Αναμνησεις...

Χθες το βραδυ μαζεμενοι με παλιους φιλους και συμμαθητες για να γιορτασουμε την εισοδο του ενος στην τεταρτη δεκατια μιλουσαμε για το πως σκεφτομασταν στο σχολειο μια τετοια μερα, στα 30 μας. Εχω την τυχη να ειμαι με καποιoυς απο αυτους τουλαχιστον 15 χρονια μαζι και καποιοι απο αυτους πανω απο 20. Ειχε γελιο οτι σκεφτομασταν πως θα ειμασταν ολοι μας παντρεμενοι και καποιοι με παιδια...Ευτυχως ή δυστυχως μονο λιγοι τηρησαν την σκεψη τους:)

Μεσα σε αυτη την συζητηση θυμηθηκα οτι με τα παιδια της δεσμης εχουμε κανονισει συναντηση τον φεβρουαριο, σχεδον 13 χρονια μετα. Αν και δεν μπορω να βρω το ενθυμιο της συναντησης να δω ποτε ακριβως ειναι, δεν θα ειμαι ελλαδα αλλα απο περιεργεια.
Καποιος αλλος θυμηθηκε οτι πριν πολλα χρονια ενα σουρωμενο βραδυ κοψαμε ενα πεντοχιλιαρο, κρατησαμε τα κομματια και δωσαμε ραντεβου παραμονη πρωτοχρονιας εξω απο το μαγαζι που πιναμε. Περα απο το ρομαντικο της υποθεσης μου αρεσει που δεν χρειαζονται αυτες οι συναντησεις για να βρισκομαστε και συνεχιζουμε να περναμε καλα οπως και παλια και ας παλιμπαιδιζουμε παρα πολυ.

2 comments:

Anonymous said...

Καλημέρα αερικό¨)
σε μια τέτοια συνάντηση βρέθηκα το καλοκαίρι,παλιές συμμαθήτριες κ φίλες...μου έμεινε μία απογοήτευση,μια πίκρα...άκουγα αυτά που έλεγαν,την ευτυχία που ήθελαν να πιστέψουν και ένοιωσα "χαμένη"...αναρωτήθηκα, έτσι είμαι κι εγώ;;;
αν ναι...σκοτώστε με...

aeriko said...

Γεια σου Μαριλενα!!

Εχω φιλους που παντρευτηκανε και πραγματικα χαιρομαι που το κανανε. Τους βλεπω μαζι και πραγματικα χαιρομαι. Βεβαια εχω και φιλους που παντρευτηκανε και...απλα δεν τους βλεπω. Ελπιζω οτι δεν το μετανοιωσανε, δεν εχω βρεθει στην θεση τους. Υπαρχουν και ελαχιστοι που ξερω οτι το μετανοιωσανε, αν φτασω στην θεση τους, θα πω και εγω...σ κ ο τ ω σ τ ε μ ε ! ! !