κατασκηνωση και δεν με πειραξε. Μονο μια τζουρα απο τελετη εναρξης/ληξης πηρα. Αντιθετα ειχα χαρει απιστευτα σαν τουριστας στην Παραολυμπιαδα. Απο τις καλυτερες μερες που εχω περασει στην Αθηνα.

Ιστορια της ζουγκλας

Κανοντας ενα μικρο διαλλειμα κανω post αυτο το video που μου στειλανε.



Ενα μικρο διαλλειμα ελπιζω να κανω και μεχρι το βραδυ.

Μια βραδια διαφορετικη απο τις αλλες

Κατι που μου αρεσει οταν διαβαζω, ειδικα για σχολες σχολεια κλπ κλπ κλπ...και οχι λογοτεχνια ειναι οτι χανομαι στις μουσικες. Απαραιτητο συστατικο ακομα και σε αυτες τις ωρες της ζωης μου.
Καθως διαβαζω, αναλογα με την διαθεση και το 'χασιμο' στα βιβλια και στις σημειωσεις αλλαζει και η μουσικη με αποτελεσμα να ειναι οι ωρες που θυμαμαι κομματια που υπο αλλες συνθηκες θα ηταν χαμενα.

Πρωτο κομματι που μου κολλησε σημερα ειναι τουτο!

Σεμελή Ταγαρά - Καπνός


Βλέπω γυαλιά
που θέλανε να σπάσουν
ανθρώπους ήρεμους
που θέλανε να κλάψουν
Στιγμές απόμακρες
που θέλανε να υπάρξουν
άδειες ψυχές
που παραμείναν στο κενό

Κι απορροφάμαι
απ' τους καπνούς του τσιγάρου μου και ζω ένα όνειρο
που δεν είναι δικό μου
και τότε έρχεσαι και συ
ζητάς τσιγάρο
ομώς εσύ φυσάς άλλο καπνό

Μα εγω
κολλάω σε μιά κασσέτα ερωτεύομαι
ενα βυνίλιο κι αφήνω το τραγούδι
να οδηγεί τη σκέψη μου και μπαίνω
μες το σκοτάδι σου και΄κεί βρίσκω το φως μου

Σ' ένα ταξίδι
που κρατάει όσο οι νότες
όσο οι νότες ταιριάξαν μεταξύ τους
σε μιά ζωή που κάποιος έζησε για λίγο
και η παραίσθηση την έκανε δική μου

Και τότε λες πως με καταλαβαίνεις
εγώ όμως ξέρω ο,τι κάποτε θα φύγεις
γιατί ζηλεύεις
οτι νιώθω εγώ στον κόσμο μου
που μια στιγμή τον νόμιζες δικό σου

Βλέπεις σκιές
κολλημένες στους τοίχους
τη μοναξιά να υπάρχει
μες τα χέρια σου
να την γυρεύεις
με τα μάτια κλεισμένα
να απορείς και να κοιτάς εμένα

Μα εγώ
κολλάω σε μιά κασέτα ερωτεύομαι
ενα βινίλιο κι αφήνω το τραγούδι
να οδηγεί τη σκέψη μου και μπαίνω
μες το σκοτάδι σου και κει βρίσκω το φως μου

Σ' ένα ταξίδι
που κρατάει όσο οι νότες
όσο οι νότες ταιριάξαν μεταξύ τους
σε μιά ζωή που κάποιος έζησε για λίγο
και η παραίσθηση την έκανε δική μου

Κολλάω σε μιά κασσέτα ερωτεύομαι
ενα βυνίλιο κι αφήνω το τραγούδι
να οδηγεί τη σκέψη μου και μπαίνω
μες το σκοτάδι σου και΄κεί βρίσκω το φως μου

Σ' ένα ταξίδι που μοιάζει με το όνειρο
του κόσμου αυτού που παραμένει τυφλός
σ' ένα ηχείο που στέκεται απόμακρο
σε μια γωνία κρυμμένο από το φως

Βλέπω γυαλιά
που θέλανε να σπάσουν
ανθρώπους ήρεμους
που θέλανε να κλάψουν
Στιγμές απόμακρες
που θέλανε να υπάρξουν
άδειες ψυχές
που παραμείναν στο κενό


Το δευτερο ειναι απο Καββαδια.

Ξέμπαρκοι - Ένας Δόκιμος Στη Γέφυρα Εν Ώρα Κινδύνου


Στο ημερολόγιο γράψαμε: "Κυκλών και καταιγίς".
Εστείλαμε το S.O.S. μακριά σ' άλλα καράβια
κι εγώ κοιτάζοντας χλωμός τον άγριον Ινδικό
πολύ αμφιβάλλω αν φτάσουμε μια μέρα στη Μπατάβια.

Μα δε λυπάμαι μια σταλιά. Εμείς οι ναυτικοί
έχουμε, λένε, τη ψυχή στο διάλο πουλημένη.
Μια μάνα μόνο σκέφτομαι στυγνή και σκυθρωπή,
που χρόνια τώρα και καιρούς το γιο της περιμένει.

Το ξέρω πως η θέση μας ειν' άσχημη πολύ.
Η θάλασσα τη γέφυρα με κύματα γεμίζει
κι εγώ λυπάμαι μοναχά που δε μπορώ να πω
σε κάποιο, κάτι που πολύ φριχτά με βασανίζει.

Θεέ μου! Είμαι μοναχά δεκαεννιά χρονών
κι έχω σε μέρη μακρινά πολλές φορές γυρίσει.
Θεέ μου! Έχω μιαν άκακη, μια παιδική καρδιά,
αλλά πολύ έχω πλανηθεί κι έχω πολύ αμαρτήσει.

Συχώρεσέ με... Κάποτες οπού 'χα πιει πολύ
και δεν εκαταλάβαινα το τι έκαμα, στ' Αλγέρι,
για μια μικρήν Αράπισσα, που χόρευε γυμνή,
επέταξα κατάστηθα σε κάποιο το μαχαίρι.

Συχώρεσέ με... Μια βραδιά θολή στο Σάντα Φε,
καθώς κάποια με κράταγε σφιχτά στην αγκαλιά της,
ετράβηξα απ' τη κάλτσα της μια δέσμη από λεφτά
π' όλη τη μέρα μάζευεν απ' την αισχρή δουλειά της.

Κι ακόμα, Κύριε... -ντρέπομαι να το συλλογιστώ-,
(μα ήταν τόσο κόκκινα κι υγρά τ' ωραία του χείλια
και κάποια κάπου ολόλυζε κιθάρα ισπανική...)
κοιμήθηκα μ' ένα μικρόν εβραίο στη Σεβίλλια.

Κύριε... τούτο το κορμί, το τόσο αμαρτωλό
σε λίγο στις υδάτινες ειρκτές νεκρό θα πέσει...
Μα τέσσερα όμως σκέφτομαι γαλόνια εγώ χρυσά
κι ένα θλιμμένο δόκιμο, που δε θα τα φορέσει...


Πολυ δυνατοι στιχοι και ετσι θυμαμαι οτι στην Ελλαδα ενα απο τα βιβλια που πρεπει να μου κανω δωρο ειναι το 'Νίκος Καββαδίας, Ο τελευταίος αμαρτωλός' που μιλαει για την ζωη του.

Εχω μια τρελα με τα ταξιδια, σιγα που δεν το καταλαβατε. Ζωδιο του αερα...και με αρεσουν τα αεροπλανα...αλλα γαμωτο νερο χυνω, να μην αγαπαω και την θαλασσα?

Πρωτη φορα, οπως ανακαλυψα αργοτερα, που ακουγα Καββαδια ηταν οταν ημουνα ακομα πιτσιρικι απο τον Βλασση Μπονατσο. Στο δισκο 'Γενικα' το 'Ο Γουίλι ο μαύρος θερμαστής από το Τζιμπουτί' απο τον πατερα μου. Απο κει και περα κολλησα κυριολεκτικα με τα ποιηματα του Καββαδια, οπως ο περισσοτερος κοσμος υποθετω, με τις Γραμμες των Οριζοντων σε συνθεσεις Θ.Μικρουτσικου.

Μου εμαθε τα τραγουδια ο Γιαννης τα πρωτα χρονια μου στο Εδιμβουργο. Τα ακουγαμε τα βραδια, μιλωντας, παιζωντας Worms ή χαρτια και ιδιαιτερα με εργασιες και διαβασμα και με απαραιτητη παρεα, δυο ποτηρια πορτο, μαυροδαφνη ή ποτηρακια απο ουισκι και southern comfort. Οπως τον σκεφτομαι τωρα μου θυμιζει τον Γουιλι...

Ο Γουίλλη, ο μαύρος θερμαστής από το Τζιμπουτί,
όταν από τη βάρδια του τη βραδινή σχολούσε,
στην καμαρά μου ερχότανε, γελώντας, να με βρει,
κι ώρες πολλές για πράγματα περίεργα μου μιλούσε.

Μου 'λεγε πως καπνίζουνε στο Αλγέρι το χασίς

Μες το τεράστιο σώμα του είχε μι' αθώα καρδιά.
Κάποια νυχτιά, μέσα στο μπαρ Ρετζίνα - στη Μαρσίλια,
για να φυλάξει εμένανε από έναν Ισπανό,
έφαγε αυτός μιαν αδειανή στην κεφαλή μποτίλια.


Μεσα σε ολα...διαβαζωντας και παιζοντας αφηρημενο με ενα οδοντικο νημα εβγαλα το σφραγισμα που κυνηγουσα πριν κανενα 2-3μηνο. Αχχχ καλα ελεγα οτι ολα τα λεφτα θα μου τα φανε οι οδοντιατροι εδω...Ακομα δεν ποναει,μονο το τυμπανο λιγο...αλλα...ερχεται και το υπολοιπο. Broken fillings:(

Road trip to Barcelona

δυστυχως οχι δικο μου, αλλα απο τον Damien Rice.

On June 1st 2008, myself and my friends Ryan (images) & Mia (navigation) set off on a last-minute road trip from Dublin to Barcelona, squished into my little ol' mini with a portable recording studio. The idea is to stop off along the way in random places where I have to write and record a new song every day, either in the mini or outdoors on a rock or something. 10 days = 10 songs = album Nuevo. We'll update as we go... if we're anywhere near an internet connection that is. We hope to arrive in Barcelona on June 10th, or at least in time to go see Radiohead play on June 12th and then fly home for the Leonard Cohen dates.


Καποια λιγα σχολια καθως και μικρα βιντεακια απο καθε μερα υπαρχουν στην σελιδα του.


Τι καλυτερο, αληθεια? Καινουργιο cd του....Στο δρομο

Κολλήματα #10 (ξανα)

αυτη την φορα με προσφορες...(αν και λιγο αλλαγμενο)

Duffy - Stepping Stone


Carmen Consoli - Blunotte

Bob Dylan - Romance in Durango

Duffy - The first cut is the deepest

Paul Weller - Sunflower

Calexico - The Crystal Frontier


Coldplay - Violet Hill

Primal Scream - Loaded

νομιζω οτι μπορουν να κατεβουν τα κομματια κατευθειαν απο το κουτι αλλα δεν καταφερα να βρω πως. Αν το βρηκε καποιος ας το πει....

Αναμνησεις...

Περιεργο σαββατοκυριακο.

Η χθεσινη βραδυνη βολτα. Μου εδειξε μια αγρια ομορφια της πολης. Το ειχα γραψει νομιζω για το Αμστερνταμ και το πιστευω γενικα. Αν θελεις να δεις μια πολη, περιπλανησου κατα το ξημερωμα και ειδικα πρωινα Κυριακης που ο περισσοτερος κοσμος κοιμαται. Βλεπεις κατι διαφορετικο και συνηθως πανεμορφο.

Αλλα παραξενα...Ειχα βρει πριν καμια δεκαρια μερες χαζευοντας στο facebook το group απο το δημοτικο μου. Στην Αθηνα. Της Λαρισας αν και το βρηκα προσφατα και αυτο, ζουμε σε ενα τοσο μικρο χωριo:) που δεν χαθηκαμε ποτε. Στην Αθηνα ομως σε ιδιωτικο, ημασταν μαζεμενοι απο ολοι την Αθηνα που στα 11-12 ηταν ολος ο κοσμος...Ετσι κρατησα επαφη με 3-4 παιδια της γειτονιας, με τους οποιους χαθηκαμε μολις πηγαμε Λαρισα.

Μετα απο αυτον τον προλογο...ειναι ολοφανερο νομιζω τι εγινε...αναρωτηθηκα αν υπαρχει καποιος αλλος της χρονιας μου...ανναρωτηθηκε και μια αλλη κοπελα...που θα εβαζα το χερι μου στην φωτια, οτι δεν την ειχα ξαναδει ή ξανακουσει. Σκεφτηκα οτι θα ηταν απο το αλλο τμημα οποτε πως να την θυμαμαι.

Την Παρασκευη μου ηρθε ενα mail απο μια κοπελα οντως του αλλου τμηματος. Μου ειπε οτι ειχε πολλες φωτογραφιες απο κεινα τα χρονια στο facebook και να τις εβλεπα κι οτι υπαρχουν και αλλοι που εχουν εμφανιστει. Ειχα να δω τις φωτογραφιες παρα πολλα χρονια. Οσες φορες τις εβλεπα δεν μου κανανε κατι, συναισθηματικα, ισως γιατι νομιζα οτι ειχε χαθει τελειως αυτο το κομματι της ζωης μου. Υπηρχαν και σκαναρισμενες σελιδες απο το αλμπουμ των αποφοιτων. Με φωτογραφιες ολων και ενα χαρακτηριστικο σχολιο για τα χρονια τους στο σχολειο. Το δικο μου???? Αφηστε το καλυτερα.......:) Πολλα λεμε:P Ααα και πολλες φωτογραφιες απο την τελευταια μας γιορτη, νομιζω ειχα ντυθει τσολιας.

Ηδη αρχισα να μιλαω με μηνυματα στο facebook με δυο κοπελες. Εμαθα οτι εγινε ενα πολυ μικρο reunion την ανοιξη και οτι προσπαθουν να κανουν ενα μεγαλυτερο. Πανε 19 χρονια απο τοτε. Τετοιες μερες το '89. Πολυ παραξενο να ακους απο καποιον μετα απο τοσα χρονια. Απο οσο ειδα στα γρηγορα μια δυο τωρινες φωτογραφιες δεν εχουν αλλαξει καταβαθος και πολυ. Αναρρωτιεμαι τι να εγιναν οι αλλοι...

Απο οσο ειχα περασει απο την γειτονια του σχολειου πριν πολλα χρονια, τιποτα δεν εμεινε το ιδιο. Τα μεγαλα παρκα γινανε πολυκατοικιες. Το οικοπεδο απεναντι απο το σχολειο εγινε και αυτο πολυκατοικια.

Ακουω RSO και μυρισε καλοκαιρικαι εδω.....
Μαριαλενα αν δεν καταφερω να βαλω στο κουτακι μουσικη, για να ακους στην δουλεια...ειδες το σκεφτηκα μετα απο ωρες:)...θα το κανω αυριο το βραδυ!

Η μεγαλυτερη μερα του χρονου



και εχω συνηθισει να περναω το βραδυ εξω. Περυσι αρκετα ατοαμ στο ποταμι για βολτα μεχρι να ξημερωσει για τα καλα. Τα προηγουμενα χρονια στο Εδιμβουργο, στα meadows (φωτο) με μπυρες αγκαλια περιμενωντας την ανατολη.

Φετος αφου γιορτασαμε την νικη των Ρωσων. Απο τα καλυτερα παιχνιδια που εχω δει τελευταια. Πηγαμε στο ποταμι, εφοδιασμενοι με ολα τα καλα για τον καιρο περισταση. Απο το πρωι βρεχει δυνατα, το φως στο δωματιο ειναι ολη μερα ανοιχτο γιατι ειναι σκοτεινο. Αδιαβροχα, εξτρα ρουχα και καλτσες για να αλλαξουμε. Βοτκα για να ζεσταθουμε και ραδιοφωνακι για μουσικη παρεα. Για ακομα μια φορα απολαυσα αυτη την μερα, αλλα εχω τρομερο πονοκεφαλο και ειμαι σιγουρος οτι θα ξυπνησω κρυωμενος:(

Καλημερα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Κολλήματα #10 (18-19/06)

Το ακουσα πριν απο λιγο στο τελευταιο επεισοδιο του 'Σε Ειδα'. Απο το τελευταιο cd των Coldplay. "Violent Hill"

Παλι απο το 'Σε Ειδα'. Stepping Stone - Duffy. Νομιζω οτι μου το ειχε βαλει η Μαριαλενα οταν ημουνα στο Αμστερνταμ και μου ειχε αρεσει, αλλα εκανε παλι κλικ σημερα. Εχει τελεια φωνη. Τοσο 70'ς.

Για κατι πιο καλοκαιρινο...
Les Negresses Vertes - Sous Le Soleil De Bodega
Bob Dylan - Romance in Durango
Calexico - The Crystal Frontier (εδω με Beirut και Sophie Solomon περυσι στην Αθηνα, απλα τελεια βραδια!!!)
Beirut - St Apollonia
Spek - I'm Hippie
και αν η μουσικη ειναι γνωριμη...
Primal Scream - Loaded

Σκορπιες σκεψεις

Τελειωνει το training οπου να'ναι επιτελους...Σχεδον δηλαδη μου μενει η Δευτερα και να παραδωσω 2 ενοτητες για ενα πιστοποιητικο σε 2 και 3 βδομαδες και μετα το 3μερο για "δυσκολες" συμπεριφορες (κατι που θελω να κανω οπωσδηποτε και παρακαλαω απο την πρωτη μερα να με στειλουνε, ενω αλλοι προσπαθουν να το αποφυγουν. Ειναι αρκετα βιωματικο και στο τελος του σε βαζει στην θεση των ατομων που φροντιζεις.)

Χθες αν και ειμαστε προς το τελος του training η ημερα ηταν αποκλειστικα για αυτισμο. Ειχαμε ενα μικρο debate αν επρεπε να το κανουμε στην αρχη, που καποια ατομα δεν ξερανε για αυτισμο ή τωρα που εχουνε λιγο εμπειρια. Ισως αν βλεπανε το ντοκυμαντερ στην αρχη να φευγανε απο την δουλεια. Οπως μου ειπε και ενας μαθητης σημερα, χθες εκλεισα 4 μηνες στην δουλεια (και η δικια μου σκεψη ηταν οτι χθες εκλεισα 11 μηνες απο την συνεντευξη και την πρωτη φορα στο SunΔΕΝland).

Στην αρχη ειδαμε ενα ντοκυμαντερ του BBC , πληροφοριες αναλυτικα στο link.
Οτι μου εμεινε:

  • Μιλησε ο ιδρυτης της NAS (Michael Baron) για τον γιο του, τον εδειξε κιολας και πως και γιατι ξεκινησε την προσπαθεια.
  • Ειδα πρωτη φορα την L.Wing να μιλαει (εχω διαβασει παρα πολλα βιβλια της και αρθρα της). Ειναι μητερα ατομου με αυτισμο και ψυχιατρος και θεωρειται απο τα κορυφαια ατομα στον κοσμο.
  • Ειδα τον Kanner να μιλαει πρωτη φορα. Η εκπαιδευτρια ειπε οτι καθε φορα που τον βλεπει τρομαζει, της θυμιζει παλια θριλερ. Δεν εχει και αδικο.
    Και για τους 3, ηταν ωραιο να βαζεις προσωπα στα ονοματα (a face to a name, λενε εδω και νομιζω το αποτυπωνει καλυτερα)
  • Δεν αναφερεται κατι στο link του BBC, αλλα ειναι αυτη που φαινεται στην φωτογραφια στο αρθρο. Charlotte Moore, ειναι συγγραφεας και μητερα τριων παιδιων. Τα δυο εχουν αυτισμο (και ειναι τα πρωτα δυο που γεννησε και νομιζω οτι θελει....@@...για να κανεις και 3ο μετα, ειδικα επειδη διαβασα οτι ειναι μονη της). Εχει γραψει απο οτι βρηκα διαφορα βιβλια και για αυτισμο και ειναι ωραιο να ακους καποιον να περιγραφει περιστατικα απο την ζωη του, και πως καταλαβε οτι καθε απο τα δυο της παιδια ηταν αυτιστικο και πως το 3ο δεν ηταν.
  • Ψαχνωντας πληροφοριες για την Moore, βρηκα στην Guardian αυτο το αρθρο. Ειναι για μια μητερα με εφτα παιδια, απο τα οποια τα τεσσερα εχουν αυτισμο (και αλλες αναπηριες).
  • (να μην ξεχασω...να μην ξεχασω...και το ξεχασα και το συμπληρωνω λιγο αργοτερα.) Για ακομα μια φορα, μιλωντας για περιστατικα που εχουμε βιωσει, η συζητηση πηγε στο 'The Curious Incident of the Dog in the Night-time' ή 'Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα;' και σκεφτομουνα οτι εχω παρα πολυ καιρο να το κανω δωρο σε καποιον!!!

is it the beggining of the end?
Οι ¨I'm from Barcelona¨ στο Ola kala (ξερετε ολα καλα θα μας πανε κλπ)


Have you ever felt that nothing's ever going your way?
Every good thing that you find is always running away

Don't be afraid
Don't be afraid
'cause everything is gonna turn to be OK
Don't be afraid

Το σαββατοκυριακο περασα υπεροχα, εξαρταται πως το βλεπει κανεις βασικα, αλλα κοιταμε το αποτελεσμα.

Την Πεμπτη πηρα ενα μηνυμα απο ενα φιλο μου. "Μικρε τι κανεις? Εδω χαος". Το χαος δεν μου το εξηγησε, περιμενω ακομα τηλεφωνο να μαθω (αλλα εχει σχεση με την δουλεια του). Την Παρασκευη ηρθε ενα τηλεφωνημα. "Χαος". Απο αλλο προσωπο αυτη την φορα. Μαλλον το ιδιο χαος με το προηγουμενο. Θα ξερω υποθετω την Τριτη περισσοτερα.

Στο τηλεφωνο μεσα σε μιση ωρα εμαθα για το τι εχει γινει τους τελευταιους μηνες και ειδικα τι εγινε τις τελευταιες μερες. Λυπητερο να τελειωνει ετσι μια κατασταση.

Το θετικο με ολα, οσο και να φοβαμαι για τις εξελιξεις, ειναι οτι αποφασισα οτι δεν πανε χειροτερα τα πραγματα με καποιον τομεα της ζωης μου και πρεπει να φτιαξω καποιον αλλο.

Δεν προχωρησα την πτυχιακη μου τοσο καιρο, οσο και να την βλεπω μπροστα μου τοσους μηνες και ενας λογος ηταν... δυσκολο να εξηγησω δυστυχως.

Και ας εχουν παρει πτυχιο ολοι οι υπολοιποι, οπου να'ναι αρχιζουν την πτυχιακη οι επομενοι. Μου εχουνε παει τα περισσοτερα λεφτα απο την δουλεια στο πανεπιστημιο, αλλα δεν μπορουσα να δουλεψω, δυστυχως καποια πραγματα ειναι θεμα ρυθμου για μενα και τον ειχα χασει. Τι και αν προσπαθησα να τελειωσω με τους υπολοιπους...απιαστο ονειρο... Απο ταν τελειωσανε, Σεπτεμβριο ακομα η Μαριαλενα, ο romfea και οι υπολοιποι φανταζομουνα οτι θα τελειωνα συντομα. Τον Οκτωβριο θα τελειωνα με τον Ηλια αλλα ουτε με το Πανεπιστημιο Μυτιληνης ταυτιστηκα. Τον επομενο μηνα δεν ταυτιστηκα ουτε με τους υπολοιπους του μεταπτυχιακου που ειχαν καθυστερησει. Τα Χριστουγεννα ουτε με την πρωτη συγκατοικο που ειχα καθυστερησε και αυτη, ουτε, ουτε...

Τουλαχιστον με οτι εμαθα ξυπνησα και αρχισαν δουλευω παλι χθες. Ελπιζω να με θυμουνται ακομα στο πανεπιστημιο και να ακουσουν συντομα νεα μου.

Politik Kills - Manu Chao

Politik kills politik kills politik kills
politik kills politik kills politik kills
politik kills politik kills politik kills
politik need votes
politik needs your mind
politik needs human beings
politik need lies

thats what my friend is an evidence politik is violence
what my friend is a evidence politik is violence

politik kills politik kills politik kills
politik kills politik kills politik kills

politik use drugs
politik use bombs
politik need torpedoes
politik needs blood
thats what my friend is an evidence politik is violence
what my friend is a evidence politik is violence

politik need force poltik need cries
politik need ignorance politik need lies

politik kills politik kills politik kills
politik kills politik kills politik kills
politik kills politik kills politik kills

politik kills politik kills
politik kills politik kills

politik need force poltik need cries
politik need ignorance politik need lies

politik need force poltik need cries
politik need ignorance politik need lies

politik kills politik kills
politik kills politik kills

Αυτο το τραγουδι μου ειχε ερθει στο μυαλο την βδομαδα στην Ολλανδια και το συζητησαμε λιγο με καποια παιδια. Ειμασταν μαζι αγκαλιασμενοι Ελληνες-Τουρκοι και Αιγυπτιοι-Ισραηλινοι κατι που για πολυ κοσμο ειναι αδυνατο.
Περισσοτερο, κοσμο εκτος των γειτονων χωρων. Απο τις πρωτες αντιδρασεις στην δουλεια οταν ειπα για το ταξιδι ηταν "και πως θα εισαι με τους Τουρκους?"

Μου ξαναηρθε χθες στο μυαλο, απο κατι που εγινε στην Ελλαδα. Για το πως καποιοι σαρωνουν τα παντα για να φτασουν στο στοχο τους, την εξουσια και φτανωντας, πως προσπαθουν να αποποιηθουν τις ευθυνες τους καταπατωντας καθε αξια. Ελπιζω η καρδια οποιου δεχθει τα πυρα να αντεξει και αλλο.

Ταξιδι στην Ολλανδια #2


... αφου μαζευτηκαμε καποια στιγμη επιτελους, ξεκινησαμε να βρουμε τις υπολοιπες ομαδες. Σημειο συναντησης το meeting point στο αεροδρομιο. Μας ειχανε στειλει μια φωτογραφια λιγοτερο ξεκαθαρη απο αυτη για να καταλαβουμε ποιο ειναι. Καναμε πλακα μεταξυ μας οτι ολοι θα ηταν στο σημειο που ειχε βγει η φωτογραφια να καταλαβουνε αν οντως ηταν αυτο το σημειο:)

Οι περισσοτεροι ειχανε ερθει ηδη. Μια μεγαλη αλλαγη μας περιμενε, οι Παλαιστινιοι δεν ειχανε ερθει γιατι αλλαξε η διαδικασια εκδοσης βιζας και αντι για 2 βδομαδες, θα χρειαζοντουσαν 6 και ετσι χασανε το exchange. Στην θεση τους ηρθαν οι Αιγυπτιοι (που νομιζα οτι θα ερχοντουσαν ετσι και αλλιως). Επισης η ομαδα απο την Τουρκια ψαχνωντας διαφορες δικαιολογιες το ακυρωσε. Στην αρχη για τα σκιτσα στην Δανια πριν 1-2χρονια και μετα για μια ταινια που βγηκε στην Ολλανδια και μιλαει για τα δικαιωματα της γυναικας στις μουσουλμανικες χωρες.Τελικα απο την Τουρκια ηρθε μια ομαδα απο τον φορεα μιας κοπελας που ειχε παει με EVS στην Ολλανδια στον φορεα που μας υποδεχθηκε. Οι Αιγυπτιοι επειδη ειδοποιηθηκαν τελευταια στιγμη, ηταν ουσιαστικα μια παρεα που βρηκε ευκαιρια να βρεθει με αφορμη το exchange. Τους "μαζεψε" ο Ahmed που δουλευε παλιοτερα με τον Motaaz (ο οποιος μενει Λονδινο, γεννημενος στην Ζαμπια απο Αγγλο πατερα και Αιγυπτια μητερα), μια κοπελα που μενει μονιμα Αμστερνταμ και οι δυο γιατροι μας.

Περιμεναμε καπου μια ωρα μεχρι να μαζευτουμε ολοι και αυτη η ωρα ηταν μαρτυριο. Οι περισσοτεροι παγωμενοι. Ψαφνικα στον ιδιο χωρο με 25 καινουργια ατομα. Χαζογελακια , συστασεις (αμεσως μετα ξεχνουσα τα ονοματα). Ευτυχως καποια ονοματα απο Αιγυπτο και Τουρκια ηταν Ahmed (που καποια στιγμη καταλαβαμε οτι ηταν και Ahmet) και Mohammed.

Επομενο βημα το λεωφορειο για το μερος που θα μεναμε. Εχω ενα κενο 45 λεπτων εδω. Καθισα και κοιμηθηκα αμεσως. Με ξυπνησανε δυο κοπελες απο το Ισραηλ να μου πουνε οτι φτασαμε και να συστηθουμε.

Προορισμος το Egmond και πιο συγκεκριμενα το Egmond-Binnen. Το Egmond αποτελειται απο τρια χωρια με το Egmond-Binnen να ειναι το πιο κοντινο στην μεσοχωρα. Στο Egmond-Binnen υπαρχει ενα μοναστηρι το Adelbertusakker, απο το οποιο ξεκινησε ο Χριστιανισμος στην Ευρωπη των 9ο αιωνα. Το μοναστηρι λειτουργει ακομα και ζουνε Βενεδικτινοι μοναχοι. Το κυριο εισοδημα στο μοναστηρι ειναι απο την παραγωγη κεριων.

Ενα αλλο μοναστηρι στην περιοχη λιγο πιο εξω απο το Egmond-Binnen ειναι το Lioba Klooster. Σε αυτο μενουν μοναχες. Αυτη ηταν και η μεγαλη εκπληξη της πρωτης μερας. Στα χαρτια αναφεροταν οτι θα μεναμε στο Lioba Klooster αλλα οχι οτι το Lioba Klooster ειναι μοναστηρι. Ενα τμημα του μοναστηριου εχει μετατραπει σε ξενωνα. Το μοναστηρι εχει 18 καλογριες ενω υπαρχουν και 2 ατομα που βοηθανε με την λειτουργια του ξενωνα. Κυρια ασχολια ειναι η επεξεργασια μεταξιου και δημιουργια υφασματων και η κεραμικη. Παλιοτερα που το μοναστηρι ειχε περισσοτερες καλογριες ολη η διαδικασια του μεταξιου, ακομα και οι μεταξοσκωληκες γινοτανε στο μοναστηρι, πλεον κανουνε εισαγωγη μεταξιου.




Στην αρχη στους περισσοτερους φανηκε αρνητικο το οτι μεναμε σε μοναστηρι και το οτι το μοναστηρι ακομα και απο το Egmond-Βinnen ηταν 15-20 λεπτα με τα ποδια. Πολλοι θελανε να μπορουνε να πανε το βραδυ μια βολτα, στο Αμστερνταμ ή καπου αλλου. Νομιζω ολοι στο τελος συμφωνησανε οτι μας εκανε καλο γιατι δεθηκαμε αμεσα.

Μεχρι να τακτοποιηθουμε, να δουμε λιγο το χωρο και να φαμε βραδυνο πηγε 7. Οι περισσοτεροι ειμασταν αυπνοι και ταλαιπωρημενοι. Οι περισσοτερες πτησεις ηταν μεγαλες και οι Πολωνοι ειχανε υποστει ενα 12ωρο ταξιδι με λεωοφορειο και ειχανε φτασει απο τις 7 το πρωι. Ακολουθησε μια συζητηση για το προγραμμα, τις πρωτες εντυπωσεις, λιγα λογια απο τον καθενα να βοηθηθουμε λιγο με τα ονοματα και ετσι φτασαμε στο επισημο τελος της πρωτης μερας. Αργοτερα μαζευτηκαμε στον ενα ξενωνα, σχεδον οι μισοι για να γνωριστουμε. Μια απο τις συζητησεις ηταν για γλωσοδετες στην γλωσσα του καθενος και να προσπαθουν οι υπολοιποι να το πουνε. Υπαρχουν βιντεακια και οταν τα παρω στα χερια μου θα τα βαλω. Καπως ετσι δημιουργηθηκε η λεξη - σημα κατετεθεν - του exchange. Salakaka. Αν θυμαμαι προηλθε απο μια εβραικη λεξη που τροποποιηθηκε απο μας μεσα στα γελια και στα πειραγματα. Η προταση απο τον εναν Αιγυπτιο ο οποιος εχει παει Ελλαδα στο παρελθον ηταν το επομενο exchange να λεγεται "Children of Salaka" και να γινει στην Καλαμπακα και μετα στην Καλαματα! Με διαφορες βλακειες μας πηρε μεχρι 2-3 και το ξυπνημα ηταν στις 7μιση. Το οποιο ηταν αδικια γιατι οταν δουλευω ξυπναω συνηθως στις 8 και τωρα ειχα αδεια:(

Δικο μου σχολιο της πρωτης μερας? Μακαρι να ηξερα το EVS και τα youth exchange πριν βγω εκτος οριου ηλικιας. Αν και παντα υπαρχουν τροποι να τα καταφερεις. Ολοι οι συμμετεχοντες στα δυο γκρουπ που δεν ηρθαν τελικα ηταν 40 χρονων. Εν θεωρητικα μονο ο leader της ομαδας μπορει να ειναι πανω απο 30.
Επιτελους βρηκα τροπο να καποιος σε αναπτυσσομενη χωρα για να δουλεψει με προγραμμα παρομοιο του EVS. Ο φορεας που μας υποδεχτηκε, στελνει ατομα στην Κινα, Γουατεμαλα και στις περισσοτερες χωρες της Αφρικης και σε αλλες χωρες. Παντα το σκεφτομουνα, αλλα μου εχει γινει εμμονη ιδεα απο περυσι το καλοκαιρι που ειχα γνωρισει στην Θεσσαλονικη τον Willy. Δουλευει στους γιατρους χωρις συνορα στα logistics και μου ελεγε για ωρες για τις αποστολες και ποσο του ελειπαν. Επρεπε να μενει Ελλαδα γιατι δουλευε και η γυναικα του στους γιατρους και καποιος εμενε εναλλαξ πισω για να ειναι με τα παιδια. Οσο για μενα, παλι ειμαι εκτος οριου:(

Διαδρομες

Ειναι το Σαββατοκυριακο των ταξιδιων, αλλοι πανε στο Σαλτσβουργο να ζησουν το κλιμα του Euro 2008 και ελπιζω να πανηγυρισουν νικη της Εθνικης, αλλοι απο Ολλανδια και Ελλαδα μαζευονται στην Πολωνια και αλλοι ξεκινανε τις διακοπες τους με προορισμο το Μαροκο...ας εχει τουλαχιστον καλο καιρο αυριο για το παρτυ και το barbeque που σχεδιαζουμε και ας ειναι το ταξιδι μου στον κηπο μονο:)

Και καποιοι στιχοι που ειχα πει οτι ηθελα να βαλω

Kiss in the wind

one for the money, two for the soul
three to get ready, now go cat go

coming to town, to the girl i miss
to tell i love her and give her a kiss

kiss in the wind, wind on the bed
sleep in the corner, ice in your head
head full of heaven, speak no sound
soft when blow, planet go round

sting my vein, lick my skin
the sky is clear, and paper thin

blow my soul to the sun
cause i was you and everyone

kiss in the wind, wind on the bed
sleep in the corner, ice in your head
head full of heaven, speak no sound
soft when blow, planet go round

one for the money, two for the soul
three to get ready and four let's go


Ειναι τραγουδι των Big Sleep τραγουδισμενο στο live του Stefan στον imagine. Υπαρχει και στο player για να το ακουσετε.

Με αρεσει


Αστραπες στην Θεσσαλονικη, Σεπτεμβριος 2007


Mε αρεσει

...200 post

...ειπα ενα μυστικο (μου) σημερα και με εκανε να νοιωσω καλυτερα! :D

...μιλαω -τωρα- με μια φιλη μου μετα απο δεκα χρονια, δεν θυμομαστε γιατι ειχαμε σταματησει, γιατι ειχαμε μαλωσει.

...πηρα ενα γραμμα σημερα και μου ειπανε οτι θα ειχε και μια εκπληξη. Το ανοιξα,εβγαλα το γραμμα, αδειος ο φακελος. Το ξανακοιταξα αλλα τιποτα...Καποια στιγμη ασυναισθητα χαζευα τα γραμματοσημα και μου εκανε εντυπωση οτι δεν εγραφαν τι παρουσιαζε, ηταν μια ζωγραφια και μια φωτογραφια, πχ "πινακας ταδε" ή "Mhtsos Kitsos". Ξαφνικα συνειδητοποιησα οτι στην φωτογραφια ειναι ο αδερφος μου. Δεν ξερω ακομα γιατι. Υποθετω απο την ημερα για τον αυτισμο ή κατι τετοιο. Αν και το γραμματοσημο εχει ημερομηνια. Συγκινηθηκα, γιατι φανταστηκα οτι του δινεται εμμεσα η ευκαιρια να δει μερη που δεν εχει δει, χαζο αλλα ειναι η πρωτη σκεψη:)

Δώσε κλώ...

...τσο να γυρίσει, παραμύθι ν' αρχινίσει...

Οπως ειπα σε προηγουμενο post οι φωτογραφιες του Εδιμβουργο (οχι οτι ειναι πολλες) κανουν διακοπες καπου στην Γαλλια. Ετσι βαζω για να αρχισω ενα αγαπημενο μου καφε. Εδω ξεκινησε και η JK Rowling να γραφει τον Harry Potter. Το γραφω μιας και εγω το εμαθα μολις τωρα ψαχνωντας για φωτογραφια του. Eχει μια τελεια θεα προς ενα νεκροταφειο:) απο την πισω μερια.

Το ταξιδι ξεκινησε επεισοδιακα. Τελικα εφυγα την επομενη Σαββατο. Μια δοση μικρη, σαν εσπρεσακι απο Εδιμβουργο και κατευθυνση προς το αεροδρομιο. Μυριζει τοσο ωραια αυτη η πολη...και οταν ακουω την προφορα τους μαγευομαι ή μπερδευομαι γιατι δεν τους καταλαβαινω, αλλα συνηθως το πρωτο.

Ενα συντομο tour στην πολη με το λεωφορειο για το αεροδρομειο. Η πολη ειναι γεματη εργα για το τραμ που μπει και κανει ενα μικρο κυκλο. Παντα πιστευα οτι εχει απο τις καλυτερες συγκοινωνιες κι ας εχει μονο λεωφορεια οποτε δεν ξερω τι χρειαζεται! Καπου πηρε το ματι μου στην Morisson ενα καφε γκρεκο, νομιζω κοντα στο cuba norte. Λες να ειναι ελληνικο καφε?

Αεροδρομιο Εδιμβουργου. Περιμενωντας στο check in. Η τυχη φερνει μπροστα μου μαμα και γιο. Βλεπωντας τους υποθετω οτι ειναι Ελληνες αλλα δεν μιλαω, απλα παρατηρω. Μαμα, τυπικη Ελληνιδα, επιβλητικη, τεραστια, σαν τανκς με ποδια οπως ελεγαν και οι Monie-Monie Conniente. Διπλα ο γιος της, στα πρωτα 20's, αμιλητος ακουνητος σαν αγαλμα. Διπλα η πραματεια, 4 τεραστιες βαλιτσες, υποθετω φευγανε απο Σκωτια. 70 κιλα οσο προλαβω να δω αργοτερα.
Ελληνικη ευγενεια. Ηταν μπροστα μου το ειπαμε αυτο. Κανανε check-in στην διπλανη σειρα και αρκετα πιο μπροστα. Η Ελληνικη ευγενεια καταφερε να περασει τους υπολοιπους και να παει γοργα! Ξερω ειμαστε χαρουμενος λαος και μεσα στην χαρα μας χοροπηδαμε και καταλαθος κλεβουμε την σειρα των βαρβαρων. Σταματαω την γκρινια, οχι τιποτα αλλο γραφω το post στο αεροπλανο και δεν πρεπει να γκρινιαζω γιατι ειμαι...Δ Ι Α Κ Ο Π Ε Σ ! ! ! ! !

Ολλανδια...Αμστερνταμ

Φτανω στο αεροδρομιο. Πρωτη συναντηση.
- Πως θα σε γνωρισω?
- Λες να αλλαξουμε φωτογραφιες?
- Ας εχει λιγο σασπενς....Ας το αφησουμε!
- ΟΚ, θα φοραω μια μπλε ζακετα
- ΟΚ...

Μετα τα στραβα της τελευταιας μερας αποφασισα να μην αρκεστω στην ζακετα της αλλης πλευρας αλλα να στειλω μια φωτογραφια.

-Ελα! Τελικα εστειλα φωτο
-Αντε ωραια, θα την δω το βραδυ

Το βραδυ, εγινε, η επομενη μερα. Ψαχνεις την βιβλιοθηκη στο Αμστερνταμ που εχει δωρεαν ιντερνετ και θυμασαι απο πριν δυο χρονια που εμενες εδω που ειναι. Πηγαινεις και δεν την βρισκεις. Ρωτας. Αχ κοπελια...εχει φυγει απο εδω. Την βρισκεις τελικα. Ανοιγεις το email αλλα....δεν σου επιτρεπει να ανοιξεις συννημενα για προφυλαξη απο ιους!!!!

Τελικα βρισκομαστε! Ας ειναι καλα το μπλε. Κατι ξερω και το εχω αγαπημενο χρωμα.

Υπαρχουν ανθρωποι "χειροτεροι" απο μενα. Αν και αυτο το χειροτεροτερο το γουσταρω τρελα. Πως θα βρεις να μεινεις? Επειδη ειναι ντροπη να παρεις καποιον τηλεφωνο μετα απο 2 χρονια και να του πεις ερχομαι για μια μερα, γινεται να μεινω σπιτι σου. Πας εκει που δουλευει και του λες....Surprise!!!! Να μεινω σε σενα? (μου θυμιζει πολλα χρονια πριν Θεσσαλονικη:). Ευτυχως η δικη μου οικοδεσποινα ειναι πολυ ευγενικη.

Βραδυνη εξοδος. Μεγαλη συναξη. Κατι ηπια και μου αρεσε. Νομιζω ρουμι με μελι.
Οπως ειπε και καποιος αλλος Βρετανοπαθεις, επιτελους "ενα βραδυ χωρις ξυπολητες αγγλιδες".
Συζητησεις, γελια, χορος μεσα στο βραδυ και ενα σαρακι να με τρωει. Κανω καλα που παω αυριο στο exchange? Τουλαχιστον εχω καλη περναω και ξεχνιεμαι.
Μια ατακα, ενα αστειο, αργα το βραδυ, και εμαθα στα noodles μου να πετανε.

Γρηγορος υπνος για λιγες ωρες, ενας τρελος πονοκεφαλος και αρματωμενος με το backpack για τον σταθμο του τρενου. Το Αμστερνταμ ειναι πανεμορφο, αλλα το να το περπατας ξημερωμα χωρις κινηση το κανει ακομα πιο ομορφο. Ειναι το κατι αλλο, να βλεπεις τον κοσμο να πηγαινει στην δουλεια, κυριακη πρωι. Ετσι ξεκιναει και ουσιαστικα η βδομαδα μου, οπως θα τελειωσει!




Σταθμος του τρενου...καποια στιγμη βρισκομαστε και με τα αλλα δυο παιδια απο Ελλαδα. Στα γρηγορα για ενα καφε και μια βολτα, πισω στο αεροδρομιο να παραλαβουμε το πεμπτο μελος της ομαδας και το πιο μικρο μας! (τελος πρωτου μερους)

Με αρεσει


Με αρεσει:

... να κοιταω με αυτα τα στρογγυλα ματακια:)
...που σημερα ηταν η πιο ζεστη μερα μεχρι τωρα και ειχε 23 βαθμους, δεν φαινεται πολυ αλλα μεσα σε καποιες ταξεις ειχε 32!!! Ζητησαμε και θα μας βαλουνε αρκουδισιον! Πηρα και λιγο κοκκινο χρωματακι:)

...που σημερα αρχισαμε το θεατρικο μας! Σε ενα μηνα εχουμε την αποφοιτηση των 3ετων και εκτος απο το τελετουργικο, πρεπει καθε τμημα του κολλεγιου (ή καθε κολλεγιο τελοσπαντων) να παρουσιασει ενα μικρο θεατρικο 30 λεπτων. Το δικο μας θα λεγεται Help! Staff are missing. Η ιστορια του εργου ειναι οτι την μερα του half-term (θεωρητικα πριν 2 βδομαδες) ενω το προσωπικο ειναι ετοιμο να φυγει για διακοπες, εχουμε ανακοινωση απο τα κεντρικα οτι πρεπει να παμε για το half-term στο Εβερεστ για βελτιωσουμε την δυναμικη της ομαδας. Εκει περα ο καιρος ειναι απαισιος και τελικα αποκλειομαστε. Το θεατρικο συνεχιζεται με τους μαθητες να επιστρεφουν σε ενα αδειο κολλεγιο μετα τις διακοπες και πανικοβλητοι ανακαλυπτουν οτι πρεπει να ετοιμασουν κατι για την αποφοιτηση μονοι τους γιατι εμεις θα γυρισουμε μετα απο 5 βδομαδες. Θα παιξω για πρωτη φορα θεατρο (οσο θεατρο ειναι, αλλα δεν θα μπορουσα να το κανω γενικα. Σκεφτομαι οτι το κανω για τους μαθητες. Επιπλεον θα μπορεσω να τραγουδησω κιολας.....μωρο μου φαλτσοοοοοοοοοοοοοο!!!!!!!!!). Το ακομα καλυτερο ειναι οτι εγω και αλλα δυο συναδελφοι θα παμε καποια στιγμη οταν χαλασει παλι ο καιρος να τραβηξουμε βιντεακι, οτι ειμαστε στο Εβερεστ, να στησουμε σκηνες, να μαγειρεψουμε σε καραβανες κλπ κλπ...:):):):) Γελιο θα εχει!!!!!!

...τριτο και καλυτεροτερο...που σημερα ειχα ζητησει απο τους συναδελφους που ειναι στην κηπουρικη...να φυτεψουμε καποια λουλουδια που να ψηλωνουν αρκετα, ωστε να τα χρησιμοποιησω με καποιους μαθητες για να μαθουν να μετρανε και να μετατρεπουν απο εκατοστα σε μετρα κλπ, και για τα ποσοστα (ποσο μεγαλωσε ποσοστιαια μεσα στην βδομαδα κλπ). Καποιος τους ειπε οτι μου αρεσουν τα ηλιολουλουδα οποτε σημερα που βοηθουσα στην κηπουρικη με τα πανεμορφα χερακια μου φυτεψα 30!!!!!! Σε 3 βδομαδες περιπου θα εχουν φτασει 2 μετρα μου ειπανε. Εννοειτε οτι θα ενημερωνω για την εξελιξη τους.....:)

Σκορπιες σκεψεις

Γλυκά θ' ανοίξει η κλειδαριά της πόρτας για το Σύμπαν,

ο υπάλληλος Πεσόα θ' αφήσει τις σκιές

και μένα, που ξαγρύπνησα, με πιάνει η ανησυχία,

αν είναι οι αναμνήσεις μου ψεύτικες ή σωστές.
( Rua da bella vista - Θανασης Παπακωνσταντινου)

Τraining την Πεμπτη, θεμα "Behaviour and physical intervention". Συζητηση για το πως μπορουμε να ενοχλουμε καποιον.
Οταν ειναι καποιος εκνευρισμενος, το πιο ευκολο να πραγμα που μπορεις να κανεις ειναι...
- να του πεις να χαλαρωσει...
- να τον ακουμπησεις
το πιο ευκολο για να τον εκνευρισεις παραπανω εννοειτε.
και σκεφτομαι ποσες φορες το εχω κανει στο παρελθον, πολυ περισσοτερο σε φιλους παρα σε ατομα που δουλευα μαζι.
Ερχεται στο μυαλο μια συγκεκριμενη εικονα,
μεσα στην αμηχανια του κλαμματος, ακουμπαω τον αλλον και ρωταω αν ειναι καλα:)


Μιλωντας για ανθρωπους που ειναι στην δουλεια μου, σε κολλεγια ή σε ξενωνες, μου ειπανε για ενα παιδι το οποιο εχει response time μια μερα ακριβως. Τι εννοω? Θα τον ρωτησεις κατι και θα σου απαντησει μετα απο 24 ωρες, το ιδιο ακομα και αν του πεις (προφορικα) να κανει κατι. Response time = ο χρονος αντιδρασης/επεξεργασιας της εντολης που λαμβανει.

Aντιγραφωντας απο την Μαριλενα που βρηκε πρωτη το αρθρο:) στα ΝΕΑ

"Ευεργετικές επιδράσεις στην υγεία φαίνεται πως έχει η ολοένα και αυξανόμενη τάση των ανθρώπων να γράφουν τις απόψεις και τα συναισθήματά τους στα ιστολόγια (blogs). Σε πρόσφατες έρευνες που έγιναν, διαπιστώθηκε ότι ασθενείς που πάσχουν από σοβαρές ασθένειες ένιωσαν καλύτερα μόλις παρακινήθηκαν να εκφράσουν γραπτώς τα συναισθήματά τους και να τα μοιραστούν με άλλους ανθρώπους σε αυτά τα διαδικτυακά φόρα."

Για αυτο με πιασανε ολα τα της υγειας τωρα που λειπω απο το blog? Παντως, αν και νομιζω οτι το εχω γραψει, σιγουρα ειναι ψυχοενισχυτικο το blogging. Γενικα το να γραφεις δηλαδη, αλλα αν το κρατουσα σε κλειστο ημερολογιο νομιζω οτι θα μενανε παλι μεσα μου!

Εχει περασει ενας χρονος απο την Αμαλια και εκτος του οτι δεν νομιζω να την θυμαται ο περισσοτερος κοσμος, ειδικα εκτος των bloggers. Αν και δεν ζω πλεον Ελλαδα και εχω καιρο να χρειαστω νοσοκομειο στην Ελλαδα δεν νομιζω να εχει αλλαξει κατι, προς το καλυτερο δηλαδη.

Eχω χασει την επαφη μου Ελλαδα, δεν διαβαζω εφημεριδες πλεον, λογω χρονου, τηλεοραση εχω κοψει εδω και μηνες και μονο ενημερωνομαι απο τους μαθητες μου (αρχισε το Big Brother παλι εδω και αναρωτιεμαι πως και το σταματησανε στην Ελλαδα). Παρολαυτα καπου στην blogσφαιρα επεσε το ματι μου οτι δολοφονηθηκε ο Νικος Σεργιανοπουλος και μετα στο καπακι...group στο facebook RIP Nikos Sergianopoulos, Nikos Sergianopoulos κλπ. Συγνωμη αλλα με θλιβει το γεγονος οτι καποιος πεθανε, οσο με θλιβει και οτι καποιος πεθαινει στην Ζουαζιλανδη, δεν τον ηξερα προσωπικα. Βεβαια ηταν στο γκρουπ των ηθοποιων που πηραν μερος σε μια απο τις καλυτερες σειρες στην ελληνικη τηλεοραση, "Δυο ξενοι" και μου/μας προσφεραν απιστευτες ποσοτητες γελιου.

Στο training παλι, προσπαθουν να μας εξηγηγησουν το ποσο διαφορετικα μπορει να αντιλαμβανεται καποιος με αυτισμο την πραγματικοτητα, λογω αισθητηριακων δυσ-λειτουργιων (παρακαλουνται οι Μαριαλενα, Gasbird κλπ να κανουν καποια διορθωση στην ορολογια αν νομιζουν οτι χρειαζεται).
Παραδειγμα-πραγματικο: Καποιος χωρις αυτισμο, εχει ενα τροχαιο και ζει αλλα με εγκεφαλικα τραυματα. Μετα το ατυχημα εχουν αλλοιωθει οι συνδεσεις του εγκεφαλου για τα διαφορα ερεθισματα.
Τον επισκεπτεται στο νοσοκομειο η μητερα του, καταλαβαινει οτι ειναι η μητερα του, αλλα εχουν καταστραφει οι συνδεσεις που συνδεουν τα οπτικα ερεθισματα με τα συναισθηματα και ετσι δεν νοιωθει την οικειοτητα με την μητερα του, αποτελεσμα...να νομιζει οτι η μητερα του ειναι imposter (καποιος που προσπαθει να προσποιηθει την μητερα του)
Η μητερα του φευγει και αργοτερα τον παιρνει τηλεφωνο. Τα ακουστικα ερεθισματα λειτουργουν τελεια και μπορει να συνδεσει την φωνη με την μητερα του και την ευχαριστηση να ακουει τη φωνη της. Αποτελεσμα να της παραπονεθει που δεν περασε απο το νοσοκομειο να τον δει και κανοντας το σχολιο οτι καποια που προσποιηθηκε οτι ηταν η μητερα του, περασε νωριτερα απο το νοσοκομειο.


Παλι στο training, μας ρωτησανε ποια ειναι η σκεψη μας για τα ιδρυματα, τι μας ερχεται στο μυαλο οταν ακουμε την λεξη. Προσπαθω να κρατησω την εικονα της Ελλαδας σε καποιο αξιοπρεπες σημειο, οποτε οταν με ρωτησαν για την γνωμη μου ερχομενος απο μια αλλη χωρα...εκανα γρηγορα ενα νοητο ταξιδι σε διαφορες πολεις με τον αδερφο μου και ειπα απλα οτι εχω δει/ακουσει διαφορα...Ιδρυμα δεν ειναι μονο που μπορουμε να σκεφτουμε σαν την Λερο. Μπορεις να το ζησεις και ενα βροχερο καλοκαιρινο βραδυ, σε εναν απομωνομενο χωρο.......................Ειναι καποιες φορες αστειο οτι καποιοι για να μην γινει ντορος κλεινουν τα αυτια και τα ματια....Οοοοοοοπςςςςςςςς ξεφυγα και αρχισα να μιλαω πολυ.......

Σημερα στο τηλεφωνο, αφου μου εχουν πει οτι εχει γινει σεισμος.
- Γεια σου μικρη
- Ελα ρε τι γινεται
- Καλα, πως εισαι εσυ?
- Εμαθες για τον σεισμο ε?
- :)
- Με εχει παρει πολυς κοσμος να ρωτησει πως ειμαι, ημουνα κατω, τωρα ανεβαινω Αθηνα.
- (Ο ασχετος με επικαιροτητα, αφου μου ειπανε για τον σεισμο στο τηλεφωνο) Τον ενοιωσες?
- Ναι ναι, ειχαμε μερικες μικροζημιες στο σπιτι, τιποτα σημαντικο. (Μενει 10-15 χλμ απο το επικεντρο)

Αργοτερα μιλησα στο MSN με μια φιλη μου στην Λαρισα, η συζητηση παει στον σεισμο.
- Ναι τον καταλαβα και εγω, καθομουνα στον υπολογιστη εκεινη την ωρα και με επιασε μια ζαλαδα και μετα ειδα τα φωτα να κουνιουνται.
- Τον ενοιωσες ε? και μενεις και ισογειο...

Αν τον νοιωσανε 500-600 χλμ μακρια ποσο πολυ μπορει να τον νοιωσανε διπλα στο επικεντρο και ποσο χαζη ερωτηση ηταν το "Τον ενοιωσες?":) STOCEEEEE!!!!!!!!!

Μουσικη για το καλημερα! (multicultural)

Amr Diab - Tamally Maak (ενα τραγουδι που μαθανε οι Αιγυπτιοι, αν και ειναι στους τιτλους του Θεμου)


Ενα κομματι απο το Ισραηλ που μου το εμαθε μια κοπελα απο την Πολωνια...
Cohen@Mushon - Fun Fun Fun

Μου αρεσει πολυ το βιντεακι!

κατι πολωνικο, απο Πολωνο αυτη την φορα...Smolik & Mika Urbaniak - Om


και κατι πιο παλιο και αγαπημενο απο τους ιδιους (που μου το εμαθε Ελληνιδα) Smolik & Mika Urbaniak - Who told you?

Who told you
That baby I'd come by tonight
To lazy and tired in spite
Of the fact that i like you

Maybe instead I'll write
Of all of the dreams i had last night
While you were sleeping
And dreaming and feeling and skimming
I saw beautiful things
I saw a blue moon kissed by orange stars
Dancing in the land of wishes quite far
I saw you kissing my finger tips
With your bright crazy yellow lips

Maybe instead I'll grab my friends guitar
And write a toon or two
About how fine you are
Or maybe about the words
And the absurd and the disturbs
That we exchanged when you were here
What places we can travel to
And how to get there
India Philippines Cuba Brazil

Our ideas can get quite out
Our ideas can get quite ill.....

Irn Bru

Υποθετω στους περισσοτερους δεν λεει κατι ο τιτλος...Κανονικα γραφεται Iron Brew (αν και το προφεραμε Άιρν Μπρρρρρρρ) και ειναι αναψυκτικο στην Σκωτια. Με ιστορια απο το 1901 και στην Σκωτια ειναι δημοφιλες, εχει τις ιδιες πωλησεις με την κοκα-κολα.

Την προηγουμενη κυριακη γυρνωντας απο διακοπες και πετωντας απο Αμστερνταμ για Εδιμβουργο κατεληξα σε ενα χωριο κοντα στην πολη, σε μια οικογενεια Ινδων. Ο φιλος μου ειχα ξεχασει οτι ειχε μολις παιδι (4μηνων - ο πελαργος φερνει συνεχεια καινουργια μωρα και εχω χασει το μετρημα). Ετσι ειχαμε τους γονεις απο την Ινδια για πρωτη φορα στην Σκωτια για να δουν το εγγονι...και εμενα να απολαμβανω απιστευτο ινδικο φαγητο:)
Μεσα σε ολα ομως, ο αρχοντας του τηλεκοντρολ ο μπαμπας-ινδος και εγω να βλεπω κρικετ για οσο αντεξα μεχρι που με πηρε ο υπνος στο πατωμα. Ηταν μια απο τις 2-3 φορες στην ζωη μου που ενοιωσα οτι καταρρεω απο κουραση. Η βδομαδα που ειχε περασει ηταν τελεια αλλα χωρις υπνο και επειδη παρεκλινω...οτι χρησιμο πηρα απο την τηλεοραση εκεινη την μερα ηταν η διαφημιση του Irn Bru. H διαφημιση λεγεται Ιf... και εχει σαν σκοπο να δωσει την υφη της Σκωτιας βαζιζομενη στο ποιημα του Kipling - If... (το εχω κανει ποστ παλιοτερα)

Το εχω πει και θα το ξαναπω, αυτη προφορα με τρελλανει...μου λειπει απιστευτα...


Τελειωνοντας και ας γινω λιγο κουραστικος, η προηγουμενη βδομαδα ηταν απλα τελεια και συνιστω σε οσους μπορουν να πανε σε EVS ή youth exchange. Μια πρωτη ιδεα για τα προγραμματα μπορει να παρει καποιος απο το TerraNeon.
Δυστυχως οι μισες μου φωτογραφιες κανουν βολτα σε Βελγιο και Γαλλια αλλα σε μια βδομαδα εβγαλα καπου 5G οποτε εχω να πορευτω...απλα δεν εχω απο Εδιμβουργο:(